blendo

[ ARMEOJ] Aro da ŝtalaj platoj, kiujn oni fiksas sur la parietoj de ŝipo, veturilo, aviadilo k.a. , por ŝirmi kontraŭ pafaĵoj: la kava raketo traboris la blendon.

[ GEOLOGIO] (Z) (ark.) Kn de diversaj mineraloj (precipe metalaj sulfidoj k arsenidoj), sen metala brilo, ekz. sfalerito (zinkblendo), kirmesito ( antimonblendo), uraninito (peĉblend), hornblendo.

blendi (tr)
Provizi per blendo 1: blendita tanko, aŭtomobilo; nesufiĉe blendita ĉasaviadilo.