ekzili
*ekzil/i (tr)
Forsendi definitive iun el lia patrujo per juĝa dekreto aŭ per ordono de la regnestro: Atenanoj ekzilis Temistoklon; neniun ni ekzilu, ĉar malpia estas la ekzilo!; tiel la reĝo de Asirio kondukos la ekzilitajn Etiopojn (X).
proskribi, elpeli, elpatrujigi. [VIDU] ekskomuniki. ekzilo
Forpelo el la patrujo: kondamni al ekzilo; vi punis lin per ekzilo (X). ekzilejo
Loko, kie loĝas ekzilito: la ekzilejo de Ovidio estis barbara loko. ekziliĝi
Foriri en ekzilon.
Iel rilatitaj:
deportx
loĝx
patrx