epiteto

epitet/o (1)

[LINGVOSCIENCO] Frazelemento, senpere determinanta subst-on, adj-on aŭ adv-on k esprimanta ties econ, nomon aŭ intensogradon; en 'blanka domo', 'soldato Flik', 'tre gaja', ' iom surda', la vortoj 'blanka, Flik, tre, iom' estas la epitetoj de la vortoj 'domo, soldato, gaja, surda': ne ekzistas tie eĉ unu epiteto, kiu karakterizus la buŝon de Heleno (Z); amaso da epitetoj, malbona laŭdo.
  • ornama epiteto
    Epiteto, difinanta konstantan karakteron de la objekto aŭ persono ('malmola ŝtalo', 'blua ĉielo'), kiel ofte ĉe Homero ('la bovinokula Atena').
    apozicio, predikativo.
  • nomepiteto
    Adj. , kiu, kuniĝante kun komuna nomo, formas kun ĝi propran nomon, ekz. Monto Blanka, Maro Ruĝa ks.
    RIM. En tiu okazo estas preferinde postmeti la adj-on.

    epitetx

    Iel rilatitaj:

    adjektivx depresorx nomx