Edeno

Eden/o

  1. [BIBLIO] Oazo, en kiu Adamo k Evo vivadis pace kun ĉiuj bestoj, ĝis ili manĝis fruktojn de la arbo de la scio pri bono k malbono: Dio la Eternulo plantis ĝardenon en Edeno en la Oriento (X).
  1. (maj. aŭ min.) (f) Paradizo: al vi, mi promesas Edenon! Vinon mendu; la buduaro, ĉi malgranda Edeno de la sinjorinoj.
  • Edena
    1. Rilata al Edeno: ilin hurioj en la Edenaj laŭboj logas.
    1. Ideale k senkulpe plezuriga: Edenaj revoj de diboĉulo.
      paradizo, Elizeo.

    Edenx

    Iel rilatitaj:

    ĉielx ĝardenx