defeti

defet/i (ntr)

Kredi sin aŭ sian partion venkota.
  • defetismo
    Psikostato, karakterizata de malfido en la venko ĉe milito aŭ sukceso ĉe entrepreno, k emo al kapitulaco aŭ rezignado: malbonaŭguraj opinisondaĵoj kontribuis al la defetismo de la opozici-ĉefo, kies partio poste malvenkis ĉe la urnoj (M).
  • defetisto
    Persono ema al defetismo.

    Iel rilatitaj:

    kapitulacx rezignx venkx