[ BOTANIKO] G. (Buxus el buksacoj) de monoikaj arbetoj k arbustoj kun vintrodaŭraj, kontraŭe duopaj, glataj folioj k kun floroj en ne tre videblaj glomeruloj; ĉ. 50 sp-oj el la N hemisfero k S Afriko: cipreso, abio k bukso kuniĝos, por ornami la lokon de mia sanktejo (X).
ordinara bukso Sp. de bukso (B. sempervirens) el Eŭropo, U Azio k N Afriko, multe kultivata ĝardene kiel heĝetoj, kun ligno flava, peza, tre malmola, utiligata por tornaĵoj, k kun folioj medicine uzataj. bukso