glaŭcio
glaŭci/o
[BOTANIKO] G. (Glaucium el papavacoj) de unu-, du- kaj plur-jaraj herboj kun oranĝkolora laktosuko, kun glaŭkaj folioj, kun unuopaj floroj mallonge daŭraj, grandaj, papavosimilaj, flavaj aŭ ruĝaj, kaj kun fruktoj (dukameraj kapsuloj) longe cilindraj, rektaj aŭ kurbaj; ĉ. 25 sp-oj el Eŭropo, N Afriko kaj U kaj C Azio, kelkaj pororname kultivataj.
Iel rilatitaj:
florx