legitimi
legitim/i (tr) (3)
- Pruvi per dokumento la identecon, individuecon de iu: sin legitimi per pasporto (B); gasto, kiu legitimiĝis ĉe la mastro kiel kriminala policisto (Z).
- Rajtigi postulon, pretendon per dokumento: legitimi sian posedrajton, sian naskiĝon en tia dato kaj loko; legitimi sian heredontecon pri la trono; por la traduko de l' Infero mi definitive legitimis tiujn necesajn rimfaciligojn (K).
- Konfirmi la aŭtentikecon de dokumento: legitimi ies subskribon; legitimi testamenton ĉe la tribunalo.
legitim (ad)o
Ago de tiu, kiu legitimas: se venos al ni persono kaj anstataŭ ĉiu legitimado li nur diros al ni, ke li estas tiu sama persono, kiun ni atendas (Z). legitimaĵo, legitimilo
Dokumento, per kiu oni povas legitimi iun aŭ ion: la kriminalpolicisto montris sian legitimilon (M); li havis ĉiujn legitimaĵojn kun si (M). legitimisto
[POLITIKO] Partiano de reĝo aŭ tronpretendanto, kies rajtoj baziĝas sur la rekta heredeco.
Iel rilatitaj:
aŭtentikx
personx