kadenco

kadenc/o (1)

  1. [MUZIKO] Sinsekvo de du akordoj, kvazaŭ muzika interpunkcio, kiuj kutime signas la finon de frazo aŭ sekcio: kadenco perfekta (plenfina); kadenco plagala (amena); kadenco dominanta (duonfina); kadenco interrompita (surpriza).
  1. (f) Ripetado de sonoj aŭ movoj, kiuj sin sekvas regule: la kadenco de paŝoj, de danco, de voĉoj, de versoj.
  1. Konstanta rapideco, laŭ kiu homo, maŝino aŭ fabriko devas labori por liveri difinitan kvanton da produktaĵoj en difinita tempo; akceli la kadencon de produktado.
  • kadenca
    Montranta kadencon.
  • kadenci (tr)
    Meti kadencon en ion.
    ritmo, takto.

    Iel rilatitaj:

    tempx