konvikti

konvikt/i (tr)

[JURO] Pro konvinkaj pruvoj juĝi kulpa en proceso: konvikti iun pri krimo.
  • konvikto
    Ago de tiu, kiu konviktas: konvikto per cirkonstancoj estas tre malfirma.
  • konviktaj montraĵoj
    Objektoj identigitaj de la akuzisto, kiel pruvantaj la kulpecon de la akuzito.
    pruvobjektoj.

    Iel rilatitaj:

    montrx