ciano
cian/o (Z)
I- [ KEMIO] Nomo de la radiko -CN; uzata precipe en neorganika nomenklaturo. cianato
[KEMIO] Salo aŭ organika derivaĵo de cianata acido HOCN. cianido
[KEMIO] Salo de cianida acido (SIN. hidrogena cianido) HCN, toksega. metila cianido
CH3-CN. SIN. acetonitrilo, etannitrilo. cianorato, cianorito
Vd oro. izocianato
Organika derivaĵo de la nestabila izocianata acido HNCO: metilizocianato, CH3-N=C=O, estas grava industria kemiaĵo. izotiocianato
Organika derivaĵo de izotiocianata acido HNCS: fenilizotiocianato, C6H5-NCS, estas reakcianto en la sekvencado de proteinoj. tiocianato
Salo aŭ organika derivaĵo de tiocianata acido HSCN. II- [BIOLOGIO] [MEDICINO] pref. , montranta bluecon: [bakterioj] cianobakterio, [medicino] cianozo. [vidu] cejano. cian (o)fitoj (iom ark.) = cianobakterioj. cianozo
[MEDICINO] Blueta haŭtkoloro, kaŭzita de malrapideco de la sangofluado en la kapilaroj pro koraj afekcioj, toksiĝoj aŭ malbona hematozo.
blua malsano.
Iel rilatitaj:
KEMIO
blux
cejanx
hematx