komplemento

komplement/o (2)

  1. [LINGVOSCIENCO] ĝenerala nomo por ĉiuj sintaksaj funkcioj en prop. , kaj por frazelementoj kun tiaj funkcioj, rilate al la predikato: oni povas konsideri, ke ankaŭ la subjekto estas komplemento.
  1. Kompletigaĵo.
    suplemento.
  1. [BIOLOGIO] Aro de almenaŭ 20 proteinoj de la sanga plasmo, kiu post aktiviĝo, plifortigas imunajn reagojn.
  1. [MATEMATIKO] (pp aro) La aro de ĉiuj studataj elementoj, kiuj ne apartenas al alia, donita aro.
  1. [MATEMATIKO] (pp angulo) Angulo, kiu, adiciite al la donita angulo, donas orton.
  1. [KOMPUTIKO] Nombro, kiu, adiciite al donita nombro, donas aŭ nul en ĉiu ciferpozicio (ĝisbaza komplemento) aŭ la maksimuman ciferon en ĉiu pozicio (laŭcifera komplemento): komplemento ĝis du (duuma ĝisbaza komplemento); komplemento ĝis unu (duuma laŭcifera komplemento); komplementa prezento de negativa nombro.
  • akcesora komplemento
    [LINGVOSCIENCO] komplemento rilatanta ne al la predikato, sed nur al frazelemento: la epiteto kaj la suplementoj estas akcesoraj komplementoj.
  • cirkonstanca komplemento
    Adjekto.
  • nerekta komplemento
    Kunigita kun sia determinato per prepozicio
  • objekta komplemento
    Objekto.
  • rekta komplemento
    Komplemento kunigita kun sia determinato sen prepozicio
  • komplementa
    1. Kompletiga.
    1. [LINGVOSCIENCO] Rilata al komplemento.
  • komplementaj
    [MATEMATIKO] (pp anguloj) Tiaj, ke ilia sumo egalas al orto.

    komplementx

    Iel rilatitaj:

    -n adjektx aleksinx ke kun