strabi

*strab/i (ntr)

  1. Ne povi direkti ambaŭ okulojn al unu sama punkto.
  1. (f) Rigardi de flanke, kun malica aŭ envia intenco: ŝiaj pupiloj strabis al la lito.
  • straba
    Trafita de strabismo: straba infano; (f) mi aŭdis neniun riproĉan vorton, vidis nenian straban (malican) rigardon (B).
  • strabe
    En straba maniero: strabe rigardi la riĉaĵojn de la najbaro.
  • strabismo
    Stato, en kiu ambaŭ okuloj de persono ne povas samtempe rigardi unu saman punkton (ofte nur unu el la okuloj estas tute sana): diverĝa, konverĝa strabismo; paraliza, konstanta strabismo.
  • strabulo
    Persono straba: inter la blinduloj regas la strabuloj (Z).
  • strabometro
    Instrumento, uzata por mezuri la devion de la du vidaksoj en la strabismo.
  • strabotomio
    Kirurgia transŝovo de iuj muskoloj, por korekti la strabismon.

    strabi


    Iel rilatitaj:

    okulx rigardx