boldo

[ BOTANIKO] G. (Peumus, SIN. Boldeo, el Monimlaceae) de nur unu sp. (P. boldus) el ĉilio, dioika arbo kun ŝelo uzata por tinkturo, kun daŭraj, kontraŭe duopaj folioj, enhavantaj esencon k aliajn substancojn (i.a. boldinon) uzatajn por medikamentoj tradicie hepatkuracaj, k kun fruktoj (drupoj) karnaj, dolĉaj, manĝeblaj.
  • boldino
    Alkaloido de la folioj de boldo.

    Iel rilatitaj:

    BOTANIKO arbx hepatx medikamentx tinkturx