konvikti
konvikt/i (tr)
[JURO] Pro konvinkaj pruvoj juĝi kulpa en proceso: konvikti iun pri krimo. konvikto
Ago de tiu, kiu konviktas: konvikto per cirkonstancoj estas tre malfirma. konviktaj montraĵoj
Objektoj identigitaj de la akuzisto, kiel pruvantaj la kulpecon de la akuzito.
pruvobjektoj.
Iel rilatitaj:
montrx