ekio
eki/o
[BOTANIKO] G. (Echium el boragacoj) de plantoj-unu- k plur-jaraj herboj k arbustetoj-ofte rigidharaj, kun grandaj skorpioidaj cumoj, kies florojn karakterizas korolo blanka aŭ okulfrape kolora, funelforma, neegale kvinloba; ĉ. 60 sp-oj el Eŭropo, U Azio, Makaronezio k Afriko, pluraj pororname kultivataj k unu, la ordinara ekio (E. vulgares), medicine uzata.
Iel rilatitaj:
boragx
florx