masto

Longa ronda trabo, pasintece el ligno, nun el ŝtalo aŭ aluminio, sur kiu oni pendigas la velojn de boato, ŝipo: starigi, kuŝigi la maston; dupeca, tripeca masto; la ŝipo portas sur la antaŭa masto la standardon de Bremeno (Z); la ŝaŭma akvo, minacante sin transĵeti super la mastoj (Z); la ĉefa masto rompiĝis en la mezo (Z).
bumo, busprito, butono, jardo, topo.

Simila stangego, el ligno, fero, latiso, betono servanta kiel subportilo: tripieda masto de kirasŝipo; antenmasto, flagmasto, signalmasto; masto por elektraj konduktiloj.

mastaro
Tuto de la mastoj sur unu ŝipo.

mastisto
ŝipano, kiu zorgas pri la manovroj de la veloj.

mastizi
Provizi per masto (j).

dumast (ul)o, trimast (ul)o, kvarmast(ul)o
ŝipo kun resp. du, tri aŭ kvar mastoj; belega trimastulo (Z).

senmastigi
Senigi (ŝipon) je ĝiaj mastoj.

brammasto
La supra parto de tripeca masto.

ĉefmasto
La plej alta, meza masto ĉe trimasto (ĉe kvarmasto estas du ĉefmastoj, la antaŭa kaj la posta).

frontmasto
La antaŭa masto.

kargomasto
Levbumo.

krucmasto (Z), postmasto
La malantaŭa masto.

latismasto
[ELEKTRO] Latisa masto por subporti granddistancajn konduktilojn aŭ antenojn.

topmasto
La supra parto de dupeca masto.