sakaro

sakar/o

  1. [BOTANIKO] G. (Saccharum el poacoj) de plurjaraj, altaj herboj kun maldensa, plumeca infloresko; 35-40 sp-oj el la varmaj regionoj, i.a.: oficina sakaro (S. officinarum), plurjara herbo kun ĝis 5 m altaj tigoj, kun mallarĝaj, 1 m longaj folioj kaj kun silkoharaj panikloj; origina el Nov-Gvineo, vaste kultivata en la tropikaj regionoj kaj S Hispanio, industrie ekspluatata por la sukerriĉa medolo de la tigoj. SIN. sukerkano.
  1. [KEMIO] [FARMACIO] Sukero (en kunmetaĵoj).
  • sakaromiceto
    [BOTANIKO] G. (Saccharomyces el sakaromicetaloj) de mikroskopaj askofungoj; kosmopolita g. de ĉ. 40 sp-oj, i.a. la biera sakaromiceto (S. cerevisiae), konsistiganta la feĉon de fermentanta biero.
    gisto. [VIDU] sakarato, sakarozo, sakarido, sakarino, sakarozo, sakarometro, sakarometrio, disakarido, trisakarido,... oligosakarido, polisakarido;heteropolisakarido, homopolisakarido, monosakarido, mukopolisakarido.

    sakarx

    Iel rilatitaj:

    betx celobiozx dekstrinx sukerx unu