konsoli
*konsol/i (tr)
- (iu) Mildigi ies ĉagrenon, bedaŭron, doloron kaj reesperigi lin/ŝin per afablaj kuraĝigaj paroloj: konsoli la afliktitojn (X), malĝojulojn (X); la tri amikoj de Ijob [...] kunvenis kune, por plori kun li kaj konsoli lin (X); konsolu, konsolu mian popolon, diras via Dio (X); konsoli plorantan infanon; (ironie) kiu multe parolas, malamikon konsolas (Z).
- (io) Malakrigi, mildigi ies doloron aŭ bedaŭron: malmulte da aferoj konsolas nin, ĉar malmulte da aferoj nin afliktas; lia nura ĉeesto ĝin konsolis.
konsoli sin
Trovi en ia fakto motivon, por meti finon al siaj ĉagrenoj, bedaŭroj: ŝi konsolis sin per tio, ke la infano estis baptita (Z); tiam mi povos konsoli min, ke mi faris ĉion, kion mi devis fari (Z); Mi konsolos Min sur miaj kontraŭuloj (X). konsola
Kapabla konsoli: konsolaj vortoj (X); konsola iluzio. konsolo
Parolo aŭ ago de konsolanto: mi akceptas danke viajn konsolojn; ŝi ripetadis al si kiel konsolon: mi estas juna (Z). konsoliĝi - Iĝi konsolita: Isaak konsoliĝis pri sia patrino (X); la infanaj doloroj facile konsoliĝas.
- Sin konsoli: mi konsoliĝas per tio, ke mi tuj estos venĝita (Z).
nekonsolebla
Tia, ke oni ne povas konsoli: nekonsolebla vidvino (Z). senkonsola
Ne havanta, ne aŭdanta konsolojn: li timas senkonsolan maljunecon (Z); senkonsola vivo (Z); ĉiuj moroj de senkonsoleco (Z).
Iel rilatitaj:
balzamx
plendx