konsonanto

*konsonant/o

  1. [LINGVOSCIENCO] Fonemo nesilabiga, ekz. en E. /c/, /r/, /ŝ/, /ŭ/...).
    kontoido.
  1. [LINGVOSCIENCO] Grafemo, reprezentanta konsonanton 1, ekz. c, r, ŝ, ŭ.
  • duobla konsonanto
    Sinsekvo de du samaj konsonantoj: en E. troviĝas duoblaj konsonantoj nur en kunmetitaj vortoj (ekz.: huffero, ellerni), kaj en kelkaj specifaj nomoj (ekz.: finno).
  • konsonantŝoviĝo
    Fenomeno, konsistanta en la sistema transformo de kelkaj konsonantoj en aliajn, kun najbara artikiga punkto (ekz. 'b' al 'p', 'p' al 'f' ktp): la ĝermana unua konsonantŝoviĝo.
    vokalo.

    Iel rilatitaj:

    aspiracix b c d ĉ