tuniko

tunik/o (2)

1. [HISTORIO] Antikva mallongmanika vesto, vira aŭ virina, ordinare portata sub alio, atinganta ĝis la genuoj: taĉmento de lancistoj en blankaj kaj ruĝaj tunikoj (B); la knabo estis zonita per lina efodo kaj malgrandan tunikon faris al li lia patrino (X); de tiu, kiu deprenas vian mantelon, ne detenu vian tunikon (N); li ĵetis sian togon, poste li disŝiris la tunikon sur la brusto, malkovris la cikatrojn (B).
   kitono, klamido.

2. Virina malstrikta vesto pli longa ol bluzo: manoj interplektitaj sur la atlasa tuniko de la vesto (Z).
   kitelo.

3. Strikta, longa uniforma jako de soldato, policano aŭ oficiro.

4. [ANATOMIO] Parieta membrano de organo: la fibreca, vaskula kaj nerva tunikoj de la okulo; hepata fibra tuniko; vaskula tuniko de la okulbulbo (tunica vasculosa bulbi; SIN. uveo).

5. [BOTANIKO] ĉiu el la folioj de bulbo, tre larĝaj, tute ĉirkaŭantaj la pli internajn foliojn: tunika bulbo (kies folioj estas tunikoj).