kablo

ŝnurego el vegetaĵaj aŭ metalaj fibroj, por movi, tiri, levi ktp pezajn objektojn: kablo de ankro, de trenbarĝo, de argano, de kapstano.

[ELEKTRO] Metala fadeno aŭ fasko de pluraj dratoj, ĉirkaŭita laŭ ĝis plena longo per izolmaterialo, ofte ankaŭ ŝtalarmita, servanta por kondukti kurenton: nutra kablo, telekomunika kablo; translanda, transmara, supertera (aŭ pend-) kablo; subtera kablo, tubokablo, altfrekvenca kablo, antenkablo, armita kablo, kriokablo, rubandkablo, tubokablo kun plumba mantelo, kablo kun kupra animo; aerizolita, paperizolita kablo, izolmasa kablo; samcentra kablo; kablo kun ŝnurigitaj konduktiloj; oni distingas, laŭ la aranĝo de la konduktiloj, unuopajn, duopajn, triopajn, trifazajn, laŭpare ŝnurigitajn, laŭstele aŭ kvarope ŝnurigitajn kablojn.
fidro.

[ŜIPOJ] Malnova mezurunuo de longo por malgrandaj distancoj, diversvalora (inter 182 kaj 200 m) laŭ la landoj: la ŝipo troviĝis en la distanco de tri ĝis kvar kabloj de la tero (Z).

kablingo
Ingo, en kiu kuŝas kablo. [VIDU] kablomantelo.

kablisto
Laboristo, specialigita pri kabloj.

ankrokablo
Kablo, per kiu la ankro estas ligita al la ŝipo.

telekablo
Kablo por la telekomunikoj.

tirkablo
Kablo, uzata por haŭli boatojn, barĝojn ks.

trenkablo

Kablo, uzata por ligi trenantan veturilon al la trenata: trenkablo por aŭtoj, por trenŝipoj ktp.

[AVIADO] Kablo, kiun oni ellasas el libera balono, kiam ĝi alproksimiĝas al la tero, por efiki kiel bremso.

pendkabloj
[AVIADO] ŝnuroj, kiuj transmisias la pezon de la jungilaro de paraŝuto al la velo.