Tekst'ar'o de Esperant'o

Unu tekst'o el kolekt'o de Esperant'a'j tekst'o'j

Pri Re'form'o'j en Esperant'o

Artikol'o'j Publik'ig'it'a'j de

Dro Zamenhof

en la Nurnberga gazet'o “Esperant'ist'o” dum la unu'a du'on'jar'o de 1894, kopi'it'a'j kaj re'pres'it'a'j per zorg'o de

Dro Emil'e Javal

La tekst'o'n origin'e en'komput'il'ig'is kiel skan'it'a'j'n bild'o'j'n ĉe https://www.onb.ac.at/eo/bibliothek/sammlungen/kolekt'o-por-plan'lingv'o'j/dig'it'a'j-dokument'o'j/ludwik-l-zamenhof/ la Aŭstr'a Naci'a Bibliotek'o (Österreichische Nationalbibliothek)

Proksim'um'a verk'o'jar'o: 1894

Kre'is la Esperant'a'n tekst'o'n: Zamenhof

La skan'it'a'j'n tekst'o'bild'o'j'n trans'form'is en tekst'o'n Bertilo Wennergren.

La last'a part'o de la tekst'o aper'is en apart'a broŝur'o kiel “Al'don'aĵ'o”, sed kun paĝ'o'numer'ad'o, kiu daŭr'ig'as la numer'ad'o'n de la unu'a broŝur'o. Ĉi tie ambaŭ broŝur'o'j est'as kun'ig'it'a'j.

La origin'a du'a broŝur'o hav'as fin'a'n paĝ'o'n kun “Korekt'ind'aĵ'o'j”. Tiu paĝ'o (ne-Zamenhofa) for'est'as ĉi tie, sed ĉiu'j korekt'o'j est'as plen'um'it'a'j en la efektiv'a tekst'o.

For'est'as ĉi tie paĝ'o 35 de la origin'a du'a broŝur'o. Ĝi en'hav'as “Not'o'n de la nun'a el'don'ist'o (Dro E. Javal)”. Tiu not'o nur prezent'as kelk'a'j'n not'ind'a'j'n cit'aĵ'o'j'n el la Zamenhofaj artikol'o'j de la unu'a broŝur'o.

La tekst'o en'hav'as mult'a'j'n ekzempl'o'j'n de vort'o'j, fin'aĵ'o'j k.t.p. en projekt'at'a re'form'it'a form'o de Esperant'o (eĉ en plur'a'j divers'a'j versi'o'j de la re'form'o). Tiu'j ne-Esperant'a'j part'o'j de la tekst'o est'as ĉe http://tekst'ar'o.com prezent'at'a'j kun apart'a kolor'o por facil'ig'i la leg'ad'o'n. En la origin'a tekst'o ili ne est'as tiel mark'it'a'j.

Pri Re'form'o'j En Esperant'o

Unu'a Artikol'o, Januar'o 1894. no 1 [49], p. 3-5)*

* En tiu ĉi re'pres'o oni indik'is la numer'o'j'n de la original'a'j paĝ'o'j en Esperant'ist'o.

Kiel mi promes'is en la n-ro 12 de “Esperant'ist'o” 1893, mi nun komenc'as sistem'a'n analiz'o'n de ni'a tut'a lingv'o. Pec'o post pec'o, komenc'ant'e de la alfabet'o kaj fin'ant'e per la last'a vort'o de la Mez'a Vort'ar'o*, mi pri'parol'os la tut'a'n lingv'o'n, kaj pri ĉiu pec'o mi montr'os, kia'n form'o'n mi don'us al ĝi, se mi komenc'us la kre'ad'o'n de la lingv'o nun, hav'ant'e post mi jam 6½ jar'o'j'n da praktik'a labor'ad'o kaj el'prov'ad'o kaj el'aŭd'int'e jam tiom mult'eg'e da opini'o'j kaj konsil'o'j, ricev'it'a'j de plej divers'a'j person'o'j, gazet'o'j kaj societ'o'j el la plej divers'a'j land'o'j de la mond'o. Kiam mi'a tut'a analiz'a labor'o est'os fin'it'a kaj ni'a'j leg'ant'o'j hav'os antaŭ si jam plen'a'n pentr'aĵ'o'n de la nov'e propon'ot'a perfekt'ig'it'a dialekt'o, tiam mi turn'os mi'n al la Lig'o Esperant'ist'a kaj propon'os al ĝi decid'i por voĉ'don'ad'o la sekv'ant'a'j'n demand'o'j'n : 1) ĉu ni dev'as rest'ig'i sen'ŝanĝ'e la mal'nov'a'n (ĝis'nun'a'n) form'o'n de ni'a lingv'o? 2) ĉu ni dev'as akcept'i la nov'a'n form'o'n, kiu'n mi est'os prezent'int'a al la Lig'an'o'j, en ĝi'a tut'a plen'ec'o? 3) ĉu ni dev'as far'i ali'a'j'n re'form'o'j'n en la lingv'o? Se la Lig'o elekt'os la unu'a'n decid'o'n, tiam ni tut'e ĉes'os parol'ad'i pri re'form'o'j, ĝis la temp'o, kiam la lig'o iam ebl'e decid'os ali'e. Se la Lig'o elekt'os la tri'a'n decid'o'n, tiam ni daŭr'ig'os pres'ad'i ankoraŭ ali'a'j'n re'form'a'j'n propon'o'j'n de ni kaj de ali'a'j amik'o'j, ĝis la Lig'o trov'os, ke la demand'o de la re'form'o'j est'as el'ĉerp'it'a. (Kiu ne vol'as atend'i kun si'a'j re'form'a'j propon'o'j, ĝis mi'a analiz'a labor'o est'os fin'it'a, tiu hav'as kompren'ebl'e la rajt'o'n prezent'i si'a'j'n re'form'a'j'n propon'o'j'n al la Lig'o jam nun). Se la Lig'o elekt'os la du'a'n decid'o'n, tiam ni anonc'os, ke la demand'o pri re'form'o'j est'as teori'e fin'it'a kaj ni al'paŝ'os al la praktik'a el'prov'ad'o. En la praktik'o (t.e. en la ebl'e ankoraŭ el'don'ot'a'j verk'o'j, en la korespond'ad'o inter la Esperant'ist'o'j k.t.p.) tiam ĉiam ankoraŭ rest'os en si'a plen'a fort'o la dialekt'o mal'nov'a; sed, komenc'ant'e de tiu temp'o, unu part'o de ni'a gazet'o (aŭ ebl'e la tut'a gazet'o) est'os jam pres'at'a en la dialekt'o nov'a, por don'i al ĉiu'j la ebl'o'n sufiĉ'e esplor'i ĉu la nov'a dialekt'o ne hav'as en la praktik'o i'a'j'n mal'oportun'aĵ'o'j'n aŭ erar'o'j'n. Se en la temp'o de tiu el'prov'ad'o montr'iĝ'os i'a'j erar'o'j, ili est'os for'ig'it'a'j. Tiu ĉi temp'o de el'prov'ad'o daŭr'os laŭ la bezon'o 3-6 aŭ pli mult'e da monat'o'j, kaj kiam neni'a'j dub'o'j jam rest'os, tiam ni anonc'os, ke la fin'a form'o de la lingv'o Esperant'o est'as jam decid'it'a por ĉiam, kaj la lingv'o rest'os de nun jam por ĉiam ne'ŝanĝ'ebl'a (en tiu senc'o, en kiu ĉiu'j ali'a'j viv'ant'a'j lingv'o'j est'as ne'ŝanĝ'ebl'a'j), kaj tiam komenc'iĝ'os la plen'a kaj sole'reg'ant'a praktik'a uz'ad'o de la nov'a dialekt'o. Sed antaŭ ol ni tio'n ĉi anonc'os, ni kalkul'os ni'a'j'n fort'o'j'n, por konvink'iĝ'i, ĉu ni hav'as la ebl'o'n kre'i nov'a'n sistem'a'n literatur'o'n anstataŭ la for'ĵet'ot'a mal'nov'a; se montr'iĝ'as, ke ni la sufiĉ'a'n fort'o'n ne hav'as, tiam ni atend'os ankoraŭ kun la praktik'a en'konduk'o de la nov'a dialekt'o, ĝis la fort'o'j trov'iĝ'os.

* T.e. la Universal'a Vort'ar'o (verk'o no 64; vid'u p. 9). (Not'o de la re'pres'o.)

Ni'a'j'n leg'ant'o'j'n kaj en'tut'e la amik'o'j'n de ni'a ide'o mi pet'as, ke, laŭ mezur'o de pres'ad'o de mi'a'j artikol'o'j pri la re'form'o'j en Esperant'o, ili daŭr'ig'u send'ad'i al mi si'a'j'n opini'o'j'n kaj konsil'o'j'n. Ĉiu'j'n ĝis nun ne esprim'it'a'j'n kaj ebl'e ankoraŭ ven'ont'a'j'n bon'a'j'n konsil'o'j'n mi uz'os en la fin'o (aŭ ebl'e ankoraŭ en la daŭr'o) de mi'a seri'o da artikol'o'j en form'o de al'don'o'j aŭ ŝanĝ'o'j al mi'a propon'at'a nov'a gramatik'o-vort'ar'o de ni'a lingv'o.

I. Alfabet'o

En la ĝis'nun'a alfabet'o de ni'a lingv'o la praktik'o montr'is la sekv'ant'a'j'n mal'oportun'aĵ'o'j'n: 1) Sign'o'j super'liter'a'j. Tiu ĉi punkt'o, kiu si'a'temp'e en teori'o ŝajn'is tut'e sen'signif'a, en la praktik'o montr'is si'n kiel tre grav'a bar'il'o por la dis'vast'iĝ'ad'o de ni'a lingv'o. Dank’ al tiu'j ĉi sign'it'a'j liter'o'j, kiu'j'n la pres'ej'o'j ne posed'as, la liber'a ĉia'lok'a pres'ad'o de libr'o'j en aŭ pri ni'a lingv'o kaj la publik'ig'ad'o de ni'a lingv'o per gazet'o'j far'iĝ'is preskaŭ absolut'e ne'ebl'a. Ni dev'as tiu'j'n ĉi liter'o'j'n for'ig'i.

2) Super'flu'a'j son'o'j. Ni'a lingv'o posed'as kelk'a'j'n son'o'j'n kiu'j ne trov'as si'n en tiu aŭ ali'a el la plej grav'a'j Eŭrop'a'j lingv'o'j (ekzempl'e ĵ, ĝ, k.c.). Est'as ver'o, ke tiu'j ĉi son'o'j alt'ig'as la bon'son'ec'o'n de ni'a lingv'o kaj ke el'lern'i ili'n ne est'as mal'facil'e; sed ĉar ni'a'n lingv'o'n ĉiu el'lern'as per libr'o kaj ne per buŝ'a instru'ad'o kaj, renkont'ant'e tuj sur la unu'a paŝ'o mal'facil'a'n kaj ne klar'e kompren'ebl'a'n son'o'n, la plej grand'a part'o da komenc'ant'o'j perd'as ĉi'a'n dezir'o'n lern'i plu, tial ankaŭ tiu'j ĉi son'o'j est'as grand'a bar'il'o por la dis'vast'iĝ'ad'o de ni'a lingv'o, kaj ni dev'as ili'n for'ig'i. Tiu'n ĉi ofer'o'n ni pov'as kompren'ebl'e far'i nur al la plej grav'a'j de la ekzist'ant'a'j lingv'o'j; ĉar se ni vol'us far'i tia'n ofer'o'n al ĉiu'j lingv'o'j de la mond'o, tiam el la tut'a alfabet'o rest'us nur kelk'o da liter'o'j. Inter tiu'j ĉi liter'o'j ekzist'as tamen tia'j, kiu'j'n ni kuraĝ'e pov'as rest'ig'i; ekzempl'e la rus'o'j ne hav'as la son'o'n h; tamen la rus'o'j hav'as la son'o'n ĥ, kiu en ni'a alfabet'o de nun ne ekzist'os kaj kiu est'as tre simil'a al h; ni sekv'e pov'as simpl'e dir'i al la rus'o (sen ia tim'o de konfuz'o de liter'o'j), ke li el'parol'u la son'o'n h kiel si'a'n ĥ — la rus'o est'os kontent'a kaj la grav'a liter'o h est'os sav'it'a. Al la ital'o'j la h ne est'as fremd'a, kvankam ili en si'a lingv'o ĝi'n ne el'parol'as*. Tiel sam'e ekzempl'e la son'o c: kelk'a'j lingv'o'j ĝi'n ne hav'as, sed ili hav'as la liter'o'j'n kaj son'o'j'n t kaj s — ni sekv'e pov'as simpl'e dir'i al tiu'j ĉi popol'o'j, ke ili el'parol'u ni'a'n c, kiu'n ni nun skrib'ad'os z, kiel si'a'n ts.

* Mi hav'is kelk'a'j'n foj'o'j'n la intenc'o'n el'ĵet'i ambaŭ liter'o'j'n ĥ kaj h; sed per la ĝis nun far'it'a'j prov'o'j tio ĉi montr'iĝ'is iom ne'oportun'a; mi tamen daŭr'ig'os ankoraŭ la prov'o'j'n en tiu ĉi direkt'o, kaj pov'as est'i, ke mi si'a'temp'e propon'os ankaŭ la el'ĵet'o'n de la h.

3) Kelk'a'j liter'o'j el'vok'as ĉe la komenc'ant'a'j lern'ant'o'j de ni'a lingv'o konstant'a'n konfuz'o'n, dank’ al la tre fort'e en'radik'it'a kutim'o, kiu'n ili al'port'as el ali'a'j lingv'o'j; tiel ekzempl'e la german'o'j kaj kelk'a'j ali'a'j naci'o'j tre oft'e miks'as la son'o'j'n kaj liter'o'j'n s kaj z, ĉar ili kutim'is el'parol'ad'i la s, inter aŭ antaŭ vokal'o'j, kiel z. Pro tiu ĉi sam'a kaŭz'o mult'a'j eĉ pli mal'nov'a'j esperant'ist'o'j oft'e forges'as kaj skrib'as ekzempl'e mesuro anstataŭ mezur'o, nas'o anstataŭ naz'o k.t.p. Ni'a fonetik'a skrib'ad'o de z anstataŭ s far'as oft'e mal'bon'a'n impres'o'n sur la komenc'ant'o'n, kiu kutim'is uz'ad'i cert'a'j'n vort'o'j'n en ĉiu'j lingv'o'j ĉiam kun s. For'ig'i ĉiu'j'n dir'it'a'j'n mal'oportun'aĵ'o'j'n ni pov'as nur per tio, ke ni tut'e for'ig'os la son'o'n z. Ni sekv'e skrib'ad'as nas'o, mesuro, k.t.p. Neni'u el'parol'ad'os ili'n naz'o, mezur'o, se li sci'os ke s ĉiam hav'as egal'a'n akr'a'n el'parol'ad'o'n kaj ke la son'o z tut'e ne ekzist'as; sed se kelk'a'j popol'o'j en la komenc'o eĉ el'parol'ad'os naz'o, mezur'o, tio ĉi ankaŭ ne mal'help'os, ĉar pro ne'ekzist'ad'o de la liter'o kaj son'o z, tio ĉi don'os neniam konfuz'o'n aŭ mal'kompren'iĝ'o'n.

4) Se ni, pro la supr'e don'it'a] motiv'o'j, el'ĵet'os kelk'a'j'n liter'o'j'n el ni'a alfabet'o, kelk'a'j son'o'j far'iĝ'os tut'e ne esprim'ebl'a'j per ni'a alfabet'o; tio ĉi tamen tut'e ne mal'help'os al ni: por la lingv'o Esperant'o, tiu'j ĉi liter'o'j est'os tut'e ne'bezon'a'j, ĉar la vort'o'j de ni'a lingv'o neniam hav'os en si la respond'a'j'n son'o'j'n; bezon'i tia'j'n liter'o'j'n ni pov'os nur tiam, kiam ni vol'os fonetik'e esprim'i nom'o'j'n aŭ vort'o'j'n de ali'a'j lingv'o'j; sed por tia'j okaz'o'j (kiu'j'n antaŭ'vid'i kaj antaŭ'zorg'i ne pov'as eĉ la plej riĉ'a alfabet'o) ni hav'os liter'o'j'n proviz'a'j'n, kiu'j'n neni'u esperant'ist'o bezon'os lern'i, sed kiu'j'n li serĉ'os en la plen'a gramatik'o nur tiam, kiam li iam bezon'os ili'n uz'i.

Apog'ant'e mi'n sur ĉio supr'e dir'it'a, mi propon'as por la est'ont'ec'o la sekv'ant'a'n alfabet'o'n:

Aa, Bb, Cc, Dd, Ee, Ff, Gg, (Hh?), Ii, Kk, Ll, Mm, Nn, Oo, Pp, Rr, Ss, Tt, Uu, Vv, Zz.

Ĉiu'j tiu'j ĉi liter'o'j est'as el'parol'at'a'j tiel sam'e, kiel ĝis nun; nur la liter'o c est'as el'parol'at'a kiel la ĝis'nun'a ŝ, kaj z kiel la ĝis'nun'a c. La kaŭz'o, kial mi propon'as ŝanĝ'i en la montr'it'a manier'o la el'parol'ad'o'n de c kaj z, est'as: por evit'i konfuz'o'n kaj mal'bon'son'ec'o'n, kiu'n don'us la ĝis'nun'a el'parol'ad'o de tiu'j ĉi liter'o'j dank’ al la kutim'a ne'regul'a uz'ad'o de tiu'j ĉi liter'o'j en divers'a'j lingv'o'j. Pli klar'e la leg'ant'o'j tio'n ĉi kompren'os tiam, kiam ili vid'os post'e en la praktik'a'j prov'o'j la manier'o'n de uz'ad'o de tiu'j ĉi liter'o'j. — Al la leg'ant'o'j, kiu'j hav'as la kutim'o'n tro rapid'e juĝ'i kaj kondamn'i ĉi'a'n objekt'o'n, ni turn'as la atent'o'n, ke la supr'e propon'it'a alfabet'o est'as frukt'o de divers'a'j prov'o'j kaj re'prov'o'j kaj ke ĉio, kio'n mi nun dir'as, est'as ankoraŭ ne far'o'j, sed nur propon'o'j; ili sekv'e ne rapid'u kun kondamn'o'j kaj mal'delikat'a'j postul'o'j, ĝis la objekt'o iom post iom est'os al ili klar'a per la post'a'j praktik'a'j prov'o'j; sed ĉiu'j'n konsil'o'j'n mi tre volont'e kaj dank'e akcept'os kaj mi pet'as la amik'o'j'n send'i al mi si'a'j'n opini'o'j'n pri la propon'it'a alfabet'o.

En la sekv'ant'a numer'o mi pri'parol'as la tut'a'n gramatik'o'n.

L. Zamenhof.

II. Gramatik'o

(Du'a Artikol'o, Februar'o 1894, no 2 [50], p. 17-21)

§1. La artikol'o'n la mi propon'as tut'e for'ig'i. Kvankam per si mem ĝi est'as tre oportun'a, sed al kelk'a'j naci'o'j ĝi prezent'as tuj en la komenc'o de la lern'ad'o tia'n mal'facil'aĵ'o'n, ke ili perd'as la dezir'o'n okup'i si'n je ni'a lingv'o. Ke lingv'o'j pov'as tut'e bon'e ekzist'i sen artikol'o, tio'n ĉi montr'as al ni la lingv'o'j slav'a'j, latin'a kaj ali'a'j. En la okaz'o'j, kiam ni vol'as neces'e esprim'i, ke ni parol'as pri objekt'o difin'it'ane'difin'it'a, ni pov'as uz'i anstataŭ la artikol'o difin'it'a la vort'o'n tiu (en la re'form'it'a form'o, kiu'n ĝi hav'os) kaj anstataŭ la artikol'o ne'difin'it'a la vort'o'n unu.

§2. En la substantiv'o'j mi propon'as la sekv'ant'a'j'n ŝanĝ'o'j'n: a) For'ig'i la akuzativ'o'n, kiu de unu flank'o prezent'as grand'a'n mal'facil'aĵ'o'n al mult'a'j person'o'j kaj de la du'a flank'o kontraŭ'parol'as al la komun'a spirit'o de ni'a lingv'o, kiu hav'as deklinaci'o'n nur per prepozici'o'j. Ke lingv'o pov'as ekzist'i tre bon'e sen akuzativ'o, tio'n ĉi ni vid'as en divers'a'j civiliz'it'a'j lingv'o'j, kiu'j hav'as akuzativ'o'n aŭ nur en cert'a'j kategori'o'j da vort'o'j aŭ tut'e ĝi'n ne hav'as. Sekv'e: la akuzativ'o est'u egal'a al la nominativ'o. Por evit'i mal'kompren'iĝ'o'n kaj konfuz'o'n inter la nominativ'o kaj akuzativ'o, ni pov'as konsil'i (ne dev'ig'i) al la komenc'ant'o'j, ke ili met'u la nominativ'o'n ĉiam antaŭ la verb'o kaj la akuzativ'o'n post la verb'o; sed far'i el tio ĉi i'a'n regul'o'n kaj mal'liber'ig'i la ord'o'n de la vort'o'j en la fraz'o ni tut'e ne bezon'as, ĉar la logik'a sent'o kaj kelk'a kutim'o facil'e don'os al ĉiu la ebl'o'n evit'i mal'kompren'iĝ'o'j'n. Erar'o'j en la uz'ad'o de la akuzativ'o aparten'as al la plej oft'a'j, kiu'j'n la komenc'ant'a'j Esperant'ist'o'j (kaj oft'e ankaŭ la Esperant'ist'o'j mal'nov'a'j) far'as, kaj la for'ig'o de la akuzativ'o prezent'os grand'a'n facil'ig'o'n por la lingv'o. — b) La mult'e'nombr'o'n mi propon'as form'i per la fin'iĝ'o i (ĉar la liter'o j nun ne ekzist'os en la alfabet'o); tia fin'iĝ'o ekzist'as en divers'a'j lingv'o'j (ekzempl'e latin'a, ital'a, slav'a'j), ne est'as sekv'e arbitr'a (kiel kelk'a'j person'o'j erar'e pens'is pri la j) kaj ĝi est'as mult'e pli konform'a al la mol'a spirit'o de ni'a lingv'o ol la s, kiu'n divers'a'j person'o'j propon'is. Oft'e ripet'at'a s don'us jam per si mem tre akr'a'n son'ad'o'n al ni'a lingv'o, tiom pli nun, kiam kun for'ig'o de la son'o z la nombr'o de la vort'o'j kun s pli'grand'iĝ'os; pro tiu ĉi sam'a kaŭz'o mi propon'as ankaŭ la for'ig'o'n de la s en la form'o'j de la verb'o, kiel oni vid'os mal'supr'e. Sekv'e anstataŭ patr'o'j ni dir'os patr'i, kaj la regul'o est'os: substantiv'o'j en unu'nombr'o fin'iĝ'as per o, en mult'e'nombr'o per i.

§3. En la adjektiv'o'j mi propon'as la sekv'ant'a'j'n ŝanĝ'o'j'n a) Deklinaci'o'n ili ne hav'as, ĉar ĝi est'as super'flu'a balast'o, kaj sufiĉ'as, se la deklinaci'o ekzist'as ĉe la substantiv'o'j. b) La adjektiv'o'j kaj adverb'o'j hav'as fin'iĝ'o'n egal'a'n e, ĉar la diferenc'ig'ad'o inter adjektiv'o kaj adverb'o'j est'as por kelk'a'j popol'o'j tre mal'facil'a. Sed ĉar la egal'ec'o de adverb'o'j kaj adjektiv'o'j pov'us oft'e don'i mal'kompren'iĝ'o'n (ekzempl'e: patr'o bon'e kant'as pov'us signif'i bon'a patr'o kant'as kaj patr'o kant'as bon'e), tial ni dev'as turn'i la atent'o'n de la komenc'ant'o'j, ke ili evit'ad'u tia'j'n mal'kompren'iĝ'o'j'n per klar'a lig'ad'o de la vort'o difin'ant'a kun la vort'o difin'at'a kaj ne kun ali'a vort'o (ekzempl'e: bon'e patr'o kant'as = bon'a patr'o, patr'o kant'as bon'e = bon'e kant'as). Sekv'e ankaŭ tie ĉi, kiel ĉe la akuzativ'o, ni bezon'as nur don'i konsil'o'n anstataŭ kre'i dev'ig'a'n regul'o'n, kiu sen'bezon'e mal'liber'ig'us la ord'o'n de la vort'o'j en la fraz'o. c) Anstataŭ pli ĉe la grad'o'j de kompar'ad'o ni uz'os plu (ĉar la fin'iĝ'o i signif'as substantiv'o'n mult'e'nombr'a'n) kaj anstataŭ plej ni uz'os maks'u (pren'it'a'n el maxime).

§4. En la nombr'o'vort'o'j mi propon'as la sekv'ant'a'j'n ŝanĝ'o'j'n: a) anstataŭ unu ni uz'os un (pli mal'long'e; unu ekzist'is, por ke ni pov'u form'i unu'j, sed kiam la mult'e'nombr'o hav'as i, ni pov'as dir'i un, uni; anstataŭ naŭ ni uz'u nov'u (ĉar ŭ ne ekzist'as). b) La nombr'o'j ord'a'j, dank’ al la ŝanĝ'o de la fin'iĝ'o adjektiv'a, hav'as ankaŭ la fin'iĝ'o'n e. c) La sufiks'o'n op mi propon'as for'ig'i, kiel super'flu'a'n (anstataŭ du'op'e ni pov'as dir'i en du aŭ simpl'e du).

§5. Por la pronom'o'j, kiu'j ĝis nun hav'is ne regul'e fin'iĝ'o'n de verb'o, la plej logik'a'j kaj regul'a'j form'o'j est'us la sekv'ant'a'j: mo, to, lo, lin'o, so, mi, ti, li, lin'i, si; sed praktik'a'j prov'o'j montr'is al mi ke tiu'j ĉi form'o'j est'us ne'oportun'a'j kaj est'us mal'facil'e al'kutim'iĝ'i, ekzempl'e, ke ti signif'as kelk'a'j'n person'o'j'n, ke le signif'as li'a k.t.p. Tial mi propon'as: a) Pronom'o'j person'a'j: mu (= mi) (u signif'as nun neni'a'n gramatik'a'n fin'iĝ'o'n), tu (= vi, ci), lu (= li kaj ĝi), el'u (= ŝi), su (= si), nu (= ni), vu (= vi), loru (= ili, por ambaŭ seks'o'j). b) La vort'o'j'n ĝi kaj oni, kiel oni vid'as el la supr'a tabel'o, mi propon'as tut'e for'ig'i, ĉar ili al mult'a'j person'o'j prezent'as mal'facil'aĵ'o'n. Tiel sam'e kiel en la substantiv'o'j, laŭ la fort'e en'radik'it'a kutim'o de ĉiu'j popol'o'j (kvankam kontraŭ la logik'o), ni dir'as, ke in'o signif'as special'e vir'in'a'n seks'o'n, kaj o signif'as aŭ vir'o'n aŭ est'aĵ'o'n sen'seks'a'n, tiel ni ankaŭ en la pronom'o'j dir'os: el'u signif'as special'e vir'in'a'n seks'o'n, kaj en ĉiu'j ali'a'j okaz'o'j oni uz'u lu. Anstataŭ la vort'o oni ni en okaz'o de bezon'o pov'as uz'i, konform'e al la senc'o, aŭ hom'i (= hom'o'j) aŭ iu (en ĝi'a est'ont'a re'form'it'a form'o). c) La pronom'o'j posed'a'j laŭ regul'o'j de la adjektiv'o nun est'os: mu'e, tue, lu'e, elu'e, su'e, nu'e, vue, lorue.

§6. En la verb'o mi propon'as la sekv'ant'a'j'n ŝanĝ'o'j'n: a) Anstataŭ la form'o'j kun s, kiu'j est'as tro akr'a'j por ni'a lingv'o (precip'e post la anstataŭ'ig'o de z per s en mult'a'j vort'o'j), mi propon'as form'o'j'n kun n (pli regul'a'j est'us form'o'j kun t, respond'e al la 3a person'o de verb'o en mult'a'j lingv'o'j; ni ne pov'as tamen akcept'i la t, ĉar ĝi mal'bon'ig'us la harmoni'o'n en ni'a lingv'o). Mi propon'as: por la infinitiv'o -a (i est'as okup'it'a por substantiv'o'j; r, kiu est'us pli inter'naci'a, prezent'us mal'bon'son'aĵ'o'n); form'o ordon'a -an (u dev'as rest'i liber'a por vort'o'j simpl'a'j, kiu'j ne pov'as hav'i i'a'n gramatik'a'n fin'iĝ'o'n kaj ne pov'as ankaŭ, pro bon'son'ec'o, fin'iĝ'i per konsonant'o); temp'o est'ant'a -en, temp'o est'int'a -in, temp'o est'ont'a -on, form'o kondiĉ'a -un. Sen'dub'e kelk'a'j leg'ant'o'j far'os la rimark'o'n, ke an, en, in, on, un jam ĉiu'j est'as okup'it'a'j por vort'o'j aŭ sufiks'o'j; tamen tio ĉi neni'o'n mal'help'as, ĉar la okup'it'ec'o est'as nur teori'a kaj inter gramatik'a'j fin'iĝ'o'j kaj mem'star'a'j vort'o'jsufiks'o'j neniam pov'as nask'iĝ'i ia konfuz'o. En la vort'ar'o ni dir'os, ke la fin'iĝ'o in (= -in) signif'as temp'o'n est'int'a'n de verb'o, la sufiks'o in (= -in-) vir'in'a'n seks'o'n, la vort'o in (= in) la nun'a'n en. b) La ses particip'o'j est'as por si mem objekt'o tre logik'a kaj oportun'a; sed neni'a lingv'o ili'n hav'as, kaj al kelk'a'j popol'o'j, kiu'j hav'as nur po unu particip'o aktiv'a kaj pasiv'a, la ses particip'o'j prezent'as eĉ tre grand'a'n mal'klar'aĵ'o'n kaj mal'facil'aĵ'o'n. Tial mi propon'as: ni las'u nur po unu particip'o aktiv'a kaj pasiv'a (la prov'o'j montr'is al mi, ke ni pov'as tio'n ĉi far'i): particip'o aktiv'a hav'u la fin'iĝ'o'n -ent'e, particip'o pasiv'a -at'e. Sed por for'ig'i la mank'o'j'n, kiu'j nask'iĝ'us de la for'ig'o de la kvar ceter'a'j particip'o'j, ni don'os en la vort'ar'o du nov'a'j'n vort'o'j'n: pasat'e (= est'int'a) kaj futur'e (= est'ont'a).

§7. Adverb'o'j apart'a'j ĉes'as ekzist'i (rigard'u Adjektiv'o'n §3).

§8. Pri prepozici'o'j est'os parol'at'e en la vort'ar'o, ĉar ili prezent'as simpl'a'j'n vort'o'j'n.

§9 kaj 10 de la gramatik'o rest'as sen'ŝanĝ'e.

§11. Vort'o'j'n kun'met'it'a'j'n mi propon'as far'i el plen'a'j vort'o'j, por evit'i mal'bon'son'ec'o'n kaj oft'e ankaŭ ne'kompren'ebl'ec'o'n; ekzempl'e: vapor'o'ŝip'o (ne vapor'ŝip'o); en'tut'e mi propon'as uz'i vort'o'j'n kun'met'it'a'j'n kiel ebl'e pli mal'oft'e, ĉar ili ne bon'e respond'as al la roman'a karakter'o de ni'a lingv'o kaj oft'e est'as ne'kompren'ebl'a'j por kelk'a'j popol'o'j,

§12. Rest'as sen'ŝanĝ'e.

§13. Por direkt'o mi propon'as uz'i la vort'o'n vers'u (= en la direkt'o al...), ĉar la akuzativ'o ne ekzist'as kaj ĝi ankaŭ prezent'is mal'oportun'aĵ'o'n; ekzempl'e: mi vetur'as vers'u Berlino, mi ir'as vers'u dom'o.

§14. La prepozici'o'n je mi propon'as tut'e for'ig'i, ĉar la komenc'ant'o'j tre mult'e uz'as ĝi'n kaj per tio ĉi ne sol'e mal'bel'ig'as la lingv'o'n, sed ankaŭ sufer'ig'as la klar'ec'o'n; la pli kompetent'a'j esperant'ist'o'j en la last'a temp'o ne sen'prav'e evit'ad'is tiu'n ĉi vort'o'n. Ĉiu pov'as facil'e ĝi'n anstataŭ'ig'i per ali'a'j pli difin'it'a'j prepozici'o'j, kaj ne est'os ankaŭ mal'feliĉ'o, se unu dir'os ekzempl'e ĝoj'i pro tio kaj ali'a dir'os ĝoj'i pri tio.

§15. Sen'ŝanĝ'e.

§16. Sen'ŝanĝ'e (for'las'int'e, kompren'ebl'e, la rimark'o'n pri la nun ne ekzist'ant'a artikol'o la); sed mi konsil'us uz'ad'i la apostrof'ad'o'n nur en vers'o'j.

III. Tabel'o De Pronom'o'j

La tabel'o de inter'rilat'a'j pronom'o'j kaj adverb'o'j est'is si'a'temp'e konstru'it'a, por matematik'e facil'ig'i ili'a'n el'lern'ad'o'n. Ĉe la kre'ad'a de tiu inter'rilat'a tabel'o, kiu ekzist'as en neni'a lingv'o, mi kompren'ebl'e dev'is el'pens'i la vort'o'j'n, kaj tio ĉi don'is al divers'a'j amik'o'j kaŭz'o'n al sen'fin'a'j kritik'o'j kaj disput'o'j. Por for'ig'i tiu'n ĉi objekt'o'n de konstant'a disput'ad'o, mi propon'as detru'i la reciprok'a'n aranĝ'o'n de la tabel'o kaj rigard'i la membr'o'j'n de la tabel'o kiel simpl'a'j'n vort'o'j'n sen reciprok'a inter'rilat'o. Ĉar la nombr'o de la nom'it'a'j vort'o'j ne est'as tre grand'a, tial ni pov'is tio'n ĉi kuraĝ'e far'i, tiom pli, ke la ne'grand'a perd'o de facil'ec'o est'as rekompenc'it'a per pli'grand'iĝ'o de natur'ec'o. Sekv'e mi propon'as ekzempl'e: omnu, kom, sik, semper, anstataŭ ĉiu, kiel, tiel, ĉiam, k.t.p. Tial mi ne bezon'as nun parol'i pri tiu'j ĉi vort'o'j kaj mi don'os ili'n simpl'e en la vort'ar'o, kiel simpl'a'j'n vort'o'j'n.

Iv. Sufiks'o'j Kaj Prefiks'o'j

Ĉar ankaŭ ili hav'as neni'o'n komun'a'n kun la konstru'o de la lingv'o, sed prezent'as apart'a'j'n vort'o'j'n, kiu'j pov'as est'i uz'at'a'j aŭ apart'e aŭ en kun'lig'o kun la radik'o'j de ali'a'j vort'o'j, tial mi ankaŭ pri ili parol'os simpl'e en la vort'ar'o.

V. Vort'ar'o

Nun mi trans'ir'as al la plej grand'a part'o de mi'a analiz'o — al la vort'ar'o. En tiu ĉi vast'a part'o la plej mult'e est'as al mi neces'a la help'o de la amik'o'j, kaj tial mi pet'as ĉiu'n, kiu dezir'as part'o'pren'i en la re'form'ad'o de la vort'ar'o, ke li vol'u far'i la jen'o'n: Li pren'u la Mez'a'n Vort'ar'o'n (verk'o N-ro 21 aŭ 64), el'skrib'u laŭ alfabet'a ord'o la vort'o'j'n Esperant'a'j'n kaj apud ĉiu vort'o li skrib'u la nov'a'n form'o'n, kiu'n li konsil'us don'i al tiu ĉi vort'o, aŭ la sign'o'n —, se li konsil'as las'i la vort'o'n sen ŝanĝ'o. La tia'manier'e skrib'it'a'n vort'ar'o'n li vol'u send'i al mi (part'o post part'o), por ke mi pov'u, publik'ig'ant'e mi'a'n re'form'it'a'n vort'ar'o'n, kompar'ad'i ĝi'n kun la vort'ar'o'j al'send'it'a'j kaj el'pren'ad'i el tiu'j ĉi last'a'j ĉio'n bon'a'n, kio'n mi trov'os en ili, kaj por ke mi en okaz'o de dub'o pov'u vid'i, kia form'o por tiu aŭ ali'a vort'o est'as la plej mult'e aprob'at'a. En n-ro 4 de ni'a gazet'o mi analiz'os la vort'ar'o'n de A ĝis H, en n-ro 5 de H ĝis O, en n-ro 6 de O ĝis la fin'o. En n-ro 3 mi far'os paŭz'o'n, por ke la amik'o'j hav'u temp'o'n pri'pens'i, el'labor'i kaj al'send'i al mi la unu'a'n part'o'n de la vort'ar'o, antaŭ ol mi komenc'os la analiz'ad'o'n.

Tie ĉi mi dir'os kelk'a'j'n vort'o'j'n pri la princip'o'j, kiu'j'n mi laŭ mi'a person'a spert'o kaj laŭ la pli'mult'o da ricev'it'a'j opini'o'j rekomend'us al la amik'o'j en la nun'a verk'ad'o de la vort'ar'o: 1) la vort'o'j dev'as est'i kiom ebl'e pli inter'naci'a'j, kon'at'a'j en la mond'o. 2) Ili tamen ne dev'as est'i mal'bon'son'a'j, sed ili est'u harmoni'e konform'a'j al la komun'a spirit'o de ni'a lingv'o. 3) Por ke la karakter'o de la tut'a lingv'o est'u pli unu'form'a kaj ne simil'a al ia ne'harmoni'a miks'aĵ'o, mi propon'us (dank’ al la roman'a fundament'o de ni'a lingv'o) evit'ad'i vort'o'j'n german'a'j'n aŭ slav'a'j'n kaj pren'i, kiom ĝi est'as ebl'a, nur el lingv'o'j roman'a'j (latin'a [la plej bon'e], ital'a, hispan'a, k.t.p.), 4) Pen'i, ke la skrib'ad'o de la vort'o est'u kiom ebl'e plej proksim'a al ĝi'a skrib'ad'o en ali'a'j lingv'o'j, kvankam ĝi'a el'parol'ad'o ebl'e est'os iom ali'a. Ekzempl'e: ni uz'os centr'o (leg'u ŝentro) kaj ne zentro, stono (se ni las'us tiu'n ĉi vort'o'n) kaj ne ctono (kiel ŝajn'e postul'as ni'a nov'a alfabet'o). Kompren'ebl'e ne ĉiam ni dev'as tio'n ĉi far'i; ekzempl'e: anstataŭ quale ni dev'as skrib'i kvale, anstataŭ natio, kiu est'us mal'agrabl'a kaj kontraŭ'kutim'a al ĉiu'j popol'o'j, ni uz'os laŭ ital'a manier'o nazi'onaziono, anstataŭ caracterokarakter'o, ĉar la el'parol'ad'o ŝaraŝtero est'us por ĉiu'j naci'o'j tro fremd'a. 5) Kiom ni pov'as, ni dev'as pen'i, ke la vort'o'j simpl'a'j ne don'u i'a'n konfuz'o'n kun vort'o'j kun'met'it'a'j (kiel ekzempl'e la ĝis'nun'a vort'o defend'i pov'us signif'i de-fend'i); sed ĉar tro pen'a evit'ad'o de tia'j aper'o'j est'as ne'ebl'a (ali'e ni dev'us mult'a'j'n vort'o'j'n tut'e arbitr'e el'pens'i), tial mi pens'as, ke en okaz'o'j, kie ni ne bezon'as tim'i mal'kompren'iĝ'o'n, ni pov'as tia'j'n vort'o'j'n las'i, ekzempl'e anstataŭ maten'o ni pov'as kuraĝ'e las'i la original'a'n vort'o'n matino k.t.p. ne tim'ant'e ke iu akcept'os ĝi'n por vir'in'a seks'o de la vort'o mat'o.

Mi esprim'is la princip'o'j'n, kiu'j est'us rekomend'ind'a'j laŭ mi'a nun'a person'a opini'o; sed se tiu aŭ ali'a amik'o aprob'as ali'a'j'n princip'o'j'n, tiam mi pet'as li'n, ke li en la verk'ad'o de la vort'ar'o liber'e sekv'u si'a'n opini'o'n; ĉar nur tiam la al'send'ot'a'j vort'ar'o'j prezent'os al mi help'o'n, se ili prezent'os la mem'star'a'j'n opini'o'j'n de divers'a'j person'o'j (supoz'ant'e, kompren'ebl'e, ke la amik'o send'os al mi si'a'n labor'o'n kiel konsil'o'n kaj ne kiel paraliz'ig'a'n postul'o'n).

Al la person'o'j, kiu'j send'os al mi supr'a'manier'e verk'it'a'j'n vort'ar'o'j'n, mi est'os tre dank'a. Se en mi'a supr'e propon'it'a gramatik'o iu trov'os erar'o'j'n aŭ mal'oportun'aĵ'o'j'n, mi pet'as li'n montr'i ili'n al mi.

Por ekzempl'o de la nov'a dialekt'o mi don'as tie ĉi la preĝ'o'n “Patr'o ni'a” en la nov'a dialekt'o; en tiu ĉi pec'o la gramatik'o est'as jam re'form'it'a, kvankam la vort'o'j est'as ankoraŭ provizor'a'j kaj ebl'e ankoraŭ est'os ŝanĝ'it'a'j ĉe la analiz'ad'o de la vort'ar'o:

Patr'o nu'e, kvu est'e'n in cielo, sankt'e est'a'n tue nom'o, ven'a'n reg'it'o tue, est'a'n vol'o tue, kom in cielo, sik anku sur ter'o. Pan'o nu'e omnedie don'a'n al nu hodiu e pardon'a'n al nu debi nu'e, kom nu anku pardon'e'n al nu'e debenti; ne konduk'a'n nu in tent'o, sed liber'ig'a'n nu de mal'bon'o.

L. Zamenhof.

Al La Demand'o Pri La Re'form'o'j

(Tri'a Artikol'o, Mart'o 1894, no 3 [51], p. 36-39.)

Kiel mi jam dir'is en la pas'int'a numer'o de ni'a gazet'o, mi far'as en la nun'a numer'o paŭz'o'n kun mi'a artikol'o “Pri re'form'o'j en Esperant'o”, por don'i al la leg'ant'o'j la ebl'o'n prepar'iĝ'i al kun'labor'ad'o por la vort'ar'o. En la sekv'ant'a numer'o mi re'komenc'os la pres'ad'o'n de la artikol'o, kaj dum'e mi uz'os la okaz'o'n de la paŭz'o, por dir'i kelk'a'j'n vort'o'j'n pri la manier'o, en kiu mi uz'is por mi'a projekt'o la divers'a'j'n propon'o'j'n kaj opini'o'j'n, kiu'j'n mi ricev'is aŭ leg'is en la daŭr'o de 6 jar'o'j.

Mult'a'j amik'o'j, ne trov'ant'e en mi'a projekt'o post'e'sign'o'j'n de ili'a'j propon'o'j, dir'os kred'ebl'e, ke mi'a projekt'o est'as ne plen'a kaj ke mi forges'is en'pren'i en la projekt'o'n mult'o'n el la bon'o'j, kiu'j'n oni propon'is al mi. Tial mi antaŭ ĉio rimark'as, ke mi ĉiu'j'n ricev'it'a'j'n propon'o'j'n kaj opini'o'j'n ne sol'e tra'leg'is, sed ankaŭ bon'e pri'pens'is kaj en okaz'o de bezon'o el'prov'is. Sed la plej grand'a'n part'o'n mi ne en'pren'is simpl'e el la kaŭz'o, ke mi trov'is en ili ne pli'bon'ig'o'n, sed mal'pli'bon'ig'o'n de ni'a lingv'o aŭ mal'util'o'n por la progres'ad'o de ni'a afer'o. Se la aŭtor'o de tiu aŭ ali'a propon'o pens'as, ke mi erar'is, li pov'as nun en si'a propr'a nom'o publik'ig'i si'a'n propon'o'n. Pri'parol'i kritik'e ĉiu'j'n tiu'j'n ĉi propon'o'j'n mi ne pov'is, ĉar tio ĉi est'us labor'o sen'fin'a kaj tut'e ne interes'a por la leg'ant'o'j de ni'a gazet'o. El ĉiu'j ricev'it'a'j propon'o'j nur kompar'e tre mal'grand'a part'o montr'iĝ'is kiel bon'a (almenaŭ en mi'a'j okul'o'j); sed ankaŭ el tiu ĉi last'a kategori'o da propon'o'j mi post long'a'j pri'pens'o'j pov'is akcept'i nur part'o'n, — la rest'o'n mi dev'is for'las'i sen uz'o, ĉar, kvankam per si mem mi ili'n aprob'is, mi tamen vid'is, ke en la nun'a'j cirkonstanc'o'j ili'a akcept'ad'o ne est'us util'a.

Analiz'i ĉiu'j'n far'it'a'j'n propon'o'j'n est'us, kiel mi dir'is, labor'o super'flu'a kaj sen'fin'a; tamen kelk'a'j'n el ili mi tie ĉi analiz'os, pro ekzempl'o, por montr'i al la leg'ant'o'j, ke, se mi i'a'n propon'o'n ne akcept'is, tio ĉi ne montr'as, ke mi ĝi'n ne pri'pens'is. Mi analiz'os kompren'ebl'e nur tia'j'n propon'o'j'n, kiu'j'n mi per si mem aprob'as, kvankam akcept'i ili'n mi ne pov'is.

Ekzempl'o 1. Oni propon'is. ke la substantiv'o'j de vir'in'a seks'o hav'u la fin'iĝ'o'n a anstataŭ la sufiks'o in(o) (ekzempl'e: patr'a anstataŭ patr'in'o; la adjektiv'o dev'us tiam kompren'ebl'e anstataŭ'ig'i si'a'n a per ali'a liter'o). La vir'in'a a ekzist'as en kelk'a'j lingv'o'j kaj est'us efektiv'e pli oportun'a ol in'o, dank’ al si'a pli grand'a natur'ec'o kaj mal'long'ec'o. Sed ricev'int'e tiu'n ĉi propon'o'n, mi re'memor'is, ke la a por vir'in'a seks'o ven'is al mi en la kap'o'n ankoraŭ en la komenc'o de mi'a kre'ad'o de la lingv'o kaj ke mi tiam pro kelk'a'j praktik'a'j kaŭz'o'j ĝi'n for'ĵet'is. Malgraŭ tio mi en la last'a temp'o de'nov'e klin'iĝ'is al la flank'o de tiu ĉi a kaj jam decid'is akcept'i ĝi'n en mi'a'n projekt'o'n. Tio ĉi tamen en la praktik'o ne est'is tiel facil'a, kiel ĝi sen'dub'e montr'iĝ'as al ĉiu en la teori'o: la ŝajn'e tiel simpl'a a montr'iĝ'is ne'konform'a al la konstru'o de ni'a lingv'o; kiel fin'iĝ'o la a vir'in'a ne pov'is est'i uz'at'a, ĉar tiam ĝi perd'iĝ'ad'us en la vort'farad'o kaj ni ne sci'us ekzempl'e ĉu frat'e est'as la adjektiv'o de frat'o aŭ de frat'a (frat'in'o), ĉu vir'iĝ'i signif'as far'iĝ'i vir'ofar'iĝ'i vir'a (vir'in'o), k.t.p. Mi dev'is sekv'e aŭ ŝanĝ'i la konstru'a'j'n princip'o'j'n de ni'a lingv'o, aŭ dir'i, ke a est'as ne de'fal'ebl'a fin'iĝ'o sed ne'de'fal'ebl'a sufiks'o, kiu diferenc'as de la ali'a'j sufiks'o'j per tio, ke ĝi ne akcept'as post si la substantiv'a'n fin'iĝ'o'n o (ekzempl'e fratae, viraiĝi, k.t.p.). El la du alternativ'o'j mi elekt'is la last'a'n, kiel mal'pli risk'a'n. La a vir'in'a sekv'e jam en'port'is en la lingv'o'n i'o'n fremd'a'n, escept'o'n el la regul'o'j; mi tamen decid'e ĝi'n akcept'is en la projekt'o'n, pens'ant'e, ke la lern'ant'o'j ne trov'os en ĝi i'a'n mal'facil'aĵ'o'n. Sed ju pli mi daŭr'ig'ad'is la praktik'a'j'n prov'o'j'n, des pli mi konvink'iĝ'ad'is, ke la a vir'in'a prezent'as ĉiam i'a'n disonanc'o'n en ni'a lingv'o, kaj tiel mi en la fin'o decid'is ne akcept'i ĝi'n, sed rest'i ĉe la mal'nov'a in'o, kiu est'as jam el'prov'it'a kaj bon'a. La leg'ant'o'j sekv'e vid'as, ke, kvankam mi pri la a vir'in'a ne parol'is en mi'a projekt'o eĉ unu vort'o'n, tio ĉi tamen tut'e ne montr'as, ke mi ĝi'n ne pri'pens'is aŭ ne el'prov'is. (Se iu el la amik'o'j trov'os i'a'n rimed'o'n por oportun'a en'konduk'o de la a vir'in'a, tiam mi ebl'e re'akcept'os ĝi'n ankoraŭ en la fin'o de mi'a analiz'a labor'o.)

Ekzempl'o 2. Kelk'a'j amik'o'j propon'is, ke ni en'konduk'u apart'a'n sufiks'o'n por substantiv'o'j special'e vir'a'j, tiel sam'e, kiel ni hav'as sufiks'o'n por substantiv'o'j special'e vir'in'a'j. (Precip'e konvink'e tio'n ĉi propon'is S-ro Lojko en li'a last'a vizit'o ĉe mi en Grodno.) Pri'pens'int'e tiu'n ĉi propon'o'n, mi trov'is ke ĝi est'as ne sol'e tre logik'a sed ankaŭ tre oportun'a. Fratiro ekzempl'e signif'us tiam special'e frat'o'n kaj frat'in'o — special'e frat'in'o'n, dum frat'o signif'us simpl'e infan'o'n de tiu'j sam'a'j ge'patr'o'j (= aŭ frat'o, aŭ frat'in'o); frat'i signif'us sekv'e ge'frat'o'j kaj la prefiks'o ge pov'us est'i for'ĵet'it'a. Parol'ant'e ekzempl'e pri bov'o'j, ni pov'us ĉiam klar'e esprim'i, ĉu ni parol'as pri bov'o'j sen diferenc'o de la seks'o aŭ pri bov'in'o'j aŭ pri bov'o-vir'o'j (ne bezon'ant'e uz'ad'i la al'don'at'a'n vort'o'n vir'o). Kelk'a'j'n tag'o'j'n post ia for'vetur'o de S-ro Lojko mi jam decid'is akcept'i la vir'a'n sufiks'o'n en mi'a'n projekt'o'n. Sed post plu'a pri'pens'ad'o de'ten'is mi'n de tiu ĉi paŝ'o la sekv'ant'a konsider'ad'o: ni'a lingv'o dev'as antaŭ ĉio est'i plej facil'a por ĉiu'j naci'o'j kaj, kiom ĝi nur est'as ebl'a, en'hav'i en si neni'o'n, kiu est'us kontraŭ la kutim'o de la naci'o'j kaj prezent'us por ili mal'facil'aĵ'o'n aŭ fremd'aĵ'o'n; vir'a sufiks'o prezent'us, almenaŭ en la komenc'o (plej grav'a temp'o!) kelk'a'n mal'oportun'aĵ'o'n kaj font'o'n de erar'o'j; mal'est'o de vir'a sufiks'o, kiel montr'is la ĝis'nun'a praktik'o, ne prezent'as mal'oportun'aĵ'o'n; sekv'e rezultat'o: en ni'a pur'e praktik'a afer'o la ne'oportun'a teori'a logik'o dev'as ced'i al la pli oportun'a praktik'a kutim'o de la popol'o'j — kaj la vir'a sufiks'o ne dev'as ekzist'i.

Ekzempl'o 3. Serĉ'ant'e erar'o'j'n en ni'a lingv'o, unu volapükist'o antaŭ 4-5 jar'o'j rimark'is en si'a kritik'o, ke, dank’ al la ne'akcent'it'a'j fin'iĝ'o'j de la verb'o ni'a lingv'o en la el'parol'ad'o ne permes'as al la orel'o klar'e diferenc'ig'i la temp'o'j'n (fáras, fáris, fáros, fárus). Per si mem la rimark'o est'as erar'a (kiel sen'dub'e konvink'iĝ'is ĉiu'j parol'ant'o'j la lingv'o'n Esperant'o); tamen, por evit'i tia'n ŝajn'a'n ne'oportun'ec'o'n, mi vol'is propon'i en mi'a projekt'o la sekv'ant'a'n ŝanĝ'o'n: la verb'a'j form'o'j fin'iĝ'u per akcent'it'a'j vokal'o'j (á, é, í, ó, ú). En la vort'ar'o ni tiam dir'us: o signif'as substantiv'o'n, — ó signif'as temp'o'n est'ont'a'n de verb'o. Mal'oportun'aĵ'o'n tiu ĉi ŝango ne prezent'us, ĉar akcent'it'a'j vokal'o'j ekzist'as en ĉiu'j pres'ej'o'j de la mond'o (tiom pli, ke est'us ja tut'e egal'e, ĉu la pres'ej'o uz'us ´` aŭ ^ k.t.p.) dum'e oportun'aĵ'o'j'n la dir'it'a ŝanĝ'o prezent'us grand'a'j'n: 1) la form'o'j de la verb'o est'us tre klar'e diferenc'ig'ebl'a'j eĉ por orel'o tut'e ne al'kutim'it'a; 2) la form'o'j de la verb'o, renkont'at'a'j en la parol'ad'o sur ĉiu paŝ'o, perd'us la fin'iĝ'o'n konsonant'a'n kaj tiel preskaŭ ĉiu'j vort'o'j en ni'a lingv'o hav'us fin'iĝ'o'n per vokal'o, kio alt'ig'us la bon'son'ec'o'n de la lingv'o; 3) ricev'int'e cert'a'n nombr'o'n da vort'o'j kun akcent'o en la fin'o, la lingv'o, sen mal'facil'iĝ'o de la lern'ad'o, ricev'us kelk'a'n divers'ec'o'n en la akcent'ad'o, kiu lev'us ankoraŭ ĝi'a'n bon'son'ec'o'n; 4) por la vers'o'far'ant'o'j la grand'a nombr'o da vort'o'j kun akcent'it'a fin'iĝ'o est'us tre agrabl'a gajn'o. — Dank’ al la 4 dir'it'a'j oportun'aĵ'o'j, kiu'j pov'us est'i akir'it'a'j per unu tre simpl'a regul'et'o, la akcent'it'a'j form'o'j hav'is por mi jam de long'a temp'o grand'a'n al'log'o'n kaj mi decid'is akcept'i ili'n en la projekt'o'n. Sed pri'pens'int'e la afer'o'n pli objektiv'e, mi dev'is konfes'i, ke la akcent'o'j sur liter'o'j por mult'a'j person'o'j prezent'os i'o'n fremd'a'n en ni'a lingv'o, objekt'o'n de disput'ad'o kaj ne'kontent'ec'o; al la komenc'ant'o'j (tiu'j ĉi person'o'j est'as por ni la plej grav'a'j) la akcent'o'j per la unu'a rigard'o prezent'os i'o'n komplik'it'a'n, la lingv'o tiam ŝajn'os al ili ne tiel simpl'a, kiel ni dezir'us. Mi akcept'is la form'o'j'n, el'ĵet'is ili'n, de'nov'e akcept'is, prov'is anstataŭ'ig'i ili'n per ali'a'j form'o'j, kiu'j en la esenc'o don'us tio'n sam'a'n, ne for'tim'ig'ant'e tamen la unu'a'n rigard'o'n (ekzempl'e h post vokal'o dev'us signif'i, ke la vokal'o est'as akcent'it'a... k.t.p.), kaj post mult'a'j prov'o'j kaj re'prov'o'j mi fin'e dev'is for'ĵet'i la akcent'it'a'j'n form'o'j'n, kvankam mi person'e fort'e ili'n aprob'as.

Ekzempl'o 4. Por pli'riĉ'ig'i la lingv'o'n, kelk'a'j amik'o'j propon'is divers'a'j'n nov'a'j'n sufiks'o'j'n kaj prefiks'o'j'n, el kiu'j kelk'a'j est'is laŭ mi'a opini'o tre bon'a'j; mi tamen ne pov'is ili'n akcept'i, ĉar mi gvid'is mi'n per la sekv'ant'a princip'o: lingv'o, kies unu'a kaj plej grav'a cel'o est'as far'iĝ'i tut'mond'a, dev'as antaŭ ĉio est'i la plej simpl'a kaj plej facil'a por ĉiu'j; tial ĉiu'j'n nov'a'j'n regul'o'j'n, sen kiu'j la lingv'o pov'as tre bon'e ekzist'i kaj kies akcept'o iom pli'mal'facil'ig'us la lern'ad'o'n de la lingv'o, ni ne dev'as akcept'i, kvankam ili per si mem eĉ est'us tre bel'a'j.

Ĉu mi'a'j klar'ig'o'j pri la montr'it'a'j propon'o'j konvink'is la leg'ant'o'j'n pri ili'a ne'akcept'ind'ec'o — mi ne sci'as, ĉar tiel sam'e, kiel mi ili'n teori'e aprob'is kaj post prov'o'j kaj re'prov'o'j mal'akcept'is, tiel sam'e ankaŭ la leg'ant'o'j pov'us juĝ'i pri ili nur post mult'a'j prov'o'j. Al tio ĉi oni ne forges'u, ke el la grand'eg'a amas'o da propon'o'j mi elekt'is por ekzempl'o nur la plej bon'a'j'n, pri kiu'j mi mem ankoraŭ ne est'as cert'a, ĉu en la fin'o de mi'a analiz'a labor'o, post plu'a'j prov'o'j, mi ili'n ne re'akcept'os. Mi ne parol'is pri ili por batal'i kontraŭ ili — mi'n cel'o est'is nur montr'i per kelk'a'j ekzempl'o'j, ke se tiu'n aŭ ali'a'n eĉ bon'a'n propon'o'n mi ne akcept'is en mi'a'n projekt'o'n, tio ĉi tut'e ne montr'as, ke mi la propon'o'j'n ne pri'pens'is kaj ne el'prov'is.

Al kelk'a'j nov'a'j leg'ant'o'j kiu'j ne kon'as la histori'o'n de nask'iĝ'o de ni'a Lig'o, ebl'e ŝajn'os strang'a, ke ni pres'as ia'foj'e propon'o'j'n pri re'form'o'j en la part'o de anonc'o'j anstataŭ en la tekst'o de ni'a gazet'o. Ni ripet'os tial mal'long'e la kaŭz'o'n de tiu ĉi aper'o. Artikol'o'j pri re'form'o'j (pro kaj kontraŭ) kaj kun divers'a'j re'form'a'j propon'o'j ven'as al ni en tia grand'a amas'o, ke ni en ni'a mal'grand'a gazet'o ne pov'as pres'i eĉ cent'a'n part'o'n de ili. La redaktor'o de ni'a gazet'o tial est'is dev'ig'it'a elekt'i el ĉiu'j propon'o'j tio'n, kio ŝajn'as al li la plej bon'a, kaj prezent'i tio'n ĉi en form'o de sistem'a projekt'o de re'form'o'j; ĉio ceter'a dev'is rest'i ne'akcept'it'a; se iu el la aŭtor'o'j de ne'akcept'it'a'j propon'o'j vol'as prezent'i si'a'n opini'o'n ni la Esperant'ist'o'j, li hav'as plen'a'n rajt'o'n tio'n ĉi far'i, sed tiam li dev'as mem pres'i si'a'n artikol'o'n per si'a'j propr'a'j rimed'o'j kaj dis'send'i ĝi'n al la Lig'an'o'j. Ĉu li far'os tio'n ĉi per apart'a pres'ad'o kaj dis'send'ad'o aŭ per pag'at'a'j anonc'o'j en ni'a gazet'o, por kiu'j la redakci'o ne hav'as respond'ec'o'n — tio ĉi jam de'pend'as de la vol'o de la propon'ant'o.

Mi'a nun'a artikol'o est'is jam fin'it'a, kiam mi ricev'is de sinjor'o kapitan'o Forkarth el Josefstadt, Bohem'uj'o, leter'o'n, en kiu li propon'as, ke mi post la fin'o de mi'a re'form'a projekt'o propon'u al la Lig'o ne tri, sed kvar demand'o'j'n; la kvar'a demand'o est'us: ĉu la Esperant'ist'o'j dezir'as akcept'i en princip'o mi'a'n projekt'o'n de re'form'o'j, sed far'i kelk'a'j'n ŝanĝ'o'j'n en ĝi'a'j apart'a'j detal'o'j? En efektiv'o la propon'o de S-ro Forkarth jam si'n trov'as en la 3a de mi'a'j propon'ot'a'j demand'o'j (ĉu ni dev'as far'i ali'a'j'n re'form'o'j'n en la lingv'o?); la vort'o'j ali'a'j re'form'o'j ne signif'as ja, ke la re'form'o'j dev'as est'i tut'e ali'a'j, de la komenc'o ĝis la fin'o: ili pov'as ankaŭ diferenc'i de mi'a'j re'form'o'j nur en kelk'a'j detal'o'j. Tamen pov'as est'i, ke la person'o'j, kiu'j dezir'us akcept'i mi'a'n tut'a'n projekt'o'n, sed vol'us far'i en ĝi nur i'a'n mal'grand'a'n ŝanĝ'o'n, ebl'e ĝen'os si'n voĉ'i por la 3a punkt'o; tial mi efektiv'e intenc'as propon'i si'a'temp'e ankoraŭ kvar'a'n demand'o'n, konsil'it'a'n de S-ro Forkarth. La person'o'j'n, kiu'j voĉ'os por la kvar'a punkt'o, mi pet'os, ke ili sam'temp'e kun al'send'o de si'a voĉ'o publik'ig'u ankaŭ por voĉ'don'ad'o de la Lig'o la ŝanĝ'o'n, kiu'n ili propon'as far'i.

En la fin'o mi dir'os kelk'a'j'n vort'o'j'n ankoraŭ pri unu propon'u, kiu'n mi ricev'is en la last'a'j tag'o'j. S-ro instru'ist'o Kürschner el Zürich, Svis'uj'o, propon'as, ke ni tut'e ne uz'ad'u en ni'a lingv'o grand'a'j'n liter'o'j'n (ekzempl'e en la komenc'o de fraz'o, en propr'a'j nom'o'j, k.t.p.) Tiu ĉi propon'o est'as laŭ mi'a opini'o tre prudent'a, kaj mi ĝi'n aprob'as el la tut'a kor'o, ĉar efektiv'e la uz'ad'o de du spec'o'j de liter'o'j est'as tut'e super'flu'a kaj sen'senc'a. Sed ĉar tio est'as demand'o ne sol'e de ni'a lingv'o, sed en'tut'e de ĉiu'j lingv'o'j, kaj kun la konstru'o de ni'a lingv'o ĝi hav'as neni'o'n komun'a'n, tial mi pens'as ke ni dev'as las'i tiu'n ĉi demand'o'n por temp'o est'ont'a, kaj nun ni dev'as evit'i ĉi'a'n super'flu'a'n batal'ad'o'n kontraŭ la kutim'o'j de la popol'o'j, por ne mal'facil'ig'i sen'bezon'e la batal'ad'o'n por ni'a lingv'o. Ceter'e, mi ne dir'as ankoraŭ mi'a'n last'a'n opini'o'n pri tiu ĉi propon'o; pov'as est'i, ke post plu pri'pens'o mi akcept'os ĝi'n ankoraŭ en mi'a'n projekt'o'n en la fin'o de mi'a labor'o.

L. Zamenhof.

Pri La “J”

(Kvar'a Artikol'o, Mart'o 1894; sam'a numer'o).

El la opini'o'j, kiu'j'n mi ricev'is ĝis nun pri mi'a nov'a alfabet'o, preskaŭ ĉiu'j sen'escept'e en'hav'as absolut'a'n kaj plen'a'n aprob'o'n. Nur pri unu liter'o mi ricev'is de divers'a'j flank'o'j demand'o'j'n, kiu'j'n mi nun vol'as respond'i. Oni demand'as mi'n, kial mi el'ĵet'is la liter'o'n J kaj kiel mi ĝi'n anstataŭ'ig'os en tia'j vort'a'j, kiel ekzempl'e: adjektiv'o, projekt'o, jam. k.t.p. La demand'o est'as grav'a, tiom pli ke la liter'o j est'as punkt'o, pri kiu mi ankoraŭ mem dub'as kaj pri kiu mi dezir'us konsil'iĝ'i kun ni'a'j amik'o'j. Tial mi rapid'as respond'i la demand'o'n, antaŭ ol mi al'paŝ'as al la publik'ig'ad'o de la vort'ar'o.

Unu el la ĉef'a'j princip'o'j de mi'a re'form'it'a alfabet'o est'is: evit'i liter'o'j'n kaj son'o'j'n, kiu'j sen buŝ'a instru'ad'o prezent'us mal'klar'aĵ'o'n al ia el la plej grav'a'j popol'o'j aŭ postul'us tro komplik'it'a'j'n klar'ig'o'j'n en la lern'o'libr'o'j difin'it'a'j por tiu ĉi popol'o. La j aparten'as al tia'j liter'o'j: al unu tre grav'a popol'o (Franc'o'j) est'as iom mal'facil'e tut'e preciz'e klar'ig'i (sen buŝ'a instru'ad'o kaj sen komplik'it'a'j ekzempl'o'j) la el'parol'ad'o'n de tiu ĉi liter'o; ankaŭ al du'a tre grav'a popol'a (Rus'o'j) la preciz'a klar'ig'ad'o de la j pov'as est'i far'at'a ne per simpl'a liter'o, sed nur per ekzempl'o'j, ĉar la rus'o'j hav'as liter'o'j'n por la grup'o'j ja, je, ju, jo sed ne hav'as apart'a'n liter'o'n por la son'o j antaŭ vokal'o. Du cirkonstanc'o'j tre grav'a'j, por ke ni la j el'ĵet'u el la lingv'o kiu dezir'as far'iĝ'i tut'mond'a sen sub'ten'o de potenc'ul'o'j*.

* Strang'e est'as, ke la mal'feliĉ'a j prezent'as oft'e mal'facil'aĵ'o'n eĉ al tia'j popl'o'j, kiu'j hav'as en si'a lingv'o la liter'o'n kaj son'o'n j tut'e simil'a'n al la ni'a! Ekzempl'e la german'o'j! Unu german'a klub'o esperant'ist'a demand'is mi'n antaŭ kelk'a'j jar'o'j, kiel oni dev'as el'parol'i la j; en unu german'a lern'o'libr'o de ni'a lingv'a est'is dir'it'e, ke j est'as vokal'o kaj krajon'o est'as kvar'silab'a, en ali'a ankaŭ lern'o'libr'o est'as instru'at'e, ke kre'i = kre'j!!

Kiel help'i al si sen la liter'o j? Tiel sam'e, kiel sen la ali'a'j el'ĵet'ot'a'j liter'o'j, t.e.: aŭ el'ĵet'i la liter'o'n (ekzempl'e: sinoro, proekto, Mao anstataŭ sinjor'o, projekt'o, Maj'o aŭ anstataŭ'ig'i ĝi'n per la parenc'a liter'o (sekv'e ankaŭ son'o!) i (ekzempl'e: adiektivo, Ianuaro, Iulio, anstataŭ adjektiv'o, Januar'o, Juli'o) aŭ fin'e per ali'ig'o de la vort'o'j (ekzempl'e: maestro, maks'u, si, anuo, anstataŭ majstr'o, plej, iu, jar'o).

Tia est'as mi'a nun'a opini'o, kiu ig'is mi'n el'ĵet'i la j el la alfabet'o. Tamen se plu'a'j prov'o'j, far'ot'a'j de mi kaj de ali'a'j amik'o'j, montr'os ke la mal'util'o de la ne'ekzist'ad'o de j est'as pli grand'a ol la util'o de ĝi'a el'ĵet'ad'o, tiam mi re'akcept'os la liter'o'n en mi'a'n propon'ot'a'n alfabet'o'n en la fin'o de mi'a projekt'o. Pri la j, tiel sam'e kiel pri ĉiu ali'a punkt'o de mi'a projekt'o, mi ne dir'as ankoraŭ mi'a'n last'a'n opini'o'n, ĝis mi ricev'os sufiĉ'a'n nombr'o'n da motiv'it'a'j opini'o'j de ni'a'j amik'o'j. Por ke mi pov'u post'e prezent'i al voĉ'don'ad'o de la Lig'o projekt'o'n pli-mal'pli perfekt'a'n kaj per tio facil'ig'i la voĉ'don'ad'o'n kaj la elekt'o'n de la fin'a form'o de ni'a lingv'o, mi pet'as ripet'e, ke la amik'o'j vol'u send'i al mi kiom ebl'e pli motiv'it'e si'a'j'n opini'o'j'n pri la divers'a'j punkt'o'j de mi'n projekt'o antaŭ kaj ekster la oficial'a voĉ'don'ad'o, kiu'n mi pet'os si'a'temp'e.

L. Zamenhof.

Ni Prepar'iĝ'u!!

(Kvin'a Artikol'o, Mart'o 1894; sam'a numer'o).

Post tri monat'o'j mi'a analiz'a labor'o pri re'form'o'j en Esperant'o est'os fin'it'a, kaj tiam, far'int'e en ĝi kelk'a'j'n modif'o'j'n, kiu'j ebl'e ĝis tiu temp'o montr'iĝ'os util'a'j, mi propon'os ĝi'n al la voĉ'don'ad'o de la Esperant'ist'o'j. Se la pli'mult'o ne decid'os, ke ni dev'as las'i la lingv'o'n ne'tuŝ'it'e en ĝi'a ĝis'nun'a form'o, tiam oni aŭ akcept'os mi'a'n projekt'o'n, aŭ oni far'as en ĝi divers'a'j'n ŝanĝ'o'j'n; en ambaŭ okaz'o'j ni baldaŭ trov'os ni'n antaŭ la neces'o kre'i nov'a'n sistem'a'n literatur'o'n anstataŭ la mal'nov'a, kaj al tio ĉi ni dev'as est'i fru'temp'e pret'ig'it'a'j!!

Ĉe la mal'rapid'a al'port'ad'o de help'o de la flank'o de ni'a'j amik'o'j, ni dev'as komenc'i la prepar'iĝ'ad'o'n tre fru'e, por ke ni ĝis la decid'a moment'o est'u jam tut'e pret'a'j, ĉar ali'e ni tiam ebl'e long'e dev'os star'i sen'mov'e: la mal'nov'a est'os kondamn'it'a, kaj la nov'a'n ni ne pov'os komenc'i. Por ke ni en la respond'a moment'o est'u jam tut'e pret'a'j kaj ne dev'u halt'i (kio efik'us tre sen'kuraĝ'ig'e sur mult'a'j'n amik'o'j'n de ni'a afer'o), mi jam nun komenc'as prepar'a'j'n paŝ'o'j'n por la ek'kre'ad'o de sistem'a literatur'o kiam ven'os la temp'o, kaj pro energi'a help'o en tiu ĉi prepar'iĝ'ad'o mi nun al'vok'as ĉiu'j'n amik'o'j'n de la lingv'o Esperant'o. Mi pet'as ili'n for'ĵet'i si'a'n dorm'ad'o'n, si'a'n paraliz'ig'a'n “oni far'os sen mi”; mi pet'as, ke ĉiu al'port'u si'a'n brik'et'o'n al ni'a konstru'o. El gut'o'j far'iĝ'as mar'o; sed se ĉiu konserv'os si'a'n gut'o'n en si'a poŝ'o, dir'ant'e “la mar'o far'iĝ'os aŭ ne far'iĝ'os ankaŭ sen mi'a gut'o,” — tiam neni'o'n est'os ebl'e far'i. Jam tiom mult'e da foj'o'j mi van'e al'vok'ad'is la help'o'n de ni'a'j amik'o'j! mi esper'as, ke almenaŭ nun mi'a vok'o ne rest'os sen'frukt'a.

Kiam la fin'a form'o de la lingv'o Esperant'o est'os teori'e decid'it'a, tiam mi intenc'as komenc'i la el'don'ad'o'n de sistem'a “Bibliotek'o de la lingv'o Esperant'o”. La “Bibliotek'o” konsist'os el apart'a'j broŝur'o'j kaj libr'o'j, kaj en'hav'os: mal'long'a'j'n lern'o'libr'o'j'n en divers'a'j lingv'o'j (pli vast'a'j lern'o'libr'o'j est'os el'don'at'a'j ekster la “Bibliotek'o”), riĉ'a'n krestomati'o'n da plej divers'a'j ekzerc'o'j en la nov'a (fin'a) form'o de ni'a lingv'o, plen'a'n vort'ar'o'n kun traduk'o en 5 plej grav'a'j lingv'o'j, divers'a'j'n verk'o'j'n en la nov'a dialekt'o, original'a'j'n kaj traduk'it'a'j'n, proz'a'j'n kaj vers'a'j'n, beletr'ist'ik'a'j'n kaj scienc'a'j'n, k.t.p. La “Bibliotek'o” el'ir'ad'os en la nombr'o de ĉirkaŭ 50 pres'it'a'j foli'o'j en jar'o, kaj ĉiu foli'o (16 paĝ'o'j) kost'os po 25 centim'o'j (= 10 kopek'o'j = 20 pfenig'o'j). La sistem'o de el'ir'ad'o de la foli'o'j est'os pli-mal'pli tia, ke en ĉiu monat'o el'ir'os 2 foli'o'j da lern'o'libr'o'j aŭ vort'ar'o'j en divers'a'j lingv'o'j kaj du foli'o'j da literatur'o.

Por ke la “temp'o de el'prov'ad'o” de la nov'a dialekt'o (temp'o inter la teori'a akcept'o kaj praktik'a en'konduk'o) ne daŭr'u tro long'e kaj por ke la el'prov'ad'o ne est'u tro ne'plen'a kaj ne'sufiĉ'a, ni ekster la “Esperant'ist'o” far'os vast'a'j'n prov'o'j'n ankaŭ en la “Bibliotek'o”, kaj por tiu ĉi cel'o la “Bibliotek'o” komenc'os el'ir'ad'i tuj post la teori'a akcept'o de la fin'a dialekt'o kaj la unu'a'j 15 foli'o'j prezent'os prov'a'n krestomati'o'n, kiu en'hav'os en si riĉ'a'n kolekt'o'n da plej divers'a'karakter'a'j pec'o'j kaj artikol'o'j en la nov'a dialekt'o. Kiam la matur'a kaj ĉiu'flank'a el'prov'ad'o fin'iĝ'os kaj la ebl'e trov'ot'a'j mal'oportun'aĵ'o'j en la dialekt'o est'os for'ig'it'a'j, tiam (de la 16a foli'o) la “Bibliotek'o” komenc'os jam en'hav'ad'i nur verk'o'j'n konstant'a'j'n en dialekt'o jam neniam ŝanĝ'ebl'a.

Por ke mi pov'u far'i fru'temp'e ĉiu'j'n prepar'o'j'n al la mult'e'klopod'a kaj mult'e'kost'a el'don'ad'o de la “Bibliotek'o”, mi insist'e pet'as ĉiu'n amik'o'n de ni'a afer'o, ke li vol'u sci'ig'i mi'n kiel ebl'e pli fru'e, ĉu li abon'os la “Bibliotek'o'n” kaj en kia nombr'o da ekzempler'o'j. Por ebl'ig'i la entrepren'o'n, ĉiu amik'o est'as pet'at'a kolekt'i ankaŭ abon'o'j'n por la “Bibliotek'o” inter si'a'j amik'o'j kaj kon'at'o'j. Abon'i, t.e. financ'e sub'ten'i la entrepren'o'n, pov'as ja ankaŭ tia'j person'o'j, kiu'j lern'ilabor'i ne vol'as. Por ke la “Bibliotek'o'n” pov'u abon'i ankaŭ person'o'j, kiu'j ĝis nun ne kon'as Esperant'o'n nek la histori'o'n de la re'form'o'j en ĝi, la unu'a'j 3 foli'o'j de la “Bibliotek'o” en'hav'os la gramatik'o'n kaj mal'long'a'n vort'ar'o'n de la re'form'it'a Esperant'o en 6 plej grav'a'j lingv'o'j. La nom'o'j de la abon'ant'o'j est'os pres'at'a'j en apart'a'j al'don'o'j al la “Bibliotek'o”.

Antaŭ'pag'o'n mi ne postul'as; ĉiu, kiu vol'as abon'i, est'as pet'at'a nur al'send'i al mi (L. Zamenhof, Grodno, Rus'uj'o) la sekv'ant'a'n leter'et'o'n: “Mi dezir'as ricev'ad'i po ... ekzempler'o'j de la ‘Bibliotek'o de la lingv'o Esperant'o’; pag'o'n por la ricev'it'a'j foli'o'j (po 25 centim'o'j por pres'it'a foli'o) mi promes'as send'ad'i al vi post la ricev'o de ĉiu dek'a foli'o. Sub'skrib'o: ... Adres'o: ...”

Amik'o'j ne dorm'u kaj ne prokrast'u! La entrepren'o est'os ne ebl'a, se ĉiu'j prepar'a'j paŝ'o'j ne est'os fru'temp'e fin'it'a'j, kaj la el'don'ad'o pov'os komenc'iĝ'i nur tiam, kiam la “Bibliotek'o” hav'os 600 abon'ant'o'j'n (mend'ant'o'j'n). Mi ripet'e kaj insist'e pet'as ĉiu'n amik'o'n de ni'a afer'o, ke li energi'e kaj kiom ebl'e pli fru'e help'u al mi efektiv'ig'i la entrepren'o'n, kiu fortik'ig'os la tut'a'n est'ont'ec'o'n de ni'a afer'o kaj, don'ant'e al ĝi la ebl'o'n regul'e kaj sen'halt'e kresk'ad'i, liber'ig'os ĝi'n fin'e por etern'e de ĉiu'j mort'ig'a'j disput'o'j kaj ŝancel'iĝ'o'j. La nom'o'j de la mend'ant'o'j kun'e kun la nombr'o de mend'at'a'j ekzempler'o'j est'os publik'ig'at'a'j en la “Esperant'ist'o” tiel sam'e, kiel ĝi est'is far'at'a kun la mend'o'j por la si'a'temp'e intenc'it'a “Grand'a vort'ar'o” en la pas'int'a jar'o. Mi esper'as, ke neni'a ver'a esperant'ist'o mal'est'os aŭ tro mal'fru'iĝ'os en tiu'j ĉi nom'ar'o'j.

L. Zamenhof.

Pri Re'form'o'j En Esperant'o

(Daŭr'ig'o.)

(Ses'a Artikol'o, no 4, april'o, p. 49-52, kaj no 5-5, maj'o 1894, p. 67-72).

Mal'supr'e mi komenc'as la publik'ig'ad'o'n de la vort'ar'o de mi'a propon'at'a dialekt'o. Per simpl'a'j* liter'o'j est'as pres'it'a'j la vort'o'j, kiu'j rest'as sen'ŝanĝ'e kiel antaŭ'e; per liter'o'j gras'a'j est'as pres'it'a'j la vort'o'j re'form'it'a'j, kaj apud ĉiu tia vort'o star'as en kramp'o'j la vort'o mal'nov'a, al kiu ĝi respond'as. La liter'o'j'n j kaj h mi, laŭ la konsil'o de la pli'mult'o de amik'o'j, decid'is las'i en mi'a propon'ot'a alfabet'o, kaj tial oni ili'n nun trov'os ankaŭ en la vort'ar'o (la j nur antaŭ vokal'o). Mi turn'as la atent'o'n de la leg'ant'o'j, ke la vort'o'j dev'as est'i legat'a'j konform'e al la nov'a alfabet'o; tiel ekzempl'e la vort'o acid rest'as sen'ŝanĝ'e kiel antaŭ'e, sed laŭ la nov'a alfabet'o ĝi dev'as est'i legat'a aŝid.

* Kursiv'a'j en tiu ĉi re'pres'o.

Vort'ar'o:

-e (= ĝis'nun'a -a kaj -e), abat, ap (= abel), abi'et (= abi), abomin (= abomen), abon, ablativ, abrikot, absces, absint, acer, kompr (= aĉet), acid, -ad, adiu (= adiaŭ), adjektiv, administr, admir, admon, ador, adulter (= adult), adverb, aer, aer-a (= aer-um-i), afabl, afekt, afer, ag, etad (= ), agac, agl, akord (= agord), agrabl, -e- (= -aĵ-; ekzempl'e: boneo = bon'aĵ'o), ail (= ajl), kunku (= ajn), akar, akceler (= akcel), akcent, akcept, akcipitr, akir, akn, akompan, akut (= akr), akrid, aks, obstetr (= akuŝ), akusativ (= akuzativ), akv, al, alavd (= alaŭd), alcion, al'i, alk, almenu (= almenaŭ), alm'os (= almoz), al'n, alt, altar, alt'e, al'ter'n, alud, alumet, alun, am, am'as, ambi (= ambaŭ), inkud (= ambos), amid (= amel), amfibi, amik, kortes (= am'ind'um), amoniak, ampleks, am'us (= amuz), -an-, ananas, anatr (= an'as), angel (= anĝel), angil, angul, anim, an'is, anku (= ankaŭ), ankoru (= ankoraŭ), ankr, anonz (= anonc), anser, inloku (= anstataŭ), -ent- (= -ant), ant'u (= antaŭ), antikv, antimon, Anunziazi (= anunciaci), apart, apart'e'n, apenu (= apenaŭ), aper, aplod (= aplaŭd), apog, apr, april, aprob, apud, -ar-, arak'n (= ar'an'e), arang (= aranĝ), arb, arbitr, ark'et (= arĉ), her'o'n (= ard'e), ardae (= ardez), ar'e'n, arest, argent (= arĝent), argil, argument, arkitektur (= arĥitektur), ark, arleken, arm, arogant, arsenik, art, artifik, ĵunktnr (= artik), artikl (= artikol), articok (= artiŝok), -en (= -as), as, asekur, asign, asparag, aspid, -at-, atak, atend'ad (= atenc), atend, atent, atest, ating, atripl, atut, u (= ), entend (= aŭd), Avgust (= aŭgust), askult (= aŭskult), atun (= aŭtun), av, avar, avel, av'e'n, aventur, avert, avid, av'is (= aviz), as'e'n (= az'e'n), azot.

babil, bagatel, bajonet, inforn (= bak), bal'a'j-a (= bal'a'j-i), balanz (= balanc), balbut, baldakin (= baldaken), prest'u (= baldaŭ), bal'e'n, balustrad, bambu, bagn (= ban), band, nod (= bant), bapt, bar, sping (= barakt), barb, barbier (= barbir), barc (= barĉ), barel, bark, bask, bast, bastion, bast'o'n, bat, batal, bazar, bed, regret (= bedaŭr), bek, bel, beladon, benedik (= be'n), benk, bak (= ber), animal (= best), bet, betl (= betul), beson (= bezon), bi'e'n, bier, inter'lig (= bind), ukcel (= bird), biskvit, bismut, blank, blat, kri (aŭ kri'et) (= blek), blind, blond, sofl (= blov), blu, bo-, bo'a, bobin (= bob'e'n), aboj-a (= boj'i), bol bon'bon (= bomb'o'n), bo'n, for (= bor), boraks, riv (= bord), bord (= border), bors, bot, botel, bov, brak, brem (= bram), bran, ram (= branĉ), akvavit (= brand), brank, brasik, brav, tavl (= bret), brid, brik, bril, bril'ant, (= briliant), brod, skald (= brog), bronz, bros, brov, rumor (= bru), ard (= brul), bru'n, pekt (= brust), brut, bub, bufal (= bubal), buc (= buĉ), bud, buf'o'n (= buf), bufet (= bufed), bokl (= buk), buket (= buked), bukl, bul, bulb, buljon, blank-e pan-o (= bulk), burd'o'n (= burd), borges (= burĝ), bot'o'n (= burĝ'o'n), bok (= buŝ), busel (= buŝel), butr (= buter), butik, but'o'n, buton'a (= buton'um'i).

cagren (= ĉagren), kam'os (= ĉam), cambelan (= ĉambelan), cambr (= ĉambr), campan (= ĉampan), kan'et (= ĉan), cap (= ĉap), capel (= ĉapel), capitr (= ĉapitr), nam (= ĉar), carlatan (= ĉarlatan), carm (= ĉarm), carnier (= ĉarnir), carpent (= ĉarpent), carpi (= ĉarpi), venatr (= ĉas), cast (= ĉast), ce (= ĉe), ced, cedr, cef (= ĉef) , ci'a'n (= cejan), skop (= cel), cel (= ĉel); cement, kam'is (= ĉemiz), kat'e'n (= ĉe'n), cent, cerebr (= cerb), ceras (= ĉeriz), cerkel (= ĉerk), cerp (= ĉerp), cert, cerv, ces (= ĉes), ceter, kaval (= ĉeval), tu (= ci), hik — ic — ho (= tiu ĉi — tie ĉi — tio ĉi), omne (= ĉia), semper (= ĉiam), partutu (= ĉie), omnemaniere (= ĉiel), ciel-o (= ĉiel-o), cif (= ĉif), cifr (= cifer), cifon (= ĉif'o'n), cigar, cigar'et (= cigared), cign, interfam (= ĉik'a'n), cikatr, cikoni, cikori, cim, cimbal, cinabr, cinam, cindr, omno (= ĉio), cipres, cir, cirk'u (= ĉirkaŭ), cirkl (= cirkel), cirkonstanz (= cirkonstanc), cirkular (= cirkuler), cit, citr, citron'o, omnu (= ĉiu), omnui (= ĉiu'j), civil'is (= civiliz), cisel (= ĉiz), -et- (= ĉj = nj = et), cokolat (= ĉokolad), dit (= col), num (= ĉu).

(“Da” ne est'as uz'at'a; ekzempl'e: anstataŭ “botel'o da vin'o” oni dir'as “botel'o vin'o”), daktil, dam-i, damask, danz (= danc), dand, perikl (= danĝer), grat'i (= dank), dal, dativ, datur, dur (= daŭr), de, dec, decid, Decembr, decifr (= deĉifr), dedik (= dediĉ), defens (= defend), degel, degener, degrad, servogard (= deĵor), dek, deklin (= deklinaci), dekliv, dekstr, delf'e'n, delikat, delir, demand, demon, denar, dens, dent, denunz (= denunc), tantu (= des), deput, de'seg'n, detal, distr'u (= detru), dev, dev'is (= deviz), desert (= dezert), desir (= dezir), De (= Di), diabl, diamant, deboc (= diboĉ), didelf, defekt (= difekt), diferenz (= diferenc), difin, dig, digest, gros (= dik), dikt, diligent, domink (= dimanĉ), dir, direkt, dis-, diskont, dispon, disput, distil, disting, distrakt (= distr), distrikt, diven, divers, divid, donku (= do), dolc (= dolĉ), dolor, dom, domag (= domaĝ), domin (= dom'e'n), dar (= do'n), do'n (= donac), dorlot, dorm, spin (= dor'n), dors, dot, drak, drap, draper (= drapir), dras (= draŝ), dres, bib (= drink), tavern (= drink'ej), drog, dron, du, dub, duk, dum, mercen (= dung).

-e, ekval (= eben), ebl, eben (= ebon), -it (= -ec), mem (= ), edifik (= edif), eduk, spos (= edz), efektiv, efekt (= efik), -eg-, egal, ek-o (= eĥ-o), -ej-, ek- (signif'as nur ag'o'n moment'a'n), eks, ekscelenz (= ekscelenc), ekscit, ekskurs, eksped, eksplod, eksposizi (= ekspozici), ekster, eksterm, ekstr, ekstrem, eksamen (= ekzamen), eksekut (= ekzekut), eksempl (= ekzempl), eksempler (= ekzempler), ekserc (= ekzerc), eksil (= ekzil), eksist (= ekzist), el, elast, elefant, elekt, elokvent, em, emal (= emajl), embaras, embri, embusk, eminent, in (= en), enigm, entrepren, entusiasm (= entuziasm), en'u, envi, episkop, epok, epolet, -er-, erar, erinac, ermem, ermit, erp, escept, esenz (= esenc), eskadr, esper, esplor, esprim, estim, esting, estr, ecafod (= eŝafod), -et-, etag (= etaĝ), etat, etend, eter, eter'n, evit, esok (= ezok).

fab, narat (= fabel), fabl, fabrik, fac'et, facil, fil'u (= fad'e'n), fag, fajenz (= fajenc), fif (= fajf), lim (= fajl), fuok (= fajr), partiment (= fak), faktur, kad (= fal), falbal, falc (= falĉ), plik (= fald), falk, fals, fam, famili, fond (= fand), fanfar'o'n, fantom, far, faring, farm, — (kiel vi fart'as = kvale est'e'n vue stat'o), farin (= farun), fask, fason, jegun (= fast), fav, favor, fasan (= faz'a'n), fe, febr, Februar, fec (= feĉ), kut (= fel), felic (= feliĉ), felt, femor (= femur), fend, fenestr, fenikl (= fenkol), fer, deg (= ferdek), ferm, ferment, fervor, fest, festin (= fest'e'n), fianz (= fianĉ), fibr, fid, fidel, fier, fig, figur (verb'o neŭtr'a; aktiv'a: figur'ig), fil, filik, filt, fi'n, dig'it (= fingr), firm, pisk (= fiŝ), fistul, flag, flam, flan, flanel, flank, olfakt (= flar), flat, flav, fleg, flegm, fleks, rapez (= flik), vol'et (= flirt), flok, flor, flos, flu, vol (= flug), fluid, flut, foir, volt (= foj), fi'e'n (= foj'n), fok, fok'us, fol'i, fund (= fond), font, font'a'n, ab (= for), forg (= forĝ), obliv (= forges), fork, form, formik, form, fort, fortepian, solid (= fortik), fos, fosfor, fost, frag, fragment, freg (= fraj), frak, frak'as, fraksin (= fraksen), franmason (= framason), framb, frinud (=lmnd), frang (= franĝ), frangl (= frangol), frap, frat, fral (= fraŭl), ali'e'n (= fremd), frenes (= frenez), fresk (= freŝ), fring, fringel, fripon, fris (= friz), fromag (= fromaĝ), front, gel (= frost), frig (= frot), prekoc (= fru), frugileg, frukt, front (= frunt), ftis (= ftiz), fulig (= fulg), fulmin (= fulm), fum, fund, fundament, funebr, funel, fung, funt, furag (= furaĝ), furi'os (= furioz), funukl (= furunk), fuc (= fuŝ), fust'e'n, ped (= fut).

merluc (= gad), gaj, gal (= gajl), gan (= gaj'n), fel (= gal), galanteri, galer'i, gal'o'n, galoc (= galoŝ), gam, gamac (= gamaŝ), gant, garanti, garb, gard, gard'e'n (= ĝarden), gargar, gas, host (= gast), gazel, gazet, ge-, gelatin (= gelat'e'n), gem (= ĝem), ge'n (= ĝen), generazi (= generaci), genitiv, genet, (= genot), gent, gent'il (= ĝentil), gen'u, germ (= ĝerm), gest, luho (= ĝi), gib (= ĝib), gips, giraf (= ĝiraf), ad (= ĝis), gitar, glac'i, rep'as (= glad), glan, gland, vitr (= glas), lis (= glat), glav, mik (= glim), glit, glob, glor, glutin (= glu), glut, gobi, jov (= ĝoj), golf, gutur (= gorĝ), grazi (= grac'i), grad, komt (= graf), gran (= graj'n), gramatik, granat, grand, granit, gras, grat, gratul, grav, gravid (= graved), gravur, froment (= gren), grenad, gri, stil (= grifel), gril, grimac, grinc, gris (= griz), uv (= gros), groc (= groŝ), grot, gru, grup, (su) delekt (= ĝu), gudr, guf, gum, turnolud (= gurd), gust, gust-a (= gust'um'i), eksakt (= ĝust), gut, guvern, gvardi, gvid.

a! (= ha!), grel (= hajl), hak, hal, ekshaladzi (= haladz), halt, hamst, kaos (= ĥaos), kri'n (= har), indur (= hard), haring, harp, kut (= haŭt), hav, hav'e'n, heder, su'e dom (= hejm), fuok-a (= hejt-i), hel'e* (= akut'e aŭ klar'e aŭ lum'e), juv (= help), kemi (= ĥemi), hepat, herb, hered, herez'i (= herez), her'o, herni, hidrargir (= hidrarg) hidrogen, hieru (= hieraŭ), kimer (= ĥimer), hipokrit, hirud, hirund, hiskiam, histori, histrik, o! (= ho!), hodiu (= hodiaŭ), hok, koler (= ĥoler), hom, honest, honor, pudor (= hont), hor, kor'us (= ĥor), hord'e, horizontal, horlog (= horloĝ), hortulan, hosti, hotel, pedokorn (= hul), humil, humor, kan (= hund), husar, hus (= huz).

* Ĉi tie tekst'as en la original'o “(hel'e = akut'eklar'elum'e)”, kio tamen ne est'as senc'o'hav'a (nur'a parentez'a en'hav'o sen antaŭ'a vort'o, kiu'n la parentez'o pov'us klar'ig'i). Ankaŭ la form'o don'it'a ĉi tie, “hel'e (= akut'e aŭ klar'e aŭ lum'e)”, est'as dub'ind'a. Ĉu ver'e Zamenhof vol'is ŝanĝ'i la radik'o'n hel al hel'e kun la indik'it'a tri'obl'a senc'o? Eventual'e neces'us korekt'i jen'e: “hel (= akut'e aŭ klar'e aŭ lum'e)”, sed ankaŭ tio ne est'as kred'ebl'a. Ĉu ver'e Zamenhof vol'is rest'ig'i la radik'o'n hel sen'ŝanĝ'e, sed don'i al ĝi la nov'e indik'it'a'j'n tri senc'o'j'n “akut'e”, “klar'e” kaj lum'e”?

-a (= -i), alikve (= ia), por alikvo (= ial), alikvam (= iam), ibis, id, idili, idol, in alikve lok'o (= ie), in alikve manier'o (= iel), de alikvu (= ies), ig, isk (= ), iktiokol (= iĥtiokol), -il, il'u (= ili), ilumin, imag, imit, imperi, impres, implik, in, irit (= incit), ind, indiferent, indig'n, indulg, industri, infant (= infan), infekt, infer, iuflu, infus (= infuz), ingvin (= ingven), ingenier (= inĝenier), iniziativ (= iniciat), atrament (= ink), inklin, inokul, insekt, insid, insign, inspir, instig, instru, instruzi (= instrukci), insul, insult, —*, intenz (= intenc), inter, interes, interjelzi (= interjekci), inter'n, interpunkzi (= interpunkci), intestin (= intest), intim, intrig, invit, intermit, alikvo (= io), ali'kvant'u (= iom), ir, -in (= is), -ist, -at (= it), alilkvu (= iu), isol (= izol).

* Tiu strek'et'o riprezentas la vort'er'o'n -int for'ig'at'a'n (Not'o de la re'pres'o.)

-i (= -oj), ja, jak, jalus (= ĵaluz), jam, Januar, an'u (= jar), jasmin (= jasmen), joved (= ĵaŭd), je, ekcu (= jen), si (= jes), jet (= ĵet), jongl (= ĵongl), kvant'u — tantu (= ju — des), jug, judik (= ĵuĝ), jugland, prur (= juk), Jul'i, ju'n, jung, Jun'i, ĵunipr (= juniper), jup, jur (= ĵur), ant'u moment'o (= ĵus), just, juvel.

gri'e (= kaĉ), kadr, kaduk, kaf, kag (= kaĝ), kahel, e (= kaj), kajer, kajut, kal, kaldron, kal'ec (= kaleŝ), kalfatr, kalik, kalk, kalikot, kalk'a'n, kalkul, kalson, kalumni, kambi, kamel, kamin (= kam'e'n), kamer, kamfor, kamisol (= kamizol), kamlot, kamomil, kamp, kan'u (= kan), kanab, kanal'i (= kanajl), kanap, kan'ar'i, kancelari, kancelier, kand, kandel, kankr, kant, kantarid, kantor, kanvas, kap, kapabl, kapel, kap'it'a'n, kapitel, kapitul (= kapitulac), kap'o'n, kapot, kapar, kapreol, kapric, kapsul, kapt, kapucen, kapuc (= kapuĉ), kar, karabin (= karab'e'n), karaf, karakter, kar'as, karb, kard, kardel, kares, kariofil, karmin, karnaval, kar'o, karob, karot, karp, karp'e'n, kart, kartav, kartilag, kartoc (= kartoĉ), kart'o'n, karusel, kas, okult (= kaŝ), kaserol, kask, kastani (= kaŝtan), kastel, kastor, kastr, kat, kataplasm, katar, katarakt, kat'e'n, katun, kauteriz (= kaŭteriz), kaus (= kaŭz), kav, kavalir, kavern, kaviar, kas'u (= kaz), kas'a (= kaz'e), ke, kegl, kel'ar (= kel), kelk, kelner, resine lign'o (= ke'n), ker, ker'n, kerub, kest, kvale (= kia), por kvo (= kial), kvandu (= kiam), ubu (= kie), kom (= kiel), de kvu (= kies), kvil, kvo (= kio), kvant'u (= kiom), kir'as, bac'i (= kis), sukenil (= kitel), kvu (= kiu), tois (= klaft), klap, klar, klarinet (= klarnet), klas, klav, kultur (= kler), klimat, klin, klister, hav'a pen'o (= klopod'i), kloc (= kloŝ), klub, klus (= kluz), pubr (= knab), inpast (= kned), koaks, kobalt, kobold, kocenil (= koĉenil), koin (= ko'j'n), kok, kokcinel, koket, kokluc (= kokluŝ), kok'os, koks, kol, salsic (= kolb'as), koleg, kolekt, irask (= koler), kolibr, kolimb, kolofon'i (= kolofon), kolomb, kol'o'n, kolor, kolport, kolubr, kom, komand, pekt'in (= komb'il), kombin, komenz (= komenc), koment (= koment'ar'i), komerz (= komerc), komfort, komisi, komitat, kom'is (= komiz), komod, kompar, kompat, komplas (= komplez), kompos (= kompost), komprend (= kompren), kompres, komun, komun'i, komunik, kognosk (= ko'n), koncern, kondamn, kondizi (= kondiĉ), kondolenzi (= kondolenc), konduk, konduit (= kondut), konfes, konfid, konfirm, konfit, konform, konfus (= konfuz), konjekt, konjug (= konjugaci), konjunkzi (= konjunkci), konk, konklud, konkur, konkurs, konszi (= konsci), konscienz (= konscienc), konsekvent (= konsekvenc), konsent, konserv, konsider, konsil, konsist, konsol, konsonant, konspir, konstant, konstat, konstern, konstru, konsum, kontant, kontent, kontor, kontrakt, kontr'u (= kontraŭ), kontur, kont'us (= kontuz), konval, konven, konvert, konvink, konvulsi, kon'us, kopi, kor, kor'a'n, korb, kord, korekt, korespond, kork, kor'n, kornik, korp, korporazi (= korporaci), korp'us, kort, korv, kost, kostum, kot, kot'o'n, koturn, kov, envelop (= kovert), kovr, krac (= kraĉ), krat (= krad), krajon, krakelin (= krak'e'n), kramp, kran, kran'i, kratag, krater, kravat, kre, kred, krem, kre'n, krepuskl (= krepusk), kresk, kret, krev, kribr, krim, kriminal, kring, stropiat (= kripl), krisp, krist, kristal, kritik, kris (= kriz), kroc (= kroĉ), krokodil, hors (= krom), kor'o'n (= kron), kronik, ingluvi (= krop), kros (= kroz), kruz (= kruc), kruc (= kruĉ), krud, kruel, krup, krur, krust, ripid (= krut), kub, kubit, (= kubut), kudr, kuf, bal'u (= kugl), kokv (= kuir), gat (= kuk), kukul (= kukol), kukum, kukurb, kul, kuler, kulp, kum (= kun), kunikl, kukurbitl (= kup), kupol, kupr, kur, kurazi (= kurac), kur'ag (= kuraĝ), kurator, kurv (= kurb), kurier, kortin (= kurt'e'n), kusin (= kus'e'n), kuc (= kuŝ), kutim, kuv, kus'e'n (= kuz), kvankam, kvantit (= kvant), kvar, kvaranten, kvarz (= kvarc), kvart, kvartal, kvas'u (= kvazaŭ), kverk, kviet, kvin, kvit, kvitanc (= kvitanc).

labor, fatigat (= lac), lacert, lac (= laĉ), lad, laf, lag, vernis (= lak), lak'e, di'ar'e (= laks), lakt, lam, lamp, lampir, la'n, paes (= land), lang, lantern, lanug, lard, larg (= larĝ), laring, lakrim (= larm), larv, las, ultim (= last), sekondu (= laŭ), fraskat (= laŭb), lavd (= laŭd), lavr (= laŭr), laut (= laŭt), lab, lavang, lezion (= lecion), kor'i (= led), lekt (= leg), leg (= leĝ), legend, leg'i, legum (= legom), lek, lekant, leksik'o'n, lent, lentug, le'o'n, leontod, leopard, lepor, lepr, aprend (= lern), ag'il (= lert), lesiv, letr (= leter), lietenant (= leŭtenant), lev, levkooj, lu (= li), li'a'n, libel, liber, libr, li'e'n, lig, lig'n, lik'e'n, likvid, likvor, lil'i, lim'it (= lim), limak, limonad, li'n, lingv, lin'i, link, lab'i (= lip), lir, lit, litani, liter, liut, liver, livre, du'on-unz (= lod), laces (= log), habit (= loĝ), log'i (= loĝ'i), lotu (= lojt), lok, lokomotiv, lod'i (= lol), long, lonicer, lorn, lot, lu, lud, luks, lul, lum, lumb, lu'n, lunatik, lund, lup, lupl (= lupol), lustr, sald (= lut), lutr.

maz (= mac), mac (= maĉ), magasin (= magazen), mag'i, magnet, mais (= maiz), Maj, majest, maestr (= majst), makler, makul, maksil (= makzel), mal, maleol, malgru (= malgraŭ), malic, mam, man, man'a, mang'a'n, ed (= manĝ), manier, nanik, mank, manovr, mantl (= mantel), mar, mar'as (= marĉ), marcand (= marĉand), marzipan (= marcipan), mard, mark, markot, marmot, marmor, marokin (= maroken), marc (= marŝ), marcal (= marŝal), Mart, martel, mas, mal'i (= maŝ), macin (= maŝin), masiv, mask, mas'o'n, mast, mastik, mastr, mat, matin (= mat'e'n), matraz (= matrac), matur, mebl, mec (= meĉ), medal, medalion, medit, mekanik (= meĥanik), meil (= mejl), mel, meleagr, trar (= melk), mel'o'n, ipsu (= mem), membr, membr'a'n, memor, mand (= mend), mensog, ment, ment'o'n, merit, mer'is (= meriz), merkred, merl, mes, Mes'i, met, mestier (= met'i), lar (= mev), med'i (= mez), mesur (= mezur), mi, miel, mi'e'n, migdal, migr, miks, mil, mil'i, milit, mi'n, minaz (= minac), minut, miogal, miop, miosot (= miozot), mir, mirh, mirt, mirtil (= mirtel), mis'i, mister, miser (= mizer), mod, model, moder, modest, mok, mol, moment, mon, monak (= monaĥ), monark (= monarĥ), mens (= monat), mund (= mond), moned, monstr, mont, montr, monument, mops, mor, morbil, mord, dimanu (= morgaŭ), mort, morter, mor'us, most, honor (= moŝt), mov, mul'in (= muel'il), muf, mug (= muĝ), muk, mul, mult, mur, murmur, mus, muc (= muŝ), musk, muskat, muskl (= muskol), musli'n, mustard, mustel, mut.

vers'u (= “n” de direkt'o), naz'i (= naci), nat (= naĝ), vic'e'n (= najbar), klod (= najl), luscini (= najtingal), nankin (= nanken), nap, narcis, nask, natur, nov'u (= naŭ), naus (= naŭz), nu'a (= naz), ne, nebl (= nebul), nezes (= neces), niv (= neĝ), neglig (= negliĝ), negoz (= negoc), nek, nul'e (= neni'a), nunkvam (= neniam), nuskvam (= neni'e), nul'e'manier'e (= neniel), de nemo (= nenies), nul'o (= neni'o), nemo (= neni'u), nep, apsolte aŭ ne'ali'e (= nepr'e), nid (= nest), net, nelv, n'os (= ni), nic (= niĉ), nigr, nivel, -et (= -nj), gentilom (= nobel), nobl, nokt, nom, nombr, nominativ, nord, not, not'ar'i, nov, novembr, noviz (= novic), nu, nuanz (= nuanc), nub, nud, nuk, nuks, nul (cifer'o), numer, nunk (= nun), sul'u (= nur), nutr.

-o, ob'e, objekt, obl, oblat, observ, obstin, obstrukzi (= obstrukc), odor, ofend, sakrifik (= ofer), ofic, oficir, frekvent (= oft), ok, okasi (= okaz), okcitent, oksigen, oksikok, Oktobr, oksal (= okzal), okl (= okul), okup, kvam (= ol), ol'e, oliv, homard (= omar), umbr (= ombr), umbrel (= ombrel), -on-, und (= ond), on (= oni), onkl, —, —*, opal, opini, opurtun, aur (= or), orakl (= orakol), orang (= oranĝ), ord, ordr (= ord'e'n), ordinar, ord'o'n, orel, orf'a'n (= orf), organ (= orgen), orient, ornam, -on (= -os), osced, os (= ost), ostr, ov, oval.

* Tiu'j du strek'et'o'j riprezentas la vort'er'o'j'n -ont kaj -op for'ig'at'a'j'n. (Not'o de la re'pres'o.)

pac, patienz (= pacienc), fus (= paf), pag, pagin (= paĝ), pag'i (= paĝ'i), pal'i (= pajl), pak, pal, palaz (= palac), palat, pal'et (= paletr), pal'is, palm, palp, palpebr, pan, pan'tal'o'n, panter, pantofl, pap, papag, papavr (= papav), paper, papil'i, par, parad, parad'is (= paradiz), par'al'is (= paraliz), parasit (= parazit), pardon, parent (= parenc), parentes (= parentez), parfum, park'et (= parget), park, el'memor (= parker), parok'i (= paroĥ), parol, part, parter, part'i, particip, par'u, pas, pas'u (= paŝ), pasament, paser, pas'i, Pask, pasport, past, pastur (= paŝt), past'et, (= pasteĉ), pastil (= pastel), pastinak, pastor (= pastr), patel (= pat), patr, patrol, paus (= paŭz), pav, pavim'ent (= pavim), pez (= pec), pec (= peĉ), pedik, pic (= peg), paesag (= pejzaĝ), pek, insal (= pekl), pel, pelikan, pel'is (= pelt), pelv, pen, pend, pendol, penetr, pinccl (= penik), pens, pens'i, rep'ent, (= pent), Pentekost, ping (= pentr), pep, per, perc (= perĉ), perd, perdrik, per'e, perfekt, perfid, pergam'e'n, peritone, perk, perl, perlamot, permes, per'o'n, persekut, persik, persist, person, pes, pest, pet, pet'ul (= petol), petrol'e (= petrol), petromis (= petromiz), petrosel, ponder (= pez), pi, pic'e, ped (= pied), piedestal, pig, pik, pik'et (= piked), bal (por lud'a) (= pilk), pilol, pilot, pi'n, pinc (= pinĉ), spil (= pingl), pin'i, point (= pint), pionir, pip, pipr, pips, pir, pirit, pirul (= pirol), pir'os (= piroz), pil (= pist), pist'o'n (= piŝt), pistak, pistol, pis (= piz), plaz (= plac), plac (= plaĉ), plad, plafond (= plafon), plan, plant (de pedo) (= pland'o), plan'et (= planed), plank, plant, plastr, plat, platin (= plat'e'n), plavd (= plaŭd), maks'u (= plej), plekt, plen, plend, tenoplat (= plet), plesir (= plezur), plu (= pli), plik, plor, plot, plu (aŭ “de plu”), plug, plumb, pluc (= pluŝ), pluv, a (= po), poent, bokal (= pokal), poliz (= polic), pol'ig'o'n, polir (= polur), pol'us, polv, pom, poniard (= ponard), pont, popl, popol, por, por'cel'a'n, porzi (= porci), pord, porfir, pork, port, porter, portret, poc (= poŝ), posed, post'u (= post), post (= poŝt), post'e'n, postul, pot, pot'as, potenz (= potenc), pov, pra, praktik, pram, razi'o'n (= prav), precip, precis (= preciz), predik, predikat, prefer, prek (= preĝ), prem, prem'i, prend (= pre'n), prepar, preposizi (= prepozici), imprim (= pres), presku (= preskaŭ), pret, pretekst, pretend, preter, prez, present (= prezent), presid (= prezid), de (= pri), primul (= primol), prinz (= princ), printemp, privat, privilegi, pro, procent, proces, pro dukt, profesi, profet, profit, profund, progres, proklam, prokrastin (= prokrast), prop (= proksim), promen, promes, promontor'i (= promontor), pronom, prop'o'n, propr, prosper, proverb, provinz (= provinc), prov'is (= proviz), prudent, bri'n (= pru'j'n), pru'n, prunel, emprunt (= prunt), pruv, publik, pudl (= pudel), pudr, pug'n, pul, pulm, pulv, pulvr (= pulvor), pumik, pump, pun, punz (= punc), punc (= punĉ), punkt, dentel (= punt), pup, pupil, pur, pupur, pus, impuls (= puŝ), put, putor, putr.

rapac (= rab), rabat, rab'e'n, rabot, ruot (= rad), rad'i, radik, rafan, rafi'n, surkaval (= rajd), j'us (= rajt), rakont, ramp, ran, ranz (= ranc), margin (= rand), rand, ranunkl (= ranunkol), rap, rapid, fleret (= rapir), raport, rasp, rast, rat, rauk (= raŭk), bruk (= raŭp), rav, ras (= raz), re, reciprok, redakzi (= redakci), redaktor, reg, reks (= reĝ), regal, regiment, regi'o'n, registr, reg'n, regol, regl (= regul), rekomend, re'kompens (= rekompenc), rekrut, rekt, rel, re'lig'i, rem, rembur, rempart (= rempar), renkontr (= renkont), rent, renvers, respekt, respond, rest, restorazi (= restoraci), ret, rev, riserv (= rezerv), resin (= rezin), rib, ribel, ric (= riĉ), ricev, rid, rif, refug (= rifuĝ), rif'us (= rifuz), rigard, rigid, verol (= rigl), rekolt (= rikolt), relat (= rilat), rim, rimark, remed (= rimed), kor'eg'i (= rim'e'n), anel (= ring), rioacer, rip, ripet, rep'os (= ripoz), reproc (= riproĉ), risk, risort, river, reverenz (= riverenc), ris (= riz), rad (= rod), romp, rond, ronk, ror (= ros), rosmar, ros'marin (= rosmar'e'n), rost, rostr, rot, ros (= roz, rosari (= rozari), dekombr (= rub), rub'a'n (= ruband), rubi'n (= rub'e'n), rubrik, rubr (= ruĝ), ruin, rukt, rul, rum, rugin (= rust), astut (= ruz).

sabat, sabl, breb (= ŝaf), safir, safran, sagit (= sag), sapient (= saĝ), sagac, sembl (= ŝajn), sak, skak (= ŝak), cakal (= ŝakal), sakr, sal, savl (= ŝal), salari (= salajr), salamandr, sal'amoniak, salat, salik, salm, calm (= ŝalm), sal'o'n, salpetr, salt, salut, salv'i, sam, camosk (= ŝam), sambuk, san, cansel (= ŝancel), sang, ali'ig (= ŝanĝ), sankt, sap, sardel, carg (= ŝarg, ŝarĝ), sarkl (= sark), rekin (= ŝark), sat, alt'e ten'a (= ŝat'i), satur, sauc (= saŭc), skum (= ŝaŭm), salv (= sav), szeptr (= sceptr), szi (= sci) szienz (= scienc), sciur, se, seb, sed, seg, sed'i (= seĝ), sek, sekal, sekz (= sekc), sekret, sekretari, seks, sekund, sekv, sel, ekorc (= ŝel), serlakt (= selakt), bretel (= ŝelk), sem, setiman (= sem'a'j'n), sin'u (= sen), sens (= senc), invi (= send), sent, sentenz (= sentenc), sep, Septembr, serk (= serĉ), skerz (= ŝerc), sergent (= serĝent), ser'i, seri'os (= serioz), serpent, serur, serv, serviz (= servic), servitut (= servut), ses, sever, ses'o'n (= sezon), su (= si), el'u (= ŝi), sifl (= sibl), sid, obsid (= sieĝ), sigl (= sigel), sign, signal, signif, silab, skut (= ŝild), silent, silik, set (= silk), silur, silvi, mois (= ŝim), sim'i, simil, simpl, sincer, ecandol (= ŝind), singult, sinjor, jamb'o'n (= ŝink), nav (= ŝip), straci (= ŝir), siring, proteg (= ŝirm), sirop, sitel, situzi (= situaci), skab'i, eskadr'o'n (= skadr), skal, skapl (= skapol), skarab, skralatin (= skarlat), skarp, skatl (= skatol), skerm, skiz, sklav, skolop, skorbut, skorpi, skrap, skrib, skroful (= skrofol), skuot (= sku), skulpt, flagel (= skurĝ), skvam, slim (= ŝlim), klavd (= ŝlos), bacieg (= ŝmac), smerald, unt (= smir), fun (= ŝnur), sobr, societ, sof, soif, sol'i (= sojl), sol, soldat, sol'a'n, solv, estat (= somer), son, song (= sonĝ), sonor, sonoserpent, sopir, sopran, sorb, sorcel (= sorĉ), sorik, sorb'u (= sorp), sort, sov (= ŝov), sovag (= sovaĝ), pal'u (= ŝovel), spaz (= spac), spalir, ekonom'i (= ŝpar), spat, spez (= spec), spekl (= spegul), ekspert (= spert), spes (= spez), spic, spik, spin, fil'a (= ŝpin), spinak (= spinac), spion, spir, spirtir, spit, spong, esprit (= sprit), spron, sperg (= ŝpruc), sput, arm'ar'i (= ŝrank), vis (= ŝraŭb), stab, tret (= stabl), staz'i (= staci), stabl (= stal), acier (= ŝtal), stamp, stan, standard, stang, star, stat, stad (= ŝtat), trapunt (= steb), stel, fur (= ŝtel), step, sterk, sterled, ster'n, stertor, stil, stip, blok (= ŝtip), stof, etof (= ŝtof), stomak, pietr (= ŝton), stop (= ŝtop), strab, strang, strat, string (= streĉ), stri, strig, strik, kalz (= ŝtrump), strut, student, stuk, etup (= stup), stup (= ŝtup), sturg, sturn, sulier (= ŝu), sub, subit, subjekt, sublimat, substantiv, suc (= suĉ), sud, sufr (= sufer), sufic (= sufiĉ), sufok, suk, sukcin (= sukcen), sukces, sukr (= suker), deb (= ŝuld), sulfur, sulk, epol (= ŝultr), sum, solel (= su'n), sup, super, superstizi (= superstiĉ), sup'os (= supoz), supr, sur, surd, surpris (= surpriz), surtut, suspekt, spand (= ŝut), sposopropon (= svat), turgesk (= ŝvel), sven, brand (= sving), sudor (= ŝvit).

tabak, taban, tabel, tabl, tabul, detacment (= taĉment), taft, di (= tag), sartor (= tajlor), taks, talent, tal'i, talp, tambur, tamen, ta'n, tapet, tapis (= tapiŝ), tas, est'a bon'e (= taŭg'i), tavol, te, ted'i (= ted), teg, tegment, teks, asiet (= teler), tem, temp, tempor (= temp'i), te'n, tend, tendin (= tend'e'n), tent, ter, ter'as, terebint'in (= terebint), termi'n, sternut (= ter'n), teror (= terur), testament, testikl (= testik), testud, tet'a'n, tetr, tetr'a, tes (= tez), tal'e (= tia), por ho (= tial), tum (= tiam), tibi, ibu (= tie), sik (= tiel), tigr, tikl, tili, tim, timian, tim'o'n, tin'e, tint, id (= tio), tantu (= tiom), tir, titl (= titol), is (= tiu), tel (= tol), toler, tomb, tombak, ton, tond, tonitr (= tondr), topaz, torc (= torĉ), tord, torf, tor'n, havresak (= tornistr), tort, tra, trab, traduk, traf, trak'e (= traĥe), trat (= trajt), trakt, trankvil, trans, tre, trefl (= tref), trem, trembl (= tremol), tremp, tre'n, tresor (= trezor), tri, tribun, tri'fol'i, trik, trikot, tril, bib (= trink), trip, tritik, trivial, tro, trog, tromb, tromp, tro'n, tropik, trot, trotuar, tro'us (= tro'uz), trov, tru, trud, truf, trul, trumpet, trunk, trut, tualet, tub, tuber, tuf, statim (= tuj), tuk, tul, tulip, tumult, tur, turb'a'n, turd, turk'is, turment, tur'n, turnir, turt, tus, tuc (= tuŝ), tut.

-an (= -u), -i (= -uj), ul, ulcer, ulm, ul'n, um, umbilik, unz (= unc), ung, uniform, univers, universal, universitat, un (= unu), ur, urb, uri'n, ur'n, urogal, urs, urtik, -un (= -us), uter, util, us (= uz), usurp (= uzurp).

vafl, vag, vag'o'n, vakcin'i, cer (= vaks), val, val'is (= valiz), vals, van, buk (= vang), vanil, vanit (= vant), vapor, engag (= varb), variol, kalor (= varm), kuid (= vart), vasal, vast, vat, vas (= vaz), ve, veget, vein (= ve'j'n), evel (= vek), vekt, vel, velin (= vel'e'n), fletr (= velk), velur, ve'n, vend, vendred, ven'e'n, veng (= venĝ), venk, vent, ventil (= ventol), ventr, ver, verb, verd, verdigr, verg, kompon (= verk), verm, vermicel (= vermiĉel), vers, fud (= verŝ), verst, vertik (= vert), vertebr, vertiktal, veruk, vesp, vespr (= vesper), vespertil (= vespert), vest, vestibl, gilet (= veŝt), par'i (= vet), tiemp (= veter), vetur, vesik (= vezik), visir (= vezir), vos (= vi), kar'n (= viand), viburn, vic, vid, vidv, vigil (= vigl), vikar'i, vil, vilag (= vilaĝ), vi'n, vinagr, maliot (= vind), hiver (= vintr), viol, viol'o'n, violon'cel (= violonĉel), fuet (= vip), viper, vir, virg'in (= virg'ul'in), virt, virtuos (= virtuoz), esu (= viŝ), vitr, vitriol, viv, visag (= vizaĝ), visier (= vizier), visit (= vizit), voc (= voĉ), vi (= voj), voj'ag (= vojaĝ), vok, vokal, vul (= vol), volont, volum, volupt, volv, vom, vokabl (= vort), kod (= vost), vual, vulkan, vulp, vultur, vuln (= vund).

zebr, zenit, zibel, zingibr, zink, zizel, zo'n, kuid (= zorg), burd'o'n (= zum).

L. Zamenhof.

Pri Re'form'o'j En Esperant'o

Al'don'aĵ'o

Tiu broŝur'o est'as nur akurat'a re'pres'aĵ'o de kopi'o litograf'it'a kiu'n Dro JAVAL mem far'ig'is en 1905 kaj dis'don'is al kelk'a'j sam'ide'an'o'j; tiu sen'pag'a dis'don'ad'o daŭr'as nun laŭ li'a vol'o. Dro ZAMENHOF plend'is, ke tiu re'pres'aĵ'o ne est'as komplet'a, kaj ke mank'as la “fin'o” de li'a'j artikol'o'j de 1894; ni do re'pres'as ĝi'n ĉi sub'e. Li dezir'as ankaŭ, ke la leg'ant'o bon'e sci'u, ke pro divers'a'j motiv'o'j mi la projekt'o'n de 1892 jam de long'e for'ĵet'is, ĉar kvankam en la teori'o ĝi ŝajn'is bon'a, post pli matur'a pri'pens'o kaj el'prov'o ĝi montr'iĝ'is tre mal'bon'a”. Por kontent'ig'i li'a'n dezir'o'n, ni al'don'as la jen'a'n foli'o'n al ĉiu'j ekzempler'o'j dis'don'it'a'j aŭ dis'don'ot'a'j de tiu ĉi broŝur'o. Ni uz'as tiu'n okaz'o'n por don'i list'o'n da “Korekt'ind'aĵ'o'j”, kiu montr'as precip'e la sub'strek'it'a'j'n vort'o'j'n de l’ original'a tekst'o.

Al La Lig'o Esperant'ist'a

No 5-6a de Esperant'ist'o (maj'o 1894)

La demand'o pri la re'form'o'j el'vok'is grand'a'n disput'ad'o'n kaj mal'pacienc'o'n inter mult'a'j ni'a'j amik'o'j. Por rapid'ig'i la klar'iĝ'o'n de tiu ĉi grav'a kaj disput'o'don'a demand'o, mi rapid'ig'is mi'a'n labor'o'n pri tiu ĉi objekt'o kaj don'as nun en tiu ĉi numer'o la tut'a'n rest'o'n de mi'a propon'ot'a vort'ar'o. Mal'supr'e mi don'as ankaŭ tiu'j'n ŝanĝ'o'j'n, kiu'j'n mi decid'is far'i en mi'a projekt'o laŭ la konsil'o'j de la pli'mult'o. La leg'ant'o'j sekv'e hav'as nun antaŭ si la tut'a'n pentr'aĵ'o'n de la propon'ot'a dialekt'o kaj pov'as jam don'i si'a'n juĝ'o'n. Tial mi mal'ferm'as nun la komun'a'n voĉ'don'ad'o'n de la Lig'o Esperant'ist'a en la demand'o de re'form'o'j. Mi pet'as, ke ĉiu abon'ant'o de ni'a gazet'o vol'u skrib'i al mi, por kiu el la mal'supr'e don'it'a'j 4 punkt'o'j li don'as si'a'n voĉ'o'n:

  • 1. Ĉu ni dev'as rest'ig'i sen'ŝanĝ'e la mal'nov'a'n (ĝis'nun'a'n) form'o'n de ni'a lingv'o?
  • 2. Ĉu ni dev'as akcept'i la nov'a'n form'o'n, kiu'n mi prezent'is al la Lig'an'o'j, en ĝi'a tut'a plen'ec'o?
  • 3. Ĉu ni dev'as far'i ali'a'j'n re'form'o'j'n en la lingv'o?
  • 4. Ĉu ni dev'as akcept'i en princip'o mi'a'n projekt'o'n de re'form'o'j, sed nur far'i kelk'a'j'n ŝanĝ'o'j'n en ĝi'a'j apart'a'j detal'o'j?

...

Se la Lig'o akcept'os la punkt'o'n 1, tiam la lingv'o rest'os sen'ŝanĝ'e kaj ĉio ir'os regul'e, kiel ĝis nun. Se la Lig'o akcept'os la punkt'o'n 2, tiam mi anonc'os, ke la demand'o pri re'form'o'j est'as teori'e fin'it'a, kaj ni komenc'os, kiel est'is jam dir'it'e, la praktik'a'n el'prov'ad'o'n de la nov'a dialekt'o. Se la Lig'o akcept'os la punkt'o'n 3, tiam ni komenc'os pres'ad'i (sen'pag'e kaj en la tekst'o de ni'a gazet'o)* ĉiu'j'n ali'a'j'n projekt'o'j'n, kiu'j'n al'send'os al ni la amik'o'j de ni'a afer'o, kaj pri ĉiu el ili ni propon'os voĉ'don'ad'o'n de la Lig'o. Se la Lig'o akcept'os la punkt'o'n 4, tiam ni pres'os ĉiu'j'n propon'at'a'j'n ŝanĝ'o'j'n al mi'a projekt'o kaj far'os voĉ'don'ad'o'n pri ĉiu'j tiu'j ĉi detal'a'j ŝanĝ'o'j.

* Vid'u p. 39 de Esperant'ist'o, p. 16 de tiu broŝur'o. (Not'o de la re'pres'o.)

...

El la ĝis nun ricev'it'a'j opini'o'j la pli'mult'o esprim'is si'n: kontraŭ la el'ĵet'o de j kaj h el la alfabet'o, kontraŭ la el'ĵet'o de la prepozici'o je kaj de la pronom'o oni, kaj kontraŭ la nov'a'j form'o'j de la person'a'j pronom'o'j. (Mi parol'as nur pri tiu'j ŝanĝ'o'j kiu'j'n egal'temp'e konsil'is mult'a'j, sed ne apart'a'j person'o'j). Tial mi far'as en mi'a projekt'o la sekv'ant'a'j'n ŝanĝ'o'j'n: 1. j kaj h mi jam pli fru'e rest'ig'is en la alfabet'o; 2. je kaj oni mi rest'ig'as; 3. la pronom'o'j'n person'a'j'n mi propon'as: mi, tu, el'u, lu, su, on (= oni), n'os, vos, il'u.

L. Zamenhof.

(Sekv'as sen'per'e):

Pri'pens'u Liber'e Vi'a'n Voĉ'o'n!

Mult'a'j amik'o'j mir'as, ke mi, kiu ĝis la last'a temp'o konsil'ad'is de'ten'i si'n de ĉi'a'j re'form'o'j, nun el'ir'is mem ne sol'e kun projekt'o de re'form'o'j, sed de re'form'o'j tiel grand'a'j kaj radikal'a'j. Nun ne est'as temp'o klar'ig'i de'nov'e mi'a'n detal'a'n opini'o'n pri la re'form'o'j, por ne far'i prem'o'n sur la komun'a'n opini'o'n ĉe la antaŭ'star'ant'a voĉ'don'ad'o; tamen, vid'ant'e el la ricev'at'a'j leter'o'j, ke erar'a kompren'ad'o de mi'a rilat'o al la re'form'o'j pov'as konduk'i al erar'a rezultat'o de la voĉ'don'ad'o, mi est'as dev'ig'it'a don'i kelk'a'j'n vort'o'j'n de klar'ig'o almenaŭ tiom, por ke tiu aŭ ali'a decid'o de la Lig'o ne est'u far'at'a kvazaŭ en mi'a nom'o.

Post la sen'fin'a disput'ad'o de la parti'o'j est'is neces'e ek'sci'i la ver'a'n efektiv'a'n opini'o'n de la pli'mult'o, kaj tial mi nun propon'as la voĉ'don'ad'o'n, kies cel'o est'as: don'i i'o'n difin'it'a'n kaj aŭtoritat'a'n kaj ĉes'ig'i por ĉiam la disput'o'j'n. Pro la bon'o de ni'a afer'o mi pet'as, ke ĉiu vol'u bon'e kaj liber'e pri'pens'i si'a'n voĉ'o'n, voĉ'i tiel, kiel li trov'as la plej util'e por ni'a afer'o, kaj gvid'i si'n per neni'a'j person'a'j rilat'o'j, tiom pli ke tiu'j'n ĉi person'a'j'n rilat'o'j'n mult'a'j kompren'as tut'e erar'e. Sen'fin'e ripet'at'a'j re'form'o'j detru'us ni'a'n afer'o'n; tial por la okaz'o, se la pli'mult'o trov'os, ke ni'a lingv'o dev'as est'i re'form'it'a, mi propon'is re'form'o'j'n grand'a'j'n kaj radikal'a'j'n, por fin'i la mal'agrabl'a'n demand'o'n per unu foj'o; sed ĉu la lingv'o dev'as est'i re'form'it'a aŭ ne, kaj en kia mezur'o — tio est'as ali'a demand'o, kies solv'o'n mi las'as al la liber'a decid'o de la Lig'o. Ĉiu vol'u don'i si'a'n voĉ'o'n tut'e liber'e, gvid'ant'e si'n nur per la bon'o de ni'a afer'o.

L. Zamenhof.

(Sekv'as la fin'o de Pri re'form'o'j, p. 67 de Esperant'ist'o, p. 27 de tiu broŝur'o).

En la no 8 (aŭgust'o 1894) trov'iĝ'as la rezultat'o de la “Voĉ'don'ad'o pri la re'form'o'j”, kiu'n ni resum'as jen'e :

Por punkt'o I, 144 voĉ'o'j;
II, 12
III, 2
Iv, 95

En'tut'e, 109 voĉ'o'j por la re'form'o'j, 144 kontraŭ. Ĉar neni'u punkt'o ricev'is la “absolut'a'n pli'mult'o'n” neces'a'n laŭ la regul'ar'o de la Lig'o (t.e. 2/3 de la voĉ'o'j don'it'a'j), oni dev'is re'komenc'i la voĉ'don'ad'o'n.

En la no 11 (novembr'o 1894) trov'iĝ'as

Fin'a rezultat'o da la voĉ'don'ad'o

Raport'int'e pri la voĉ'o'j ŝanĝ'it'a'j (7) kaj nov'e don'it'a'j (11), Dro Zamenhof resum'as la voĉ'don'ad'o'n jen'e:

“La nun'a fin'a rezultat'o sekv'e est'as:

Por punkt'o I, 157 voĉ'o'j (= kontraŭ re'form'o'j).
II, 11
III, 3
Iv, 93 — (= kun'e 107 voĉ'o'j por re'form'o'j)

La fin'a rezultat'o sekv'e est'as: la pli'mult'o da esperant'ist'o'j decid'is, ke la lingv'o Esperant'o dev'os tut'e sen ia ŝanĝ'o rest'i en si'a ĝis'nun'a form'o.

Tio'n ĉi ni sci'ig'as al ni'a'j amik'o'j. De ĉi'a'j komentari'o'j ni ni'n de'ten'as, ĉar la mal'dolĉ'ec'o de la disput'o'j est'as ankoraŭ freŝ'a, kaj est'as bon'e ne tuŝ'i ĝi'n. Nur unu klar'ig'o'n ni dezir'as don'i por tiu'j person'o'j, kiu'j erar'e kompren'is la esenc'o'n kaj rezultat'o'n de la voĉ'don'ad'o:

Kelk'a'j pens'as, ke la far'it'a decid'o mal'permes'as por ĉiam i'a'n ŝanĝ'o'n en ni'a lingv'o kaj far'as ĝi'n por ĉiam tut'e rigid'a. Tio ĉi est'as erar'o, ĉar ĉiu ja dev'as bon'e kompren'i, ke ni, mal'grand'a kolekt'o da hom'o'j, ne pov'as far'i i'a'n decid'o'n por ĉiam en afer'o, en kiu — laŭ ni'a esper'o — post'e part'o'pren'os grand'a'j mult'eg'o'j da ali'a'j hom'o'j. La pli'mult'o trov'is, ke pro divers'a'j kaŭz'o'j en la nun'a temp'o neni'o en la lingv'o dev'as est'i ŝanĝ'it'a; ĉu iam post'e oni far'os i'a'j'n ŝanĝ'o'j'n aŭ ne, — pri tio neni'u decid'is nek pov'as decid'i.

L. Zamenhof.