torturo

tortur/o

  1. Kruela turmento, uzata aŭ por eltiri konfeson aŭ por puni: mi vin ne submetos al korpa puno aŭ al torturo (Z); la torturo per akvo, per elektro; oni tiel volonte kredus, ke la torturo estas historia forgesitaĵo! . [VIDU] torturbenko.
  1. (f) Kruela turmento, fizika aŭ morala: la torturo de la soifo en la dezerto.
  • torturi (tr)
    Submeti al torturo: ili mortigis milojn da Hebreoj, aŭ torturis ilin (Z).
  • torturado
    Konstanta uzo de torturoj.
  • torturejo
    Ejo, destinita al torturado.
  • torturilo
    Objekto, uzata por torturi.
  • torturisto
    Homo, kiu praktikas torturadon.

    Iel rilatitaj:

    benkx