ricino

ricin/o

[BOTANIKO] G. (Ricinus el eŭforbiacoj) de nur unu sp. (R. communis), monoika planto-unujara kaj herbeca aŭ plurjara kaj arbeca-kun mane lobaj, grandaj, defalemaj folioj, kun verdaj, senpetalaj floroj en granda, spikforma paniklo kaj kun kapsuloj enhavantaj grandajn semojn po tri, tre oleoriĉajn sed venenajn; hejma en tropika Afriko kaj Hindio, naturigita en la tropikaj regionoj, kultivata por ornamo kaj por semoj, el kiuj oni elpremas oleon laksigan kaj lubrikan. [VIDU] ricinino, ricinoleata acido, ricinlektino.

ricinx

Iel rilatitaj:

olex