sankcio
*sankci/o
Ago de aŭtoritata instanco, kiu konstatas la konformecon aŭ nekonformecon de ies ago kun difinitaj normoj, kaj konsekvence: - Konfirmo aŭ aprobo fare de aŭtoritata instanco: la unuan fojon nia kongreso aperas sub la oficiala sankcio de registaro (Z); al la registaroj restus nur doni sian sankcion al fakto jam plenumiĝinta (Z); tiuj ĉi provoj estis fonditaj sur la naiva espero, ke la mondo renkontos ilin kun ĝojo kaj unuanime donos al ili sankcion (Z); en ĉiu alia lingvo tiu ĉi duba demando estus decidata per la sankcio de l' uzado (Z); ricevi definitivan sankcion (Z).
- [JURO] Rimedo, aplikata por devigi homojn obei leĝon: kriminaljura sankcio.
- [JURO] Rimedo, aplikata laŭ internacia juro por devigi ŝtaton submetigi al decido de internacia organo: unu el la sankcioj de UN kontraŭ Serbio estis embargo je armiloj (M).
sankcii (tr)
Doni sankcion al io: kun la propono, ke la kongreso sankciu tiujn ĉi verkojn kiel Fundamenton (Z); decidoj de la Komitato sankciitaj de la Kongreso (Z); (f) laŭ la kontrakto sankciita de la rajt' kaj moro (Z).
Iel rilatitaj:
amen
aprobx
rajtx