ankro
[ŝipoj] Peza fera ilo konsistanta el longa trunko kun transversa stango (la ŝtoko) je unu fino k du aŭ pluraj ŝpatoj je la alia, k servanta por fiksi ŝipon, eniĝante en la fundon de maro, rivero ks, aŭ por fiksi balonon, eniĝante en la grundon: ĵeti, levi la ankron (Z); esti, stari ĉe la ankro.
graplo, kapstano, vinĉo. Fera kerno en dinamoj, ĉirkaŭvolvita de elektra drato, en kiu estas produktata kurento. Metala stango finiĝanta ekstere per transversa ferfiguro, k servanta por malhelpi dismoviĝon de muroj. Peco, kun formo de eta ankro, kiu en horloĝo reguligas la movadon de la pendolo. ankri (tr)
Fiksi per ankro: ili ankris la ŝipon en la golfeto; la vandoj de la sarkofago estis ankritaj per ferstangoj, (f) tiu ideo estis profunde ankrita en ĝia spirito. ankrado
Ago de iu, kiu ankras. ankr (ad)ejo
Loko en maro, kies ne tro granda profundo faciligas ankradon.
rodo. ankriĝi
Iĝi ankrita: ŝipo ankriĝas, kiam la ankro hokiĝis en la grundon. ankrumi (ntr)
Esti ankrita ĉe ankrejo. ankrizita
[heraldiko] (pp pri figuro) Havanta siajn finaĵojn en formo de ankro. deankriĝi
Esti forpuŝata de la vento aŭ fluo dum la ankro nur skrapas la fundon. malankri
Levi la ankron. flosankro
Ankro, en formo de renversita tola konuso, uzata ĉemare en malbona vetero.
Iel rilatitaj:
havenx
horloĝx
ŝipx