konsterni
*konstern/i (tr)
Subite mirigi kaj timigi iun, farante lin/ŝin nekapabla agi aŭ paroli: lia morto konsternis ĉiujn liajn amikojn; la vizioj de mia kapo min konsternis (X); misteroj, kiuj konsternas eĉ saĝulojn; dum ili staris konsternitaj, Ehud forkuris (X); Daniel en la daŭro de unu horo staris konsternite (X); (f) tio konsternas niajn lingvajn kutimojn (Z). konsterno
Ago konsterni kaj ties rezulto: granda konsterno frapis la popolon. konsterna - Tia, ke ĝi konsternas: konsterna katastrofo; konsterna stulteco.
- (f) Frapanta: la amplekso de lia genio estas konsterna (senkuraĝiga).
konsterniĝi
Iĝi konsternita: (ĉe la ekscio de la eksterm-ordono) la reĝino forte konsterniĝis (X); sentu teruron kaj forte konsterniĝu (X). konsterniĝo
Stato de iu, kiu estas suferanta konsternon: mi preskaŭ svenis de konsterniĝo (Z). nekonsternebla
Tiel firmanima, ke tiu ne povas esti konsternita. RIM. 'Konsterni' estas pli forta ol 'konfuzi'; krome, la subjekto de 'konfuzas' estas plejofte persono, dum la subjekto de 'konsternas' estas plejofte afero.
Iel rilatitaj:
timx