vindo
vind/o
ŝtofa peco, per kiu oni ĉirkaŭvolvas ekz. bebon, korpoparton k.a.: farmacia vindo por vundoj; la vindoj de infaneto; (f) teni iun en vindoj (B) (ne lasi al ĝi liberon); li ne elrampis ankoraŭ el la vindoj (Z) (li estas tute sensperta). *vindi (tr) - ĉirkaŭvolvi suĉinfanon per vindo.
- ĉirkaŭvolvi ian korpoparton por kuraci, senmovigi, senfunkciigi aŭ sendanĝerigi ĝin: vindi vunditan brakon; vindi al iu la okulojn; pasintece en ĉinio oni vindis la piedojn de la virinoj.
- Senmovige ĉirkaŭvolvi: kuŝi en ĉerko, vindita per morta tolaĵo (Z); mi, naskita sub juĝo, vindita en fero (G).
vindado
Ago vindi. vindaĵo
Sorba peco el ŝtofo aŭ plasto kaj celulozo, reuzebla aŭ ne, por vindi etan infanon. vindiĝi
ĉirkaŭvolviĝi: ŝia robo vindiĝis ĉirkaŭ siaj kruroj; hedero vindiĝis ĉirkaŭ la portalo. elvindiĝi
Liberiĝi el vindoj: ni sukcesis elvindiĝi el tiuj implikaĵoj. revindi
ŝanĝi la vindaĵojn de infano.
Iel rilatitaj:
bandaĝx
infanx
tukx