situo
situ/o (8)
Loko rigardata konsidere al la kondiĉoj, kiujn ĝi prezentis aŭ prezentas por la starigo de homloĝejoj (naturo de la grundo, de vivtenado, defendorimedoj k.a.): bela, pitoreska, sordida situo de domo; la teraso estas senrivala pri sia situo; favora situo de urbo.
pozicio, sidejo. situi (ntr)
Havi ian situon, esti en ia situo; (vs) troviĝi: nia tendaro situis en freŝa valo; la domo situas sur la supro de monteto; turo situanta norde de la placo.
kuŝi.
Esprimoj:
Kelkaj kunmetaĵoj:
Vortoj uzitaj en la sama ĉirkaŭkunteksto:
Rilatitaj vortoj:
Iel rilatitaj:
loĝx