boldo
[ BOTANIKO] G. (Peumus, SIN. Boldeo, el Monimlaceae) de nur unu sp. (P. boldus) el ĉilio, dioika arbo kun ŝelo uzata por tinkturo, kun daŭraj, kontraŭe duopaj folioj, enhavantaj esencon k aliajn substancojn (i.a. boldinon) uzatajn por medikamentoj tradicie hepatkuracaj, k kun fruktoj (drupoj) karnaj, dolĉaj, manĝeblaj. boldino
Alkaloido de la folioj de boldo.
Iel rilatitaj:
BOTANIKO
arbx
hepatx
medikamentx
tinkturx