orfo
*orf/o
Knabo, kies gepatroj, aŭ nur unu el ili, mortis: ŝtatadoptita milita orfo; ne ĉiu, diris Karotharulo, havas la bonsanĉon esti orfo. orfa
Perdinta la patron aŭ/k la patrinon: orfa infaneto; (f) la fenestro restis orfa je siaj vitroj; iliaj laboriloj kuŝis orfe (forlasite) sur la stablo. orfeco
Stato de iu orfa. orfejo
Rifuĝejo por la orfoj. orfigi
Fari iun orfa: tiu katastrofo orfigis multajn; (f) tagoj kaj noktoj, kiam orfigita animo vane vokas la perditon (Z). orfino
Orfa knabino: mi estas ja orfino elpelita (Z).
Iel rilatitaj:
infanx