rezignacio
rezignaci/o (3)
Stato de iu, kiu akceptas sen protesto tion, kio ne povas esti ŝanĝita, kaj kiu submetas sin sen plua plendo al la neeviteblaĵo: en lingvo natura ĉiu eĉ plej granda efektiva malbonaĵo estas akceptata kun plena kontenteco aŭ rezignacio (Z); lia rezignacio antaŭ la ruiniĝo kaj la mizero estis admirinda.
fatalismo. rezignacie
Kun rezignacio: suferi rezignacie maljustan kondamnon; atendi rezignacie la morton (Z). rezignacii (ntr)
Toleri, ne provante ŝanĝi la aferojn: ha, mi nun rezignacias, ĉar mi vidas plu nenian rimedon (Z).
Iel rilatitaj:
opinix