=== Kio sekvas estas nun nura propono ===
Komentarioj, rimarkoj kaj reagoj troviĝas je la fino.
Modifita je 2005-08-01 20:12

Rezolucio pri dua lingvo en la Eŭropa Unio

1. Decido

Se 4 jarojn post la akcepto de la ĉi rezolucio, oni ne akordiĝis pri kiu lingvo estos instruata kiel la dua lingvo ĉie en la Eŭropa Unio, tiam tiu dua lingvo aŭtomate estos la internacia lingvo nomita "Esperanto" (9.6).
Kromaj lingvoj povos esti libere elektitaj inter eŭropaj aŭ ne-eŭropaj lingvoj laŭ la eblecoj de la lernejoj (8.8). Ne estas devige lerni plian lingvon, sed tio estas konsilinda.

Kvin jarojn post la akcepto de la rezolucio, ĉiu lernejo eŭropa devos disponi pri la rimedoj por instrui Esperanton.

=== Kio sekvas supozigas ke Esperanto estis elektita. ===

2. Programo

=== Kio sekvas supozigas ke oni komencis je la aĝo de 12. ===

Post unu jaro da studado la lernanto devos esti kapabla:

1. Koni la gramatikon, prononcon, skribon
2. Kompreni la bazajn vortojn uzitaj en vortaroklarigoj.
3. Kompreni kaj esti kapabla uzi la vortojn el la listo de 685 bazaj radikoj.
4. Reservi hotelĉambron
5. Priskribi kie doloras al kuracisto
6. Mendi matenmanĝon en hotelo
7. Konfirmi aviadilan flugon
8. Peti horaron al informbudo ĉe stacidomo.
9. Koni la vortojn kaj esprimojn pri kelkaj ludoj (ekz. kartludo, damo, ŝako, futbalo, teniso)
10. Esti kapabla paroli 10 minutojn pri siaj ferioj, kaj respondi al demandoj dum kvin minutoj.

La programo de la sekva jaro aperos poste ĉi-tie.
La vasta esperanto-literaturo neniam estos parto de la lernotaĵoj por fina ekzameno. Tiu kiu interesas sin pri literaturo povos fari tion propravole.

La programo montros al la decidoprenantoj kiom granda la lingvokono povas esti post unu jaro

. Estos pli efike se la programo estas la sama por ĉiuj landoj.)

3. Praktikaj konsideroj

4. Antaŭviditaj konsekvencoj de tiu rezolucio

Tiu decido de Eŭropo certe influos aliajn ne eŭropajn landojn.

5. Avantaĝoj lerni Esperanton anstataŭ alian nacian lingvon

1. La daŭro de la studado estas pli mallonga.
2. Pli da lernantoj sukcesos je la fina ekzameno. (8.10).
3. Esperanto estas neŭtrala. Ĝi ne avantaĝas unu gento eŭropa.
4. Esperanto permesos al la lernantoj frue interrilati kun plej diversaj kulturoj samnivele, laŭ la modelo de interkulturo.net. Por tiu celo, ili plej efike uzos la reton aŭ ilojn kiel Skype, Paltalk aŭ Ĵabero.

6. Detala priskribo de la lecionoj

(Aperos ĉi tie poste, aŭ pli bone ĉe subpaĝo de Programo12).

7. Motivigo de la lernantoj

8. Demandoj kaj Respondoj

1. Kio okazos se oni ne akordiĝas pri unu komuna dua lingvo?

   Tiam la situacio de la rilatoj inter eŭropanoj ne ŝanĝos kompare al la nuna.

   ---

2. Kial lerni Esperanton kiam ekzistas sufiĉe da "naturaj" lingvoj, kaj sufiĉe da materialo kaj kompetentecoj por instrui ilin?

   Bonvolu legi la artikolon de D-ro Ludoviko Molnár,prezidanto de la Budapeŝta Medicina Esperanto-Fakgrupo, pri Pli feliĉaj lingvolernantoj, pli sukcesaj lingvoinstruistoj.

   ---

3. Kio okazos en la kazo kiam unu nacia lingvo estos elektita.

   Tiam ne estos ŝanĝoj aŭ novaj devigoj por la bonŝancaj studentoj de tiu lando. La aliaj landoj devos adapti siajn programojn.

   ---

4. Ĉu la deviga studo de dua lingvo por ĉiu Eŭropano ne kondamnos la instruistojn pri aliaj lingvoj al senlaboreco?

   Se la dua lingvo estus la Angla, la Franca, la Hispana aŭ la Germana, oni povus antaŭtimi tion. Tiuj lingvoj estas tre malfacilaj kompare al Esperanto, kaj ofte malkuraĝigas plian studadon. Sed se la dua lingvo estas esperanto, estas pli verŝajne ke pli da infanoj frue malkovros sian intereson pri lingvoj, spertos ke la studo de fremdaj lingvoj ne estas tro laciga, kaj tiuj kiuj deziras disponos pri pli da tempo por la studo de tria aŭ eble kvara lingvo. Oni povas antaŭvidi ke la elekto de ne-eŭropa lingvo estos pli ofta.

   ---

5. Kie oni povas trovi pli da informoj pri Esperanto en Eŭropo?

   Vidu http://www.lingvo.org/. Pri Esperanto ĝenerale, vidu http://www.esperanto.net/

   ---

6. Pri la punkto "7. Motivigo de la lernantoj". Kial ne rekompensi la plej bonan studenton.

   Lingvolernado estas la afero de grupo. Sciante ke unu studento estos elektita por reprezenti la tutan klason, la plej dotitaj lernantoj estos motivigitaj por helpi tiujn kiuj estas malpli naturdotitaj por lerni lingvon.

---

7. Mi ŝatus havi pli da informoj pri la metodo Freinet.

   Vidu http://www.freinet.org/espericem/icmespes.htm. Ĉiu paĝo ne ankoraŭ estas preta esperantlingve.

   ---

8. Kiu lingvo havos la preferon kiel tria lingvo.

   Neniu lingvo havas preferon. Decidas la lernantoj. La enmigrantoj verŝajne elektos la lingvon de ilia komunumo. La aŭtoktonoj elektos lokan dialekton.

   ---

9. Kiu lingvo estos elektita kiel la unua lingvo?

   Ĉiu ŝtato decidos pri kiu lingvo estos instruata kiel la unua en la lernejoj sur sia teritorio.

---

10. Kiu estas la vera nivelo de la kono de la Angla?

    Studo Lintas - por kontroli diferencon inter la diroj pri scipovo de la angla kaj la nivelo atingita dum kontrolo, enketistoj petis ke oni (ne angligu propralingvajn frazojn, sed simple) devu propralingvigi tri anglajn frazojn.
    Udo Van de Sandt, "Access: An Exclusive Study of Lintas
    Worldwide, *Initiative* (Lintas Worldwide Media News Bulletin), London: Lintas Worldwide, 1989, januaro, p. 1 & 2. Enketo (ŝajne cito de Lintas) estis pritraktita en la Lieĝa gazeto *La Meuse* de la 5-a de septembro 1992 sub la titolo *English Spoken*. La rezultoj tie estis jenaj. La unua cifero estas la elcento de personoj, kiuj asertas, ke ili regas la anglan, la dua la elcento, kiu efektive regas ĝin laŭ la kontrolo:
    Belgio: 41- 17 ; Danlando: 32 - 15; Francio: 20 - 3; Hispanio: 9 -3; Italio: 9 - 1; Nederlando: 51 - 28.

    ---

11. Ial, la nomo "Esperanto" ŝajnas referenci malsukcesintan eĉ ridindan projekton. Ĉu oni ne devus proponi Internacia Lingvo, aŭ kiel Profesoro Helmar G. Frank de Paderborn, Ilo?

    Eble. Sed kun la danĝero ke tiuj kiuj eksubtenis la projekton sentos sin trompita kiam ili ekkonscias ke temas pri Esperanto. Laŭ mi estas pli bone nomi "muskaptantan domfelison" katon, kaj alfronti la kontraŭulojn. Se oni preferas nomi ĝin "Ilo", devas esti klara, en la sama dokumento, ke temas pri Esperanto.

    ---

12. Kial vi proponas la metodon Freinet? Ĉu gravas kiun metodon oni uzas?

    Mia supozo estas ke la tempo mankas al ni por eduki sufiĉe da instruistoj laŭ la tradiciaj metodoj. Ni ankaŭ ne volas timigi la nunaj lingvo-instruistoj, kvazaŭ ili ne plus estos bezonataj. Ni bezonas ilian sperton kiel instruistoj. Sufiĉos ke ili studas la lernotaĵojn unu tagon antaŭ la lernantoj. (Tio jam okazis kaj donis bonajn rezultojn en Paderborn - Ref. Prof Helmar G. Frank). Ilia sperto kompensos ilia miskono de la lingvo. Ili nur devas agnoski ke ili povas erari, sciante ke plej ofte, ili pravos. En kazo de dubo, la komunumo povas helpi ilin.

    ---

13. Kiam vi priskribos la programon por la dua jaro?

    La programo de la unua jaro ne ankoraŭ estas difinita. Iuj jam trovas ĝin tro optimista. Ĝi dependas de la nombro de horoj/semajne. Iuj proponas komenci pli frue, je la aĝo de 9 jaroj. Tiuj punktoj devas esti unue difinitaj.

9. Komentarioj, rimarkoj kaj reagoj

Vi trovos ĉi-tie rimarkoj kiuj ne apartenas al la rezolucio.

1. Tiu teksto estas diskutota. Bonvolu noti ke ĉio, ja ĉio, estas ŝanĝebla: la daŭroj, la aĝoj, la programoj, ktp... Mi pensis ke estus pli facile komenci pri tia ĝenerala propono, kvazaŭ ĝi estus akceptita, kaj poste plibonigi kaj detaligi ĝin.

   ---

2. Kutima rezolucio komencas per aro da "konsiderante", "konsciante", "kredante", antaŭ oni alvenas al la grava punkto de la rezolucio, kiun oni devus unue legi. Mi ŝatus uzi pli modernan prezentadon, pli facile kompreneblan por nefakulo. Mi preferas ke oni apartigas la motivadon de la decidojn. Do la parto "kial" venos post la parto "kion oni faros".

   ---

3. Mi ne estas lingvoinstruisto. Mi ne dubas ke ni disponas pri sufiĉe da spertuloj en nia movado, kiuj povos kunmeti detalan studprogramon. Necesas difini kiom da horoj semajne kaj entute oni bezonos por atingi difinitan kaj atingeblan celon. La programo devas esti la sama en ĉiuj ŝtatoj.

   ---

4. Kiom da horoj semajne kaj entute oni disponas en la diversaj ŝtatoj por lerni dua lingvon?

   Mi bezonas respondojn el ĉiu ŝtato, kun iom da klarigo pri la diversaj kursaroj proponitaj al la aĝgrupo 12-13. Mi pensas ke unu horo semajne ne estas sufiĉe por ke lernanto sentas ke li progresas. Mi pensas ke tri horoj semajne estas minimumo (lunde, merkrede, vendrede po unu).

   ---

5. Kiel oni povus pli facile kunlabori al ĉi tiu propono?

   Ĉu iu partoprenanto al ĉi forumo konas vikion kiun ni rajtos uzi por kunlabori al la amendo de la teksto?
   Provizore uzu la Yahoo listo parlamenta-agado. La adreso de la forumo estas: http://groups.yahoo.com/group/parlamenta-agado/. Por aliĝi al la forumo oni sendu malplenan mesaĝon laŭ adreso: parlamenta-agado-subscribe@yahoogroups.com. Vi ankaŭ devos registri vin al Yahoo senpaga servo. Sendu viajn kontribuojn al parlamenta-agado@yahoogroups.com.

---

6. Mi ŝatus scii kion tiu propono antaŭsupozigas.

   Ĝi antaŭsupozigas ke oni jam konsentis pri la neceso instrui komunan duan lingvon. Sed eĉ tion oni evitas diskuti. Do la afero lamas. Oni esperas ke prokrasto aŭtomate avantaĝos la elekton de la Angla. Oni bone konscias ke, se oni nun volas trudi la Anglan, oni devos alfronti akran opozicion.

   ---

7. Kial atendi 4 jarojn post la akcepto de la rezolucio, ĉu ne eblas pli frue?

   Se la daŭro estas 10 jaroj, la efiko estos preskaŭ la sama. La ideo estas veki intereson tuj, antaŭvidante ke la scivolemaj individuoj tuj serioze interesiĝos pri la lingvo. Mi pensas ke 4 jaroj ne timigos tiujn kiu subtenas alian lingvon. Sed mi pensas ke oni devas surtabligi tian proponon plej urĝe, pro la antaŭmenciita motivo. Se oni atendas, la opono de tiuj kiuj klopodis lerni la anglan kaj fieras pro sia balbutado, estos tro granda.

10. Ligoj rilatitaj al ĉi projekto.

1. http://www.ikso.net/ilei/agado/konferenco_2004.php
2. http://revo.bierfaristo.com/phpwiki/index.php/CulturalUnderstandingthroughEsperanto
3. http://www.interkulturo.net/chefa.php
4. http://www.xs4all.nl/~pilger/breo-au8.htm Bazaj radikoj Esperanto-Esperanto (2500) eble por la dua jara.
   
5. NEFERMITA LETERO AL LA MEMBROJ DE LA EUROPA PARLAMENTO
6. Claude Piron - Réponse en 1984 au ministre de l'Éducation nationale : Culture et espéranto
7. Human Development Report 2004 - Cultural Liberty in Today’s Diverse World
8. EDE: EUropo - Demokratio - Esperanto
9. (redaktota) Retaj_Kursoj_Kaj_Partoprenigo_De_La_Retaj_Kursanoj_En_La_Komunumo
10. Esperanto-Centroj_Kaj_Kursejoj_Lauxlande
11. Programo
12. Internacilingva_-_Elementa
13. Internacilingva_-_Meza

11. El Babilejoj

Steve Brewer skribis:

From: Leo De Cooman

ofte klara starigo de problemo povas parte aŭ eĉ tute solvi ĝin. Tial mi volas ĉi sube provis starigi nian problemon, kompreneble ĉio estu pridiskutebla/ forigebla/ korektebla (ne nur lingvaĵe)/ kompletigebla/ ...

Faktoj pruveblaj/ pruvendaj/ pruvitaj/ ...

Ludoviko Molnar

La letero de Leo De Cooman tuŝas ege gravan problemon. Mi plene konsentas kun Li. Nia Budapeŝta Medicina Esperanto-Fakgrupo formulis kaj disvastigas per ĉiuj eblaj forumoj la du ĉefajn celojn de la nuna, eŭropa Esperanto-movado: Ni devus atingi, ke:

1. La Eŭropa Unio kiel eble plej baldaŭ akceptu Esperanton, kiel unu el siaj oficialaj lingvoj.*
2. La Eŭropa Parlamento kaj la Eŭropa Komisiono proponu al la membroŝtatoj, ke ili sur siaj teritorioj enkonduku la instruadon de Esperanto, kiel unua fremda lingvo kaj kapabloevoluiga lernobjekto por la 9-10-11-jaraj lernejanoj. Ili komencu la lernadon de po unu alia, fremda, nacia lingvo en 12- kaj 14-jara aĝo.

Nun ankoraŭ kelkaj pensoj:
* EU nun havas 3 laborlingvojn: la Anglan, la Germanan kaj la Francan. Laŭ la nuna tendenco nur la Angla restos la unusola laborlingvo. La angloj, la germanoj kaj la francoj estas nun la "unuaklasaj" popoloj de EU. Ni ĉiuj aliaj (poloj, hungaroj, hispanoj, italoj, ktp.) estas "duaklasaj" popoloj, kiuj teorie rajtas sin turni al instancoj de EU en siaj gepatraj lingvoj, sed niaj leteroj, petskriboj ktp. estas tradukotaj Anglen, Germanen aŭ Francen. ĉiuj uniaj popoloj, - kies lingvo (Kataluna, Vaska, Okcitana, ktp.) ne apartenas al lingvoj de la Konstitucio - estas "triaklasaj" popoloj, kiuj ne rajtas sin turni al la Unio en siaj gepatraj lingvoj. Nur ESPERANTO povus alporti veran, lingvan egalrajtecon. Sen komuna, neutrala lingvo la tuta Eŭropa Unio certe disfalos.

**La propedeutika, kapabloevoluiga efiko de Esperanto havus tiom da avantaĝoj, ke mi povus ilin denombri nur en aparta letero...La unuajn 2-3 lernojarojn oni devus lasi por la lernejanoj alproprigi unue la gepatralingvajn konojn kaj kapablojn, - ĉar (almenaŭ en Hungario) la infanoj komencas paroli ankaŭ la gepatran lingvon ĉiam pli malbele...Tiel Esperanto konkrete defendus la gepatrajn lingvojn!

Bonan pluan pensadon deziras Ludoviko Molnar

Laszlo Gados

Ĉu vi, esperantistoj proponante Esperanton, kiel 'unu el siaj oficialaj lingvoj' cerbumis pri tio, ke kion signifas al politikistoj la nocio/ideo 'oficiala lingvo de EU'?

(Ekz. ĉe Ludoviko: 1. La Eŭropa Unio kiel eble plej baldaŭ akceptu Esperanton, kiel unu el siaj oficialaj lingvoj.)

Jen la signifo: la oficiala lingvo de EU apartenas al membroŝtato(j) (kiel ŝtata oficiala lingvo) kaj al lingvokomunumo, por kiu ĝi estas gepatra lingvo (kiu estas defendenda laŭ la principo de la lingvodiverseco).

Esperanton ne karakterizas tiuj ĉi ecoj!

Pro tio politikistoj ne komprenas kion esperantistoj volas (kaj esperantistoj ne komprenas la sintenon de politikistoj).

La destino de la oficiala lingvo havas kaj simbolan kaj praktikan rolon. Simbole esprimas la egalrajtecon de la membroŝtatoj.
Praktike ĝi ebligas:
a) ke la (ĉefe elektitaj) reprezentantoj de la membroŝtatoj (politikistoj) povu eluzi la favoron de la gepatra lingvo okaze de EU-instanca kunveno (laboro);
b) la komunaj reguloj samvalore transmetiĝu al la naciaj lingvoj oficialaj en/sur la plej alta nivelo;
c) en la nomo de egaleco estu regulita la lingvouzo inter civitanoj kaj la EU-instancoj.
Al la destino de la oficialaj lingvoj de EU ne apartenas la solvo de la lingvouzo inter la EU-civitanoj, kiuj havas malsaman gepatran lingvon.

Esperanto devus esti 'oficiala lingvo de EU' alimaniere, havanta alian destinon. Tiun ĉi bezonon ni devas esprimi ankaŭ kun epiteto (aŭ simila). En hungarlingva artikolo (1998) - el kiu partoj en Esperanto aperis en numeroj de Debrecena Bulteno (1998-99) - mi proponis por uzo: 'oficiala lingvo kun speciala stato'. La baza destino de ĝi devus esti: antaŭenigi la justan komunikadan lingvouzon inter EU-civitanoj. Sekve el tio la difinon de la speciala stato mi vortumis jene (laŭ la traduko en DB): "Post taŭga antaŭpreparo, la ĉi-sekvaj aplikoj estas rigardeblaj efektivigeblaj:
1. La progreson al la baza celo lingvopolitika plej sekure donus la enkonduko de la deviga lerneja instruado de la komuna kiel unua fremda lingvo, kies instruceloj estus:
a) atingo de la lingvokono necesa por ĉiutaga konversaciado;
b) fundamentado de la lernado de pluaj lingvoj (sekve de ĝia lingvomodela karaktero). Sekve de tio la pliprofundigo de la lingvokono, de nun baze de libera elekto, okazus en diversaj formoj (lingva lernobjekto, instrulingvo de aliaj lernobjektoj k.a.).
2. En la kazoj tusantaj la vivon, agadon, rajtojn de la civitanoj, kiam oni limigas la uzadon de oficialaj lingvoj de EU (ekz. preskribo de la angla lingvo rilate teknikan resumon), la deviga akcepto de la komuna lingvo apud aŭ anstataŭ la lingvo(j) preskribita(j) kun limigo aŭ allasitaj. 3. (...) 4. (...) 5. (...)"

(Kiel estas videbla la esenco ĉe la punkto 1. temas la sama, kiel tiu ĉe Ludoviko Molnar.)

Mi pensas, ke pliboniĝus la komprenon koncerne kaj politikistojn kaj esperantistojn, se emfazon okaze de propono al EU-instancoj (kaj al membroŝtataj registraroj kaj parlamentoj) ricevus la ekspliko de la "speciala stato".

Amike: Laszlo Gados

Christian Lavarenne

Unu el niaj celoj estas rekonigi Esperanton ĉe Eŭropa Unio. Ĝis nun ni ne sukcesis. Do ni devas provi alian manieron.

Nu, jam multaj EU-aj landoj akceptis lingvan ĉarton de Europo protektantan la minoritatajn lingvojn, inter kiuj ne estis akceptita Esperanto.

Esperanto naskigis en Pollando kaj estis subtenata eĉ de ministro pri eksterlandaj aferoj (Geremek), almenaŭ laŭ liaj propraj diroj. Ĉu ne eblus rekonigi de la pola registaro (eble dank'al i.a. Geremek mem) Esperanton kiel minoritatan lingvon de Pollando ? Tiel ĝi aŭtomate fariĝus minoritata lingvo de EU kaj do verŝajne rajtus ricevi eŭropajn subvenciojn ktp.

Se tio interesas vin, mi povos priskribi iomete pli la ideon- projekton, sed mi mem devos lasi al vi ties realigadon.

Jen la tiamaj reagoj al tiu ĉi ideo, kiu ĝis nun ne sukcesis havi gravajn sekvojn :

Christian Lavarenne

Christian Lavarenne

Johan Derks

Leo De Cooman

1. temas pri 'nur' DUA lingvo, la rezolucio do ne tuŝas ies propran lingvon
2. la rezolucio estas kvietiga en tiu senco ke ĝi enhavas iun ne-urĝecon, nerektecon; ĝi lasas iun inverseblecon: se inter nun kaj x jaroj oni trovus pli bonan solvon, ĝi eĉ ne efikus
3. se ne estus trovita pli bonan solvon, oni disponas pri ankoraŭ y jaroj por prepari la instruistojn, metodojn, ...

1. mi ne precize scias kial, sed por iuj la nomo "Esperanto" ŝajnas referenci malsukcesintan eĉ ridindan projekton. En Belgio, almenaŭ en Flandrio pluraj (verŝajne ĉiuj!) politikaj partioj iam malsukcesintaj, ŝanĝis sian nomon (AGALEV iĝis GROEN!, CVP iĝis CD&V, ktp ktp). Ĉu por ni estis pripenseble ŝanĝi la nomon de la 'Internacia Lingvo' al 'Esperanto'? Ĉu estus pripenseble ŝanĝi ĝin al "Eo" al "Eŭro"? al "Ilo"? ktp... se tio vere malplialtigus la sojlon? (Vidu 8.11).
2. Se jam alie ekzistus ekzemplo de tia rezolucio (ĝi eble jam ekzistas!), tiu fakto verŝajne malplialtigus la sojlon. Ĉu ne jam ekzistas sufiĉa reago kontraŭ la angligo ekzemple en Francio por ke la franca parlamento (ĉu asembleo?) akceptu jenan rezolucion: "Se EU antaŭ ... ne estos decidinta pri la unua dua lingvo instruota en la tuta unio, ni aŭtomate akceptos (ekz. Eŭron) kiel dua lingvo instruota en ĉiuj bazaj lernejoj en Francio"
3. Ĉu tia rezolucio jam ekzistas? Ĉu en San Marino? Ĉu en Unesco?
4. Ĉu la ŝancoj por tia rezolucio en aliaj landoj estas pli realaj? Ĉu en Germanio, Aŭstrio (kie la nova prezidento, d-ro Fischer, ŝajnas subteni Eon)? Ĉu en iu malgranda lando kiel Luksemburgo? ... ĉu en lando ekster la uson-angla influo, kiel Rusio, Ĉinio, ...
5. Ĉu la prezidanto (aŭ prezidEnto???) de EU ne estas kataluno? Ĉu la katalunoj laŭ difino de d-ro Molnar ne apartenas al tiuj triaklasaj eŭropanoj, kiuj ne havas la rajton alparoli la union per sia propra lingvo? Ĉu tia rezolucio estas pensebla en la hejmlando de la prezide/anto?
6. Ofte homoj refutas ion, pri kio ili scias tro malmulte. Mi do supozas ke konciza sed sufiĉe kompleta kaj klarega priskribo de la instruota lingvo akompanu (aŭ antaŭiru) la rezolucion por malplialtigi la sojlon. Ni honeste reklamu ion precizege priskribitan. Mi memoras la entuziasman rakonton de Hans Welling (pri Ekspozicio en Friedrichshafen por amatora radio) "Ripetite mi aŭdis reagojn de partoprenantoj kiel: bonega! genia!" (temis pri la evidenta logikeco kaj reguleco de Eo post ege mallonga klarigo). Mi legis en Monato intervjuon kun EU-interpretisto, atestante pri la apreco de siaj kolegoj eklernintaj Eon 'pro distriĝo'. Grava demando do estas: kiel krei okazojn por montri nian materialon. Aŭ ... ĉu ni kaŝu ĝin por ke oni nepre volu vidi ĝin?
7. Ĉu ni nepre parolu pri "lingvo" instruota en bazaj lernejoj? Eble iu havas alian vorton, pli neŭtralan (Vidu 5.3). Ni povus paroli pri "metodo, per kiu oni pli facile lernas", lerniga fako aŭ metodo, lernofaciliga fako, logikkompreniga fako, lernantofeliĉiga fako, kapabloevoluiga fako, ... Mi pensas ke precipa problemo por lerni lingvojn (inkluzive la propran!) kaj (do) aliajn fakojn estas la nekono de gramatika analizo. Se mi bone memoras ni eklernis analizon en la lastaj du jaroj de la baza lernejo. Al tiuj, kiuj ne sukcesis kompreni analizon, oni malkonsilis eklerni la latinan, ktp. Ĉu la instruo de Eo povus plifaciligi la komprenon de analizo? Mi ne havas sperton pri tio. Nu, specialistoj pri klerigo eble povus speciale ellabori tion (pere de Eo kompreneble) evitante por infanoj sufiĉe malfacilajn terminojn kiel "rekta objekto" kaj anstataŭante ilin per pli kompreneblaj. Aliflanke mi ne emus iamaniere trompi la decidontojn. Jes, temas pri lingvo, sed ne nur! Temas ankaŭ pri bazo de internacie uzataj vortoj, ktp... Ĉu 'helplingvo' jam iom malplialtigus la sojlon? Helplingvo ŝajnas al mi ne tiel soni kiel lingvo, sed pli kiel helpilo, do kiel 'afero de metodiko dum la instruado', 'io por instruistoj'.
8. Ĉu la metodo Freinet estas la plej bona, mi tute ne scias. Mi ja legis la artikolon en la franca; unuavide ĝi ŝajnas bona sed mi scias nenion pri tiaj aferoj. La rezolucio nepre ne estu malaprobota pro la instrumetodo! Kaze de risko oni ne enmetu la metodon en la rezolucio kaj lasu al la instruistojn libere elekti siajn metodojn. Ĉiukaze le metodo ne plialtigu la sojlon. (Vidu 8.12).
9. Mi dubas ĉu estas lingvoinstruistoj pri la latina en la bazaj klasoj. Miatempe ne.
10. Mi aprecas la precizan priskribon de la kapablecoj, kiujn lernanto havu post ... jaroj da studado. (Vidu 8.13)
11. en la punkto 7 (motivigo de la lernantoj) oni povus aldoni elektronikan komunikadon en Eo kun lernantoj en alilingvaj regionoj. Mi supozas ke la lernejoj jam disponas la necesajn komputilojn. (Vidu 5.4)
12. eble la kapablojn bezonatajn antaŭ la eklerno de Eo estu same klare starigataj.

Amike,
Leo De Cooman