profano

profan/o (3)


Tiu, kiu ne estis inicita en sanktaĵojn, misterojn ks: kompreneble la rezultatoj de tia sperto estas tenataj en plej granda sekreto antaŭ la profanoj (Z); estas malpermesate al la profanoj eniri en fraAmasonan templon.
laiko.
  • profana
    Fremda al la sanktaĵoj kaj religiaj misteroj: la profana historio (kontraste kun la Biblia); kelkaj el liaj disĉiploj manĝis kun manoj profanaj, t.e. ne lavitaj (N); evitu profanajn babiladojn (N).
    malpura.
  • profani (tr)
    Konduti kiel profano, t.e.:
    1. Malobservi la sanktecon de religiaĵoj: profani preĝejon per adulta intrigo, sanktan vazon per malpia uzo; ne profanu per furiozo kaj per mortigado la templon de l' diino (Z); ĉar la titolado de Dio per 'Sinjoro' estas io tro triviala kaj profananta [...] (Z).
    1. Malobservi la respekton ŝuldatan al io aŭ iu: se troviĝos inter ni persono, kiu profanas nian feston per persona ambicio, ni ĉiuj deturnos nin de li (Z); ni ne profanu tiun profundan senton per teoriaj klarigoj (Z); mi estis jam preta protesti, ke la kanajlo tiel profanas mian nomon (Z).
      atenci, malsanktigi.
  • profanado
    Ago de tiu, kiu profanas ion: la profanado estis ordinare punita per morto.
  • profananto
    Tiu, kiu profanas ion.
  • profaneco
    Karaktero profana.

    Iel rilatitaj:

    pix preĝx