ciano

cian/o (Z)


I- [ KEMIO] Nomo de la radiko -CN; uzata precipe en neorganika nomenklaturo.
  • cianato
    [KEMIO] Salo aŭ organika derivaĵo de cianata acido HOCN.
  • cianido
    [KEMIO] Salo de cianida acido (SIN. hidrogena cianido) HCN, toksega.
  • metila cianido
    CH3-CN. SIN. acetonitrilo, etannitrilo.
  • cianorato, cianorito
    Vd oro.
  • izocianato
    Organika derivaĵo de la nestabila izocianata acido HNCO: metilizocianato, CH3-N=C=O, estas grava industria kemiaĵo.
  • izotiocianato
    Organika derivaĵo de izotiocianata acido HNCS: fenilizotiocianato, C6H5-NCS, estas reakcianto en la sekvencado de proteinoj.
  • tiocianato
    Salo aŭ organika derivaĵo de tiocianata acido HSCN.
  • II- [BIOLOGIO] [MEDICINO] pref. , montranta bluecon: [bakterioj] cianobakterio, [medicino] cianozo. [vidu] cejano.
  • cian (o)fitoj (iom ark.) = cianobakterioj.
  • cianozo
    [MEDICINO] Blueta haŭtkoloro, kaŭzita de malrapideco de la sangofluado en la kapilaroj pro koraj afekcioj, toksiĝoj aŭ malbona hematozo.
    blua malsano.

    Iel rilatitaj:

    KEMIO blux cejanx hematx