markoto

*markot/o

  1. [AGRIKULTURO] Branĉo, kiun oni metas en malsekan teron aŭ muskon, ne apartigante ĝin de la planto, por ke ĝi enradikiĝu kaj poste apartiĝu kiel nova planto: tio estas markoto de mia plantado (Z).
  1. (evi) = stolono: eliros markoto el la trunko (X).
    draĵo.
  1. (evi) ĉiu elkreskaĵo, plantido, trunkido, branĉido: la markotoj de la vinberĝardeno disĵetiĝis (Z).
  • markoti (tr)
    Reprodukti plantojn per markotoj: markoti dianton, ornamarbuston.
    stiki, grefti.
  • markotado
    Procedo de reprodukto de plantoj per markotoj.

    markotx

    Iel rilatitaj:

    plantx ĝardenx