ventro

*ventr/o

1. [ANATOMIO] Parto de la korpo de la vertebruloj, situanta inter la brusto kaj la pelvo, kaj entenanta la stomakon kaj la intestojn: ventro estas la antaŭa (ĉe la dupieduloj) aŭ malsupra (ĉe la kvarpieduloj) parto de la abdomeno; havi tumoron en la ventro; li prenis la glavon kaj enpuŝis ĝin en lian ventron (X); Jona restis en la ventro de la fiŝo tri tagojn kaj tri noktojn; la bovino havis la ventron ŝvelinta de gasoj.
   abdomeno.

2. La flanko de la homa korpo kontraŭa al la dorso: kuŝi sur la ventro; lia ventro dikiĝas de troa sidado; froti al si la ventron (de kontenteco); teni al si la ventron (de ridego).

3. Tiu korpoparto, rigardata kiel sentiganta la malsaton kaj akceptanta la nutraĵojn: ventro malsata orelon ne havas (Z); sur la ventro veluro, en la ventro murmuro (Z); liaj okuloj estas pli grandaj ol la ventro (Z) (li avidas pli, ol li povas manĝi); tiuj, kiuj zorgas nur pri la ventro (Z) (materiaj, korpaj ĝuoj).
   stomako.

4. Tiu korpoparto de virino, rigardata kiel la loĝejo de la naskiĝonto: mi mortigos la karan frukton de ilia ventro (X); donu al ili ventron aborteman! (X); feliĉa la ventro, kiu vin naskis! (N).
   utero.

5. [ANATOMIO] (venter) Pli dika parto de muskolo, kontraste kun ĝiaj ekstremaĵoj aŭ kapoj.

6. [TEKNIKOJ] La kava aŭ konveksa parto de io: la ventro de ŝipo (inter pobo kaj pruo); la ventro de violono (resonujo); la ventro de botelo, flakono.

7. [FIZIKO] Loko en staranta ondo, kie la ondo havas la maksimuman intenson (kontraŭo de 'nodo'): la distanco de unu ventro ĝis la sekva estas la duona ondolongo.