tabuo
tabu/o
[RELIGIO] Moro, laŭ kiu iaj personoj aŭ objektoj estas normale netuŝeblaj, aŭ iaj agoj nefareblaj sen ia socia aŭ magia puno: multaj el la bibliaj malpermesoj estas tabuoj; (f) la seksaj tabuoj. tabua
Netuŝebla aŭ malpermesata pro tabuo: en Romo la tribunusoj de la plebo estis tabuaj; (f) tabua temo, vorto (prisilentendaj pro pudoro, timo ks); tabua regularo (ne kritikebla).
sakrala, sankta. tabui (tr)
Frapi per tabuo: la Hebreoj jam tre frue tabuis la manĝadon de porkaĵo; ofte okazas ke post la morto de ĉefo, lia nomo estas tabuita; (f) en nia societo oni tabuas la politikajn diskutojn.
konsekri. tabueco
Terura karaktero de personoj aŭ objektoj, kiujn oni ne povas tuŝi sen risko je puno aŭ infekto.
totemo. sentabuigi
Depreni la tabuon de sur io aŭ iu.
Iel rilatitaj:
anatemx