mero
mer/o
[KEMIO] Baza, ripetiĝanta kemia radiko, konsistaĵo de pli-malpli granda kunmeta molekulo (polimero). dimero
Molekulo, konsistanta el du meroj. monomero
Molekulo, responda al mero, uzata en la fabrikado de polimero. oligomero
Molekulo, konsistanta el kelkaj meroj: dekstrino estas oligomero aŭ polimero de glukozo. polimero
Tre longa molekulo, konsistanta el multaj meroj: amelo estas polimero de glukozo. polimerazo
Enzimo, katalizanta polimerigon. polimereco
Eco de polimeroj, kiuj diferencas inter si nur pro la nombro de meroj. polimerigi
Kombini merojn en polimeron. malpolimerigi
Malkombini polimeron en monomerojn. homopolimero
Polimero, konsistanta el unuspecaj meroj: polietileno estas homopolimero de etileno. heteropolimero
Polimero, konsistanta el plurspecaj meroj: proteinoj estas heteropolimeroj de aminacidoj. tetramero
Molekulo, konsistanta el kvar meroj. trimero
Molekulo, konsistanta el tri meroj. elasto (poli)mero
Polimero, karakterizata de elastaj ecoj: kaŭĉuko estas elastomero. RIM. La vortfino 'mero' troviĝas en iuj sciencaj nomoj ne analizeblaj: izomero, mezomero k.a.
Iel rilatitaj:
unu