konscienco
*konscienc/o
Konscio, kiun havas la homo pri la morala bono kaj malbono, pri la morala devo: pli bona pura konscienco ol malpura potenco (Z); la konscienco lin ne turmentas (Z); lia kulpo peze kuŝis sur lia konscienco (Z); ilin juĝu ilia propra konscienco! (Z); mi ne povas kun pura konscienco lasi sub ĝi mian nomon (Z); kun plej senhonta konscienco oni rakontas, ke [...] (Z); kovri la buŝon (silentigi la riproĉojn) de sia konscienco (Z); konscienco trankvila estas bona dormilo (Z); konsciencodubo, konsciencoriproĉo. konscienca
Obeanta al sia devo, akurate zorgega: konscienca laboristo, observanto (Z); fari konscience sian taskon. konscienceco
Eco de tiu, kiu agas konforme al sia konscienco: konscienceco kaj precizeco en plenumado de ordonoj; kun tre zorga konscienceco (Z). senkonscienca
Havanta nenian konsciencon: senkonscienca ŝtelisto.
konsciencx
Iel rilatitaj:
scix