melaleŭko
melaleŭk/o
[BOTANIKO] G. (Melaleuca el mirtacoj) de arboj kaj arbustoj kun alternaj aŭ kontraŭe duopaj, ledecaj folioj odoraj pro esencoglandoj, kaj kun floroj en spikoj aŭ kapituloj; ĉ. 220 sp-oj precipe el Oceanio, pluraj kultivataj por ornamo kaj la du sekvaj por kontraŭsepsaj esencoj: kajeputa melaleŭko (M. cajuputi). SIN. kajeputo. kvinripa melaleŭko
(M. quinquenervia). SIN. naŭlo.
Iel rilatitaj:
florx