klingo

kling/o (2)

Plata parto de instrumento aŭ armilo, destinita tranĉi, segi, piki ks: klingo de razilo, tranĉilo, glavo, ĉizilo, hakilo, ŝpato.
  • skrapklingo
    [TEKNIKOJ] Ortangula, maldika ŝtala plato, uzata en mebloprilaborado, tranĉiva per akrigritaj franĝoj de la eĝoj.

    klingx


    Iel rilatitaj:

    ferx manĝx tranĉx