hiato

hiat/o

  1. [LINGVOSCIENCO] Senpera sinsekvo de vokaloj, aŭ interne de unu vorto (ekz. diino), aŭ inter la fino de unu vorto kaj la komenco de alia (ekz. la amo): la hiato estas des pli malagrabla, ju pli najbaraj estas la du vokaloj ( [VIDU] dialefo, sinalefo); (f) patologiaj signoj, kiuj montras hiatojn de sociaj kontaktoj.
  1. [GEOLOGIO] Tavolmanko.

Iel rilatitaj:

mankx