klingo
kling/o (2)
Plata parto de instrumento aŭ armilo, destinita tranĉi, segi, piki ks: klingo de razilo, tranĉilo, glavo, ĉizilo, hakilo, ŝpato. skrapklingo
[TEKNIKOJ] Ortangula, maldika ŝtala plato, uzata en mebloprilaborado, tranĉiva per akrigritaj franĝoj de la eĝoj.
klingx
Iel rilatitaj:
ferx
manĝx
tranĉx