Vort'ar'o: Vid'ant'e vort'o'n ‘ĉi-aspekt'a'n’ (sen cit'il'o'j), ŝveb'u super ĝi per fingr'o'pint'o aŭ mus'o kaj ek'vid'u, ke ĝi ŝanĝ'iĝ'os por aspekt'i ‘tiel ĉi’. Per tio vi sci'os ke tiu vort'o hav'as difin'o'n en la proviz'it'a vort'ar'o. Klak'u ĝi'n por ek'vid'i ties difin'o'n. Post leg'i la difin'o'n, atent'u pri la komenc'o-vort'o de la difin'o, kiu aspekt'os kiel ‘difin/o’. Klak'u tio'n por salt'i re'ir'e al la rakont'o.
Se sur vi'a aparat'o lig'il'o'j ne aspekt'as kiel super'e, tio rezult'as de afer'o kie la ni'a'j CSS
-aj regul'o'j super-reg'iĝ'us far'e de intern'a sistem'o de vi'a propr'a aparat'o: Nook
, Kobo
, Kindle
, ktp. Do, sub'strek'o'j pov'as aper'i malgraŭ ni'a'j specif'a'j elekt'o'j. Kulp'ig'u la propr'a'n aparat'o'n tiu'kaz'e.
Ni prov'is elekt'i mez'a'n stil'o'n post demand'i ĉe Fejsbuk'o kaj ali'e pri divers'a'j person'a'j prefer'o'j. Ni ja vol'as proviz'i elekt'o'n al ĉiu leg'ant'o. Bedaŭr'ind'e, tio nun'temp'e ne ebl'as. Solv'o dev'as atend'i ĝis la pli'mult'o el bit'libr'a'j aparat'o'j sub'ten'os la format'o'n EPub 3,
kio permes'os funkci'o'n pri elekt'o inter stil'o'j per'e de JavaScript.
Sed EPub 2,
per kio la pli'mult'o el aparat'o'j ankoraŭ funkci'as, ne ebl'ig'as tia'j'n elekt'o'j'n.
Ni elekt'is difin'i nur la ni'a'opini'e mal'oft'a'j'n vort'o'j'n. Bon'eg'a help'o por esperant'a'j progres'ant'o'j, nur iom'et'a help'o por komenc'ant'o'j. Se vi'a'opini'e, plu'a vort'o bezon'as difin'o'n, kontakt'u ni'n, kaj ni al'don'os.
Fin'e sci'u, ke ajn'a leg'ant'o rajt'as pet'i al'don'o'n de plu'a defino en la vort'ar'o. Kontakt'u la el'don'ej'o'n e'poŝt'e or sugest'i pri tio.
Propr'a'j Nom'o'j: Plej'part'e ni las'is, ke propr'a'j nom'o'j rest'u kiel ebl'e plej proksim'a'j al la original'o. Tamen, por evit'i fals'a'j'n sufiks'o'j'n ‘-an’, ‘-os’ ktp, ni opini'is tio'n dec'e, ke ni far'u neces'a'j'n ŝanĝ'et'o'j'n.
Angl'a Titol'o: La angl'a'lingv'a original'o ankaŭ port'is latin'lingv'a'n titol'o'n kiel The Tal'e of Satampra Zeiros en ĉiu'j ĝi'a'j el'don'o'j ek'de unu'a el'don'iĝ'o je 1932. La versi'o, kiu'n ni sekv'is en traduk'ad'o de'ven'is el The End Of The Story: Volum'e On'e of the Collected Fantasies of Clark Ashton Smith, kopi'rajt'o 2007, ISBN 978-1-59780-028-0
Mi, Satampro Zejroŝ el Uzuldaromo, skrib'os per la man'o mal'dekstr'a, ĉar mi ne plu hav'as ajn'a'n ali'a'n, la rakont'o'n de ĉio, kio okaz'is al Tiroŭv Ompalioŝ kaj mi mem en la sankt'ej'o de la di'o Caĥhagŭo, kio situ'as ne'pri'zorg'at'a far'e de la ador'ad'o de hom'o'j en la ĝangal-pren'it'a'j ĉirkaŭ'urb'o'j de Komoriomo, tiu long'e for'las'it'a ĉef'urb'o de la reĝ'o'j de Hiperborio. Mi skrib'os ĝi'n per la viol'a suk'o de la súvana palm-arb'o, kiu ŝanĝ'iĝ'as en sang'e ruĝ'a'n liter'ar'o'n tra la pas'ad'o de jar'o'j, sur fort'a velen'o, kio far'iĝ'is el la haŭt'o de la mastodont'o, kiel avert'o al ĉiu'j bon'a'j ŝtel'ist'o'j kaj aventur'ist'o'j kiu'j ebl'e aŭd'os iu'n mensog'ant'a'n legend'o'n pri la perd'it'a'j trezor'o'j de Komoriomo kaj pro tio tent'iĝ'os.
Nu, Tiroŭv Ompalioŝ est'is mi'a tut-viv'a amik'o kaj mi'a fid'ind'a kun'ul'o en ĉiu'j tia'j entrepren'o'j, kia'j bezon'as lert'a'j'n fingr'o'j'n kaj mens-kutim'o'n kiu est'as kaj ek'e facil'pov'a kaj lert'a. Mi rajt'as dir'i, sen flat'i aŭ mi mem, aŭ eĉ al Tiroŭv Ompalioŝ, ke ni plen'um'is ĝis preter'kompar'a sukces'o, pli-ol-unu task'o'n tia'n, de kio sam-meti'ist'o'j el mult'e pli vast'a fam'ec'o ol ni mem ja ebl'e for'tir'iĝ'us pro konstern'iĝ'o. Por dir'i pli mal'kaŝ'e, mi referenc'as al la ŝtel'o de la juvel'o'j de Reĝ'in'o Kunambria, kiu'j stok'iĝ'is en ĉambr'o kie kvar'dek venen'a'j reptil'o'j vag'ad'is laŭ'vol'e; kaj la romp'o de la sen'ced'a skatol'o de Akromo, en kiu est'is ĉiu'j el la medalion'o'j de fru'a dinasti'o Hiperboriaj reĝ'o'j. Prav'as, ke kaŝ'a vend'ad'o de tiu'j ĉi medalion'o'j est'is mal'facil'a kaj danĝer'eg'a, kaj ke ni vend'is ili'n kontraŭ prez'o kar'e ofert'em'a al la kapitan'o de barbar'a ŝip'o de la mal'proksim'a insul'o Lemurio; malgraŭ tio, la romp'o de la skatol'o est'is glor'a far'eg'o, ĉar ĝi dev'is far'iĝ'i en absolut'a silent'o, pro la proksim'ec'o de dek du gard'ist'o'j, ĉiu arm'it'a per tri'dent'o. Ni uz'is tre rar'a'n kaj mord'em'a'n acid'o'n … sed mal'dec'as, ke mi lant'os tro long'e kaj tro parol'em'aĉ'e pri flank'afer'o'j, malgraŭ tio, kiom ajn grand'as la tent'o, ke mi parol'ad'i divers'e inter hero'a'j memor'o'j kaj la mod'a glor'o de brav'eg'a'j kaj lert'o'plen'a'j far'it'aĵ'o'j.
En ni'a okup'o, kiel en ĉiu'j ali'a'j, la mal'bon'ven'a'j sort'o-ŝanĝ'iĝ'o'j oft'e bezon'ig'as pri'trakt'ad'o'n; kaj la di'in'o Ŝancino ne ĉiam dispon'as pri si'a'j favor'o'j. Do sekv'is, ke Tiroŭv Ompalioŝ kaj mi, je tiu temp'o pri kio skrib'as, trov'is ni'n en cirkonstanc'o de en'spez'a el'ĉerp'it'ec'o, kio, kvankam dum'temp'a, tamen est'is ekstrem'a, kaj est'is tre mal'konven'a kaj agac'a, sekv'ant'e, kiel tiam okaz'is, tuj post pli prosper'a'j tag'o'j, kaj eĉ pli profit'o'don'a'j mez'nokt'o'j. Hom'o'j jam far'iĝ'is blasfem'ind'e avar'a'j pri si'a'j juvel'o'j kaj ali'a'j valor'aĵ'o'j, fenestr'o'j kaj pord'o'j est'is fiks'iĝ'is per du'obl'a'j ferm-stang'o'j, nov'a'j kaj konfuz'ig'a'j serur'o'j uz'iĝ'is, gard'ist'o'j far'iĝ'is pli atent'em'a'j aŭ mal'pli dorm'em'a'j — por dir'i mal'long'e, ĉiu'j el la natur'a'j mal'facil'aĵ'o'j de ni'a profesi'o est'is mult'obl'iĝ'int'a'j. Je iu temp'o ni redukt'iĝ'is al la ŝtel'ad'o de pli masiv'a'j kaj mal'pli kar'a'j komerc'aĵ'o'j ol tio de ni'a kutim'a merkat'o. Eĉ nun, est'as humil'ig'e re'memor'i pri la nokt'o je kiu ni preskaŭ kapt'iĝ'is kun sak'o de ruĝ'a'j ignam'o'j; kaj mi menci'as ĉio'n ĉi por ke mi ne ŝajn'u laŭ ia grad'o mem'glor'ig'a.
Iu'n vesper'o'n, en strat'et'o de la pli humil'a kvartal'o de Uzuldaromo, ni halt'is por kalkul'i ni'a'j'n spez'ebl'a'j'n hav'aĵ'o'j'n, kaj trov'is, ke inter ni ambaŭ, ni hav'is preciz'e tri pázurojn — sufiĉ'e por aĉet'i grand'a'n botel'o'n de granat'a vin'o aŭ du bak'aĵ'o'j'n da pan'o. Ni debat'is la problem'o'n de el'spez'ad'o.
“La pan'o,” kontest'is Tiroŭv Ompalioŝ, “serv'os por nutr'i al ni la korp'o'j'n, proviz'os al ni nov'a'n kaj pli eksped'a'n fort'o'n al ni'a'j el'ĉerp'it'a'j membr'o'j, kaj al ni'a'j per'labor'e difekt'it'a'j fingr'o'j.” “La granat'a vin'o,” dir'is mi, “nobl'ig'os al ni la pens'o'j'n, inspir'os kaj lum'ig'os ni'a'j'n mens'o'j'n, kaj ebl'e montr'os al ni mod'o'n por eskap'i ni'a'j'n nun'temp'a'j'n mal'facil'ec'o'j'n.” Tiroŭv Ompalioŝ ced'is sen mal'neces'a argument'o al mi'a super'a rezon'ad'o, kaj ni ir'is cel'e al la pord'o'j de apud'a tavern'o. La vin'o ne est'is el la plej bon'a, koncern'e je gust'o, sed la kvant'o kaj fort'ec'o est'is ĉiom, kiom dezir'ind'as. Ni sid'is en la hom-plen'a tavern, kaj trink'et'is ripoz'em'e, ĝis ĉiom el la fajr'o de la bril'e ruĝ'a likvor'o jam transmisi'is si'n en ni'a'j'n cerb'o'j'n. La mal'hel'ec'o kaj pri'dub'ind'ec'o de ni'a'j futur'a'j voj'o'j pri'lum'iĝ'is tiel, kvazaŭ per la lum'o de ros'a'j lum-flam'ing'o'j, kaj la mal'agrabl'a aspekt'o de la mond'o mirakl'e tiel mol'iĝ'is. Post'e, ven'is al mi nov'a inspir'o.
“Tiroŭv Ompalioŝ,” mi dir'is, “ĉu ekzist'as ajn'a kial'o pro kiu vi kaj mi, kiu'j est'as brav'a'j vir'o'j kaj neniel viktim'o'j de la superstiĉ'o'j de la pli'mult'o, ne hav'ig'u al ni mem la reĝ'a'j trezor'o'j de Komoriomo? Vojaĝ'o unu-tag'a de tiu ĉi ted'a urb'et'o, plaĉ'a vizit'o en la kamp'ar'o, post'tag'mez'o aŭ antaŭ'tag'mez'o de arĥeologi'a esplor'ad'o — kaj kiu sci'as tio'n, kio'n ni ebl'e trov'os?” “Vi parol'as saĝ'e kaj brav'e, kar'a amik'o mi'a,” respond'is Tiroŭv Ompalioŝ. “Ja prav'e, ekzist'as neni'a kial'o pro kiu ni ne re'plen'ig'u ni'a'j'n el'ĉerp'it'a'j'n financ'o'j'n je la el'spez'o de kalk'a'j mort'int'a'j reĝ'o'j aŭ di'o'j.” Nu, Komoriomo, kiel la tut'a mond'o sci'as, est'is for'las'it'a mult'a'j'n jar'cent'o'j'n antaŭ'e pro la aŭgur'o de la Blank'a Sibil'o de Polariono, kiu antaŭ'dir'is ne pri'skrib'it'a'n kaj abomen'ind'a'n pere'o'n por ĉiu'j mort'ul'o'j kiu'j risk'os rest'ad'i inter ĝi'a'j ĉirkaŭ'ej'o'j. Kelk'a'j dir'as, ke tiu ĉi pere'o est'is mal'san'eg'o kio est'us ven'int'a de la nord'a'j sen'hom'ej'o'j tra la voj'o'j de ĝangal'a'j trib'o'j; ali'a'j, ke ĝi est'is form'o de frenez'iĝ'o; kia ajn, neni'u, nek reĝ'o nek pastr'o nek vend'ist'o nek labor'ist'o nek ŝtel'ist'o, rest'is en Komoriomo por tra'loĝ'ad'i ĝi'a'n al'ven'o'n, sed ĉiu'j for'ir'is en sol'a migr'ad'o por star'ig'i, je distanc'o de unu-tag'a vojaĝ'o, la nov'a'n ĉef'urb'o'n, Uzuldaromo. Kaj strang'a'j rakont'o'j dir'iĝ'as, pri horor'o'j kaj terur'o'j ne al'front'ind'a'j aŭ super'ebl'a'j de hom'o, kiu'j hant'as por ĉiam post'e la sankt'ej'o'j'n kaj maŭzole'o'j'n kaj palac'o'j'n de Komoriomo. Kaj ankoraŭ ĝi rest'ad'as, glace'aĵ'o el marmor'o, grandioz'aĵ'o el granit'o, tut'e plen-plen'a de turp'int'o'j kaj kupol'o'j kaj obelisk'o'j kiu'j'n la grand'eg'a'j arb'o'j ankoraŭ ne est'is super'kresk'int'a'j, en fekund'a en'land'a val'o de Hiperborio. Kaj hom'o'j dir'as, ke en ĝi'a'j ne'romp'it'a'j trezor'ĉambr'o'j kuŝ'ad'as en si'a tut'o kaj ne'rab'it'a kiel en antikv'a'j temp'o'j la riĉ'a'n trezor'o'n de antikv'a'j reĝ'ist'o'j; ke la alt'e konstru'it'a'j tomb'o'j daŭr'e ten'ad'as la juvel'o'j'n kaj élektrumon kiu'j en'tomb'iĝ'is kun'e kun si'a'j mumi'o'j; ke la templ'et'o'j ankoraŭ hav'as si'a'j'n or-stel'a'j'n uj'o'j'n kaj mebl'o'j'n, la idol'o'j si'a'j'n valor'eg'a'j'n juvel'o'j'n en orel'o'j kaj buŝ'o kaj naz'tru'o'j kaj umbilik'o.
Mi pens'as, ke ni est'us tiu'n nokt'o'n mem el'ir'int'a'j, se nur ni est'us hav'int'a'j la kuraĝ'ig'o'n kaj inspir'o'n de du'a botel'o de granat'a vin'o. Kiel fakt'e okaz'is, ni decid'is komenc'i je fru'a sun'lev'iĝ'o: la fakt'o, ke mank'is al ni mon'o por ni'a vojaĝ'o est'is mal'mult'a afer'o, ĉar, krom se ni'a antaŭ'a lert'ec'o tut'e mal'sukces'us al ni, ni pov'us el'pren'i modest'a'n kvant'o'n da mal'vol'a tribut'o de la mal'ruz'a'j popol'an'o'j de la kamp'ar'o. Dum'temp'e, ni re'ir'is al ni'a'j loĝ'ej'o'j, kie la propriet'ul'o renkont'is ni'n kun mal'vol'et'a bon'ven'ig'o kaj tre mal'ĝentil'a postul'o por si'a mon'o. Sed la or'a promes'o de la morgaŭ'o jam arm'is ni'n kontraŭ ĉiu'j tia'j bagatel'a'j agac'o'j, kaj ni gest'is mal'atent'ig'e al la ul'o per tia mal'estim'o, kia ŝajn'is mir'ig'i li'n se ne li'n venk'i.
Ni dorm'ad'is mal'fru'e, kaj la sun'o jam est'is tiam lev'iĝ'int'a alt'e kontraŭ la lazur'a alt'ec'o de la ĉiel'o kiam ni el'ir'is la urb'o'pord'o'j'n de Uzuldaromo kaj sur'ir'is la nord'a'n voj'o'n kiu konduk'as al Komoriomo. Ni maten'manĝ'is bon'e sur kelk'a'j sukcen'a'j melon'frukt'o'j, kaj ŝtel'it'a bird'o, kiu'n ni kuir'is inter la arb'ar'o, kaj post'e re'komenc'is ni'a'n vojaĝ'ad'o'n. Spit'e al lac'iĝ'o, kio pli'grand'iĝ'is al ni je la tag'fin'o, ni'a vojaĝ'o est'is plaĉ'a afer'o, kaj ni trov'is mult'o'n por distr'i ni'n en la vari'a'j pejzaĝ'o'j tra kiu'j ni pas'is, kaj en ili'a'j popol'o'j. Kelk'a'j el tiu'j ĉi popol'o'j, mi cert'as, dev'as ankoraŭ memor'i ni'n kun bedaŭr'o, ĉar ni ne mal'permes'is al in mem i'o'n ajn hav'ebl'a'n kio tent'is al aŭ ni'a'j dezir'o'j aŭ ni'a'j apetit'o'j.
Est'is plaĉ'a region'o, plen'a de bien'o'j kaj frukt-arb'ar'o'j kaj flu'ant'a'j akv'ej'o'j kaj verd'a'j, flor'a'j arb'ar'o'j. Fin'e, iam dum la post'tag'mez'o, ni ven'is al antikv'a'n voj'o'n, long'e ne'uz'it'a'n kaj preskaŭ plen'e sur'kresk'it'a'n far'e de veget'aĵ'o'j, kiu'j kur'as de la ĉef'a voj'o tra la mal'jun'a ĝangal'o al Komoriomo.
Neni'u vid'is ni'n en'ir'i tiu'n ĉi voj'o'n, kaj post tiam ni renkont'is neniu'n. Per unu sol'a paŝ'o, ni pas'is tut'e el'de hom'a pri'sci'o; kaj ŝajn'is, ke la silent'o de la arb'ar'o ĉirkaŭ ni est'is kuŝ'int'a ne'al'trud'it'a far'e de hom'a pied'fal'o ek de la el'ir'o de la legend'a reĝ'o kaj li'a popol'o antaŭ tiom mult'e da jar'cent'o'j. La arb'o'j grand'is pli ol iu'j ajn jam vid'it'a'j de ni, kaj inter'plekt'iĝ'is kiel sen'lim'a labirint'a amas'o, la intern'a'j aran'ej'e simil'a'j kun'volv'iĝ'o'j el grimp'o-plant'o'j preskaŭ sam'aĝ'a'j kiel ili mem.
La flor'o'j est'is mal'natur'e grand'a'j, ili'a'j petal'o'j montr'is aŭ mort'a'n pal'ec'o'n aŭ sang'a'n ruĝ'ec'o'n; kaj ili'a'j odor'o'j est'is aŭ ne'toler'ebl'e dolĉ'a'j aŭ putr'a'j. La frukt'o'j laŭ'long'e de ni'a voj'o est'is grand'eg'a'j, kun purpur'a'j kaj oranĝ'a'j kaj rust'a'j kolor'o'j, sed iel ni mal'vol'is risk'i manĝ'i ili'n.
La arb'ar'o far'iĝ'is pli dens'a kaj sovaĝ'a dum ni ir'ad'is plu, kaj la voj'o, kvankam pavim'it'a per granit'a'j plat'aĵ'o'j, est'is pli kaj pli sur'kresk'it'a'j, ĉar arb'o'j jam en'radik'ig'is si'n en la inter'sulk'o'j, oft'e dis'ig'int'a'j la larĝ'a'j'n blok'o'j'n per fort'o. Kvankam la sun'o jam ne proksim'iĝ'is al la horizont'o, la ombr'o'j ĵet'it'a'j sur ni'n far'e de la gigant'a'j arb'o-trunk'o'j far'iĝ'is ĉiam pli dens'a'j, kaj ni mov'iĝ'ad'is inter mal'hel-verd'a krepusk'o tim'ig'e plen'a de sub'prem'ig'a'j odor'o'j de luks'a kresk'ad'o kaj de veget'aĵ'a putr'iĝ'o. Est'is neniu'j bird'o'j aŭ best'o'j, kia'j oni pens'as est'us plen'ig'ant'a'j bon'san'a'n arb'ar'o'n, sed je rar'a'j inter'spac'o'j, ŝtel'ir'a viper'o kun pal'a'j kaj pez'a'j korp'o-volv'o'j glit'ad'is for de ni'a'j pied'o'j inter la putr'a'j foli'o'j de la voj'flank'o, aŭ iu enorm'e grand'a sfing'o kun mistik'a'j kaj minac-kolor'a'j makul'o'j flug'is antaŭ ni kaj mal'aper'is en la mal'lum'ec'o'n de la ĝangal'o. El'ven'int'a'j jam en la du'on-lum'o, grad'et'a'j purpur'a'j kiropter'o'j kun okul'o'j tia'j, kia'j et'a'j ruben'o'j lev'iĝ'is je ni'a proksim'iĝ'o de la venen'e aspekt'a'j frukt'o'j, sur kiu'j ili manĝ'eg'is, kaj rigard'is ni'n kun malign'a atent'o dum ili ŝveb'is sen'bru'e en la super'a aer'o. Kaj ni sent'is, iel, ke ni rigard'iĝ'is de ali'a'j kaj ne'vid'ebl'a'j ĉe'est'ant'o'j; kaj ia mir'o kapt'is ni'n, kaj mal'preciz'a tim'o pri la monstr'a ĝangal'o; kaj ni ne plu parol'is voĉ'e, aŭ oft'e, sed nur en mal'oft'a'j flustr'o'j.
Inter ali'a'j afer'o'j, ni ia'manier'e akir'is laŭ'long'e de ni'a voj'o grand'a'n led'a'n botel'o'n, kio plen'is de arek'ac'a likvor'o. Kelk'a'j trink'et'o'j de la ard'a likvor'o jam serv'is pli ol unu'foj'e por mal'pez'ig'i la ted'ec'o'n de ni'a vojaĝ'o; kaj nun ĝi est'os help'ant'a ni'n mult'e. Ambaŭ el ni trik'is liber'a'n porci'o'n, kaj post ne'long'e la ĝangal'o far'iĝ'is mal'pli tim'ind'a; kaj ni pens'is sci'vol'e pri kial ni est'is permes'int'a'j la silent'o'n kaj mal'lum'o'n, la rigard'ant'a'j'n kiropter'o'j'n kaj la super'klin'ant'a'n amas'ec'o'n, ke ili sub'e'n'prem'u pez'e al ni'a'j spirit'o'j eĉ dum mal'long'a temp'o; kaj mi pens'is, ke post du'a trink'eg'o ni eĉ komenc'is kant'i.
Kiam krepusk'o ven'is, kaj kresk'iĝ'ant'a lun'o bril'is alt'e en la ĉiel'o, post kiam la kaŝ'it'a tag-stel'o est'is sub'ir'int'a, ni tiam est'is tiel inspir'it'a'j per fervor'o por la aventur'o, ke ni decid'is puŝ'i ni'n plu kaj ating'i Komoriomon tiu'n sam'a'n nokt'o'n. Ni vesper'manĝ'is sur manĝ'aĵ'o, kio'n ni est'is pren'int'a'j impoŝt'e de la kamp'ar'an'o'j, kaj la led'a botel'o trans'don'iĝ'is inter ni kelk'a'j'n foj'o'j'n. Tiam, mult'e fort'ig'it'a'j, kaj ja plen'a'j de la fortik'ec'o kaj la brav'ec'o de alt'a en'pren'o, ni re'komenc'is ni'a'n vetur'o'n.
Rest'is al ni ja mal'mult'a distanc'o trans'ir'ont'a. Eĉ dum ni est'is disput'ant'a'j inter ni mem, kun tia ard'o, kia far'is ni'n sen'atent'a'j pri ni'a long'a tra'ir'ad'o, pri kia'j alt'valor'a'j ŝtel'aĵ'o'j ni unu'e elekt'os inter ĉiu'j el la mit'a'j trezor'o'j de Komoriomo, ni tiam vid'is en la lun'lum'o la re'bril'o'n de marmor'a'j kupol'o'j super la arb'o'supr'o'j, kaj post'e inter la branĉ'o'j kaj trunk'o'j la pal'a'j'n kolon'o'j'n de ombr'o'hav'a'j portik'o'j. Je kelk'a'j paŝ'o'j plu'a'j, kaj ni sur'paŝ'is la pavim'it'a'j'n strat'o'j'n kiu'j etend'iĝ'is kruc'ir'e de la alt'a voj'o, kiu'n ni est'is sekv'int'a'j, en'ir'e al la alt'a, luks'a arb'ar'o ambaŭ'flank'a, kie la foli'o-tuf'o'j de mamut'a'j arek'ac-filik'o'j super'is la tegment'o'j'n de la antikv'a'j dom'o'j.
Ni paŭz'is, kaj re'foj'e la silent'o de pli'aĝ'a sen'hom'ec'o kapt'is al ni la lip'o'j'n. Ĉar la dom'o'j blank'is tiel, kiel sepult'ej'o'j, kaj la profund'a'j ombr'o'j kuŝ'int'a'j ĉirkaŭ kaj sur ili est'is mal'varm'a'j kaj minac'a'j kaj mister'a'j tiel, kiel la ombr'o de mort'o mem. Ŝajn'is, ke la sun'o ne est'is pov'int'a lum'i sur ili'n jam dum epok'o'j en tiu ĉi lok'o — kaj neni'o pli varm'et'a ol la fantom'a'j lum'stri'o'j de la kadavr'a lun'o est'is tuŝ'int'a'j la marmor'o'n ek de tiam, kiam tiu universal'a migr'ad'o instig'it'a de la aŭgur'o de la Blank'a Sibil'o de Polariono.
“Mi sopir'as, ke est'us tag'lum'e,” murmur'is Tiroŭv Ompalioŝ. Li'a'j mal'alt'piĉ'a'j ton'o'j est'is strang'e sibl'a'j, preter'natur'e aŭd'ebl'is en la mort'a sen'mov'ec'o.
“Tiroŭv Ompalioŝ,” mi respond'is, “Mi fid'as, ke vi ne far'iĝ'ad'as superstiĉ'a. Mi ja mal'ŝat'us pens'i, ke vi viktim'iĝ'as al la infan'ec'a'j imag'aĵ'o'j de la pli'mult'o. Malgraŭ tio, las'u, ke ni pren'os plu'a'n drink'o'n.” Ni pli mal'pez'ig'is la led'a'n botel'o'n mult'e pro la postul'o, kio'n ni far'is al ĝi'a en'hav'o, kaj est'is mir'ind'e pli feliĉ'ig'it'a'j tial — tiom mult'e, ja, ke ni tuj komenc'is esplor'i la mal'dekstr'a'n avenu'o'n, kio, kvankam ĝi est'is dezajn'it'a kun matematik'a rekt'ec'o, mal'aper'is post ne tre mult'a distanc'o inter la foli'o'tuf'a'j arb'o'j. Ĉi tie, iom mal'proksim'a de la ali'a'j konstru'aĵ'o'j, en ia plac'o kio'n la ĝangal'o tut'e ne konker'is, ni trov'is et'a'n templ'o'n el antikv'a arĥitektur'o, kiu impres'is pri mult'e pli'a antikv'ec'o ol la li'a'j konstru'aĵ'eg'o'j. Ĝi ankaŭ mal'sam'is de ili je si'a material'o, ĉar ĝi konstru'iĝ'is el mal'hel'a bazalt'a ŝton'o mult'e sur'kresk'at'a de liĥen'o'j, kiu'j ŝajn'as el sam'a antikv'ec'o. Ĝi est'is kvadrat'a laŭ form'o, kaj hav'is nek kupol'o'j'n, nek pint'o-tur'o'j'n, kaj hav'is nur kelk'a'j'n mal'larĝ'a'j'n fenestr'o'j'n kiu'j alt'is super la grund'o. Tia'j templ'o'j est'as rar'a'j en Hiperborio nun'temp'e; sed ni re'kon'is ĝi'n por sankt'ej'o de Caĥhagŭo, unu el la antaŭ-epok'a'j di'o'j, kiu ne plu ricev'as ador'o'n de hom'o'j, sed pri kiu oni dir'as, ke antaŭ li'a'j cindr'a'j altar'o'j, la ŝtel'ir'a'j kaj feroc'a'j best'o'j de la ĝangal'o, la primat'o'j, la gigant'a bradip'o, kaj la long-dent'a tigr'o, foj'e vid'iĝ'is far'i riverenc'o'n kaj aŭd'iĝ'is hurl'e aŭ ĝem'e ofer'i si'a'j'n ne'kompren'ebl'a'j'n preĝ'o'j'n.
La templ'o, kiel la ali'a'j konstru'aĵ'o'j, est'is en stat'o de preskaŭ tut'e perfekt'a konserv'iĝ'o: la nur'a'j sign'o'j de putr'iĝ'o est'is en la gravur'it'a lintel'o de la pord'o, kio est'is pec'iĝ'int'a kaj split'int'a en kelk'a'j lok'o'j. La pord'o mem, far'it'a el mal'hel'a bronz'o tut'e sur'verd'iĝ'int'a pro temp'o'pas'o, star'is iom'et'e mal'ferm'it'a. Sci'ant'e, ke dec'as est'i juvel'ig'it'a idol'o intern'e, tio sen eĉ menci'i la divers'a'j'n altar-objekt'o'j'n el valor'a'j metal'o'j, ni sent'is la urĝ'o'n de tent'ad'o.
Konjekt'int'a'j, ke fort'o ebl'e bezon'iĝ'os por mal'ferm'i la verdigr'e kovr'it'a'n pord'o'n, ni drink'is profund'e, kaj post'e aplik'is ni'n mem al la taks'o. Kompren'ebl'e, la ĉarnir'o'j hav'is rust'o'n; kaj nur per streb'ad'o de fortik'a'j kaj muskol'a'j puŝ'eg'o'j okaz'is fin'e, ke la pord'o komenc'is mov'iĝ'i. Kiam ni re'nov'ig'is ni'a'j'n streb'o'j'n, ĝi sving'iĝ'is mal'rapid'e intern'e'n kun terur'a grat'ad'o kaj grinc'ad'o kiu'j pli'laŭt'iĝ'is ĝis preskaŭ vok'a kri'aĵ'o, en kio ni ŝajn'e aŭd'is la ton'o'j'n de ia mal'hom'a est'ul'o. La nigr'a intern'o de la templ'o larĝ'is osced'e antaŭ ni, kaj el ĝi ond'is mucid'a odor'o de long'e en'karcer'ig'it'a aer'o kun'e kun strang'a kaj mal'familiar'a fetor'ec'o. Al tiu ĉi, tamen, ni don'is mal'mult'a'n atent'o'n en la natur'a ekscit'iĝ'o de la moment'o.
Kun mi'a kutim'a antaŭ'rigard'o, mi jam proviz'is mi'n per pec'o de rezin'a lign'o pli fru'e tiu'n tag'o'n, pens'ant'e, ke ĝi ebl'e serv'os kiel torĉ'o okaz'e de ebl'a nokt'a esplor'ad'o'j de Komoriomo. Mi ek'brul'ig'is tiu'n ĉi torĉ'o'n, kaj ni en'ir'is la sankt'ej'o'n.
La lok'o est'is pavim'it'a per grand'eg'a'j kvin'angul'a'j plafon-ŝton'o'j el la sam'a material'o el kio est'is konstru'it'a'j ĝi'a'j mur'o'j. Ĝi est'is tre sen'objekt'a, escept'e pro la figur'aĵ'o de la di'o sur'tron'a ĉe la mal'proksim'a fin'o, la du-etaĝ'a altar'o el obscen'e figur'ig'it'a metal'o antaŭ la di'a figur'o, kaj grand'a kaj kurioz'e aspekt'a basen'o el bronz'o sub'ten'at'a de tri gamb'o'j, kiu'j okup'is la mez'o'n de la plank'o. Don'ant'e al tiu ĉi basen'o nur ek'a rigard'et'o, ni kur'is antaŭ'e'n, kaj mi puŝ'is mi'a'n torĉ'o'n al la vizaĝ'o de la idol'o.
Mi est'is neniam antaŭ'e vid'int'a figur'o'n de Caĥhagŭo, tamen mi re'kon'is li'n sen mal'facil'o pro la pri'dir'o'j, kiu'j'n mi est'is aŭd'int'a. Li est'is tre mal'alt-dik'a kaj ŝvel-ventr'a, li'a kap'o est'is pli tia, kia tio de monstr'a buf'o ol tio de di'o, kaj ĝi'a tut'a korp'o kovr'iĝ'is de imit'aĵ'o de mal'long'a fel'o, don'ant'e iel mal'preciz'a'n sugest'o'n de kaj kiropter'o kaj bradip'o.
Li'a'j dorm'em'a'j palpebr'o'j du'on'e kovr'is la glob'a'j'n okul'o'j'n; kaj la pint'o de strang'et'a lang'o el'star'is de li'a gras'a buŝ'o. Prav'e, li ne est'is bel'e aŭ person'e log'a tip'o de di'o, kaj mi neniel sci'vol'is pri la ĉes'iĝ'o de li'a ador'ad'o, kio nur pov'us plaĉ'i al tre brut'a'j kaj pra'a'j hom'o'j je ajn'a temp'o.
Tiroŭv Ompalioŝ kaj mi komenc'is blasfem'i sam'temp'e per la nom'o'j de pli kultur'it'a'j kaj civiliz'it'a'j di'o'j tiam, kiam ni vid'is, ke ne eĉ la plej ordinar'a'j el iom'et'e valor'a'j juvel'o'j vid'ebl'is ie ajn, nek sur ne intern'e de ajn part'o aŭ membr'o de tiu ĉi mal'ben'ind'a figur'o.
Kun avar'eg'o preter egal'ebl'ec'o, eĉ la okul'o'j est'is gravur'it'a'j el la sam'a mal'bril'a ŝton'o kiel la ceter'o de la abomen'ind'a afer'o; kaj buŝ'o, naz'o, orel'o'j kaj ĉiu'j ali'a'j orific'o'j est'is sen'ornam'a'j. Ni pov'is nur mir'i pri la avar'o aŭ mal'riĉ'ec'o de la est'ul'o'j kiu'j est'is skulpt'int'a'j tiu'n ĉi unik'a'n best'ul'o'n.
Ĉar nun ni'a'j mens'o'j ne plu est'is kapt'it'a'j de la esper'o pri tuj'a'j riĉ'ec'o'j, ni far'iĝ'is akr'e konsci'a'j pri ni'a ĉirkaŭ'a kondiĉ'ar'o ĝeneral'e; kaj apart'e ni not'is tiu'n mal'familiar'a'n fetor'o'n pri kiu mi menci'is antaŭ'e, kio nun pli'iĝ'is mal'komfort'ig'e en si'a fort'ec'o. Ni trov'is, ke ĝi el'ven'is de la bronz'a basen'o, kio'n ni post'e ir'is por ekzamen'i, kvankam sen ajn'a ide'o, ĉu la ekzamen'o est'os profit'o'don'a aŭ eĉ plaĉ'a.
La basen'o, mi jam dir'is, est'is tre grand'a; ja, ĝi larĝ'is je ne mal'pli ol ses fut'o'j'n laŭ diametr'o, tri laŭ profund'o, kaj ĝi'a rand'o alt'is je ŝultr'o de vir'o super la plank'o. La tri krur'o'j kiu'j sub'ten'is ĝi'a'n pez'o'n est'is kurb'a'j kaj masiv'a'j kaj fin'iĝ'is en kat'a'j pied'o'j montr'ant'a'j la ung'o'j'n. Kiam ni al'proksim'iĝ'is al ĝi kaj en'rigard'is de super la rand'o, ni vid'is, ke la bovl'o plen'iĝ'is de iu spec'o de viskoz'a kaj du'on-likv'a substanc'o, tut'e opak'a kaj el cindr'a kolor'o. Est'is ĉi tie, el kio ven'is la odor'o — odor'o kio, kvankam ne'super'ebl'e fi'a, est'is tamen ne odor'o de putr'iĝ'ad'o, sed simil'is anstataŭ'e al la odor'o de iu aĉ'eg'a kaj mal'pur'a kre'it'ul'o el la marĉ'o'j. La odor'o est'is preskaŭ mal'toler'ebl'a, kaj ni pret'is tiam turn'iĝ'i for, kiam ni percept'is et'a'n bol'et'iĝ'o'n ĉe la surfac'o, kvazaŭ la cindr'a liv'o turn'e kirl'et'iĝ'is de intern'e de iu sub'surfac'a best'o aŭ ali'a est'ul'o.
La bolet'iĝ'ad'o pli'fort'iĝ'is rapid'e, la centr'o ŝvel'iĝ'is kvazaŭ pro la ag'ad'o de iu potenc'a gist'o, kaj ni rigard'is en plen'a horor'o dum mal'dec'eg'a sen'form'a kap'o kun mal'bril'a'j kaj ŝvel'a'j okul'o'j lev'iĝ'is grad'e sur ĉiam pli'long'iĝ'ant'a kol'o, kaj fiks'e rigard'is ni'n rekt'e al la vizaĝ'o'j kun pra'a malign'o. Tiam du brak'o'j — se oni rajt'as nom'i ili'n brak'o'j — sam'e lev'iĝ'is iom'et'e post iom'et'e, kaj ni vid'is ke la est'aĵ'o est'is ne, kiel ni est'is pens'int'a'j, kre'it'ul'o sub'ig'it'a en la likv'o, sed ke la likv'o mem est'is el'met'ant'a tiu'j'n ĉi horor'e mal'bel'a'j'n kol'o'n kaj kap'o'n, kaj est'is nun form'ant'e tiu'j'n damn'ind'a'j'n brak'o'j'n, kiu etend'iĝ'as cel'e antaŭ'e'n al ni kun tentakl-simil'a'j membr'o'j anstataŭ ung'o'j aŭ man'o'j! Tim'o tia, kia'n ni neniam antaŭ'e spert'is eĉ en sonĝ'o'j, pri kiu ni trov'is dum ni'a'j plej danĝer'o'plen'a'j ekskurs'o'j, rab'is al ni la kapabl'o'n de parol'ad'o, sed ne de mov'iĝ'o. Ni risort'is kelk'a'j'n paŝ'o'j'n for de la bovl'o, kaj koincid'e kun ni'a'j paŝ'o'j, la horor'a kol'o kaj brak'o'j daŭr'e pli'long'iĝ'ad'is. Post'e la tut'a mas'o de la mal'hel'a fluid'o komenc'is lev'iĝ'i, kaj mult'e pli rapid'e ol flu'as la súava suk'o el mi'a plum'o, ĝi verŝ'iĝ'is trans'ir'e super la rand'o de la basen'o tiel, kiel flu'eg'o de nigr'a hidrarg'o, pren'ant'e tiam, je kiam ĝi ating'is la plank'o'n, ond'e serpent'a'n form'o'n kiu tuj kresk'ig'is pli ol dek du mal'long'a'j'n gamb'o'j'n.
Pri kia ne'imag'ebl'a horor'aĵ'o el proto'plasm'a viv'aĵ'o, kia abomen'ind'a nask'ul'o el la pra'a ŝlim'o est'is al'ven'int'a por kontraŭ'star'i ni'n, tio'n ni ne paŭz'is por'konsider'i aŭ konjekt'i. La monstr'aĵ'o est'is tro horor'a por permes'i eĉ mal'long'a'n pri'pens'ad'o'n; ankaŭ, ĝi'a'j intenc'o'j est'is ja mem'evident'e minac'a'j, kaj ĝi montr'is evident'ec'o'n pri antropofag'a inklin'o; ĉar ĝi serpent'is al ni kun ne'kred'ebl'a rapid'o kaj mov'ad'a facil'ec'o, mal'ferm'ant'e dum si'a al'ven'o sen'dent'a'n buŝ'o'n el mir'ind'a kapacit'o. Dum ĝi mal'ferm'is al ni, montr'ant'e lang'o'n kiu mal'volv'iĝ'is tiel, kiel serpent'o, ĝi'a mandibl'o pli'mal'ferm'iĝ'is kun la sam'a ekstrem'a elast'ec'o kio akompan'is ĉiu'j'n ĝi'a'j'n ali'a'j'n mov'iĝ'o'j'n. Ni vid'is, ke ni'a el'ir'o de la sankt'ej'o de Caĥhagŭo jam far'iĝ'is plej dev'ig'a, kaj turn'iĝ'ant'e la dors'o'j'n al la abomen'ind'aĵ'o'j de tiu mal'sankt'a ador'ej'o, ni trans'ir'is la sojl'o'n kun unu salt'eg'o, kaj kur'is impet'e en la lun'lum'o tra la ĉirkaŭ'urb'o'j de Komoriomo. Ni turn'iĝ'is je ĉiu konven'a angul'o, ni retro'ir'is sur la propr'a'j paŝ'mark'o'j mal'antaŭ la palac'o'j de jam de'long'e forges'it'a'j nobl'ul'o'j kaj la stapl'o'j de ne'pri'skrib'it'a'j vend'ist'o'j, ni elekt'is prefer'e tiu'j'n plac'o'j'n kie la invad'a'j ĝangal'a'j arb'o'j est'is plej alt'a'j kaj plej dens'a'j; kaj je fin'e, sur flank-voj'o kie la urb'o'rand'a'j dom'o'j ne plu vid'ebl'is, ni paŭz'us kaj risk'is rigard'i retro'e'n.
Ni'a'j pulm'o'j ne'toler'ebl'e tro'labor'is, est'is proksim'a'j al krev'iĝ'o pro si'a'j hero'a'j streb'eg'o'j, kaj la divers'a'j lac'ig'o'j de la tag'o jam pren'is de ni ja tro bedaŭr'ind'e; sed kiam ni vid'is, tuj mal'antaŭ ni la nigr'a'n monstr'o'n, sekv'ant'a ni'n per serpent'a kaj ond'ant'a facil'ec'o, kiel inund'o kiu descend'as long'a'n dekliv'o'n, ni'a'j el'ĉerp'it'a'j membr'o'j est'is mir'ind'e re'viv'it'a'j, kaj n i plonĝ'is el'de la perfid'a lum'o de la flank'voj'o en la sen'voj'a'n ĝangal'o'n, esperant'e, ke ni evit'u ni'a'n ĉas'ant'o'n en la labirint'o el arb'o'trunk'o'j kaj grimp'o'plant'o'j kaj gigant'a'j foli'o'j. Ni stumbl'ad'is ĉe radik'o'j kaj fal'int'a'j arb'o'j, ni ŝir'is ni'a'j'n vest'ar'o'j'n kaj tranĉ'is la haŭt'o'n sur sovaĝ'a'j dorn'o'j, ni kolizi'is en la mal'lum'ec'o kontraŭ grand'eg'a'j'n arb'o'trunk'o'j'n kaj mal'rigid'a'j'n arb'id'o'j'n kiu'j fleks'iĝ'is antaŭ ni, ni aŭd'is la sibl'ad'o'n de la arb'o-serpent'o'j kiu'j kraĉ'is si'a'n venen'o'n al ni de la branĉ'o'j super'a'j, kaj la grunt'ad'o aŭ hul'ad'o de ne'vid'it'a'j best'o'j kiam ni sur'paŝ'is ili'n en ni'a pel'eg'it'a kur'eg'o. Ni ne plu kuraĝ'is risk'i aŭ halt'iĝ'o'n aŭ retro'a'n rig'ad'o'n.
Dev'as est'i, ke ni daŭr'ig'is ni'a'n hast'a'n cel'o'mank'a'n for'kur'eg'ad'o'n dum hor'o'j. La lun'o, kio don'is al ni mal'mult'a'n lum'o'n je la plej bon'a'j temp'o'j tra la pez'a foli'ar'o, fal'is pli kaj pli sub'e'n inter la enorm'e-foli'a'j arek'ac'o'j kaj inter'plekt'it'a'j grimp'o'plant'o'j. Sed ĝi'a'j fin'a'j lum'stri'o'j, kiam ĝi sink'is, est'is la unu'nur'a sav'il'o kio avert'is ni'n kontraŭ aĉ'a marĉ'o kun rond'aĵ'o'j kaj tuf'aĵ'o'j de marĉ-kaŝ'a herb'o, inter kies danĝer'o'plen'a ĉirkaŭ'aĵ'o kaj laŭ'long'e de kies haladz'a rand'o ni est'is dev'ig'it'a kur'i sen aŭ paŭz'o aŭ hezit'o aŭ temp'o por elekt'i ni'a'j'n paŝ'o'j'n, kun ni'a damn'ind'a ĉas'ant'o hund'e sekv'ant'a ni'a'j'n ĉiu'j'n paŝ'o'j'n.
Nun, post sub'ir'is la lun'o, ni'a for'kur'o far'iĝ'is pli sovaĝ'a kaj pli hazard'a — ver'a delir'o el terur'o, el'ĉerp'iĝ'o, konfuz'o, kaj sen'esper'ig'e mal'facil'a antaŭ'ir'o inter la obstakl'o'j al kiu'j ni ne plu don'is ajn'a'n atent'o'n aŭ pri'pens'ad'o'n, tra tut'e nokt'o kio adher'is al ni kaj obstakl'is al ni tiel, kiel mal'bon'eg'a ŝarĝ'o, kiel la rezist'ad'o de monstr'a arane'aĵ'o. Ŝajn'is, ke la kre'it'ul'o mal'antaŭ ni, kun si'a ne'kred'ebl'a'j facil'ec'o'j de mov'ad'o kaj mem-pli'long'ig'o, est'us pov'int'a kapt'i ni'n je ajn'a temp'o; sed ŝajn'i ĝi dezir'is pli'long'ig'i la lud'o'n. Kaj tial, en du'on-etern'a etend'iĝ'ad'o de fin'o'mank'a'j horor'o'j, la nokt'o daŭr'is plu … sed ni neniam kuraĝ'is risk'i halt'o'n aŭ retro'a'n rigard'o'n.
Mal'proksim'e kaj mal'fort'e, bril'et'ad'a krepusk'o kresk'iĝ'is inter la arb'o'j — aŭgur'aĵ'o pri la kaŝ'it'a maten'o. Pli lac'a'j ol mort'int'o'j, kaj sopir'ant'a'j pri ajn'a ripoz'o, ajn'a sekur'o, eĉ tiu de iu ne'ident'ig'ebl'a tomb'o, ni kur'is al la lum'o, kaj stumbl'is el'de la ĝangal'o sur pavim'it'a'n strat'o'n inter konstru'aĵ'o'j el marmor'o kaj granit'o. Mal'kar'e, mal'sprit'e, sub'e de la prem'eg'o de ni'a lac'iĝ'o, ni kompren'is, ke ni est'is vag'int'a'j laŭ cirkl'o kaj re'ven'is al la antaŭ-urb'ej'o de Komoriomo. Antaŭ ni, nr pli mal'proksim'a ol la ĵet-distanc'o de ĵet-lanc'o, est'is la mal'hel'a templ'o de Caĥhagŭo.
Re'foj'e ni risk'is retro'a'n rigard'o'n, kaj vid'is la elast'a'n monstr'o'n, kies gamb'o'j nun est'is pli'long'iĝ'int'a'j ĝis ĝi super'star'is ni'n tur'e, kaj kies mal'ferm'a buŝ'o larĝ'is sufiĉ'e por glut'i ni'n ambaŭ kun'e. ĝi sekv'is ni'n kun sen'lac'a glit'ad'o, kun cert'ec'o de mov'ad'o kaj cel'o tro horor'a, tro cinik'a por est'i toler'at'a'j. Ni kur'is en la templ'o'n de Caĥhagŭo, kies pord'o ankoraŭ rest'is mal'ferm'a tiel, kiel ni ĝi'n las'is, kaj ferm'ant'e la pord'o'n mal'antaŭ ni kun tim'o'plen'a hast'o, ni sukces'is, en la super'hom'a fort'ec'o de ni'a sen'esper'iĝ'o, puŝ'i ŝlos'e unu el la rust'a'j pord-stang'o'j.
Nun, dum la mal'varm'et'a sen'kolor'ec'o de sun'lev'iĝ'o fal'ad'is sub'e'n kiel mal'larĝ'a'j lum'stri'o'j tra la fenestr'o'j alt'a'j en la mur'o, ni prov'is kun ver'e hero'a akcept'em'o por kviet'ig'i ni'n mem, kaj atend'is por kio ajn la destin'o al'port'os. Kaj dum ni atend'is, la di'o Caĥhagŭo rigard'ad'is sub'e'n al ni kun eĉ pli da imbecil'a mal'alt'dik'ec'o kaj aĉ'eg'ec'o kaj best'ec'o ol li est'is tiam montr'int'a en la torĉ'lum'o.
Mi pens'as, ke mi jam dir'is, ke la lintel'o de la pord'o est'is jam dis'pec'iĝ'int'a en kelk'a'j lok'o'j. Fakt'e, la komenc'o de ruin'iĝ'ad'o jam est'is far'int'a al pi tri apertur'o'j'n, tra kiu'j la tag'lum'o nun filtr'iĝ'is, kaj kiu'j est'is sufiĉ'e grand'a'j por permes'i la en'ir'o'n de mal'grand'a'j best'et'o'j kaj grand'a'j serpent'o'j. Iu'kial'e, ni'a'j okul'o'j log'iĝ'is al tiu'j apertur'o'j.
Ne long'e ni rigard'is tie'n antaŭ ol la lum'o subit'e obstakl'iĝ'is ĉe ĉiu'j tri apertur'o'j, kaj post'e, nigr'a material'o komenc'is verŝ'iĝ'i tra ili kaj flu'is sub'e'n laŭ la pord'o en tri'obl'a river'et'o al la pavim-ŝton'o'j'n, kie ĝi re-kun'iĝ'is por form'i la est'aĵ'o'n kiu est'is ĉas'int'a ni'n.
“Adiaŭ, Tiroŭv Ompalioŝ,” mi kri'is, kun tia rest'ant'a spir'kapabl'o kio'n mi pov'is el'vok'i.
Tiam mi kur'is kaj kaŝ'is mi'n mal'antaŭ la figur'o de Caĥhagŭo, kio grand'is sufiĉ'e por ŝirm'i mi'n el'de vid'o, sed, mal'fortun'e, tro mal'grand'is por serv'i tiel al pli ol unu person'o. Troŭv Ompalioŝ est'us antaŭ'ir'int'a mi'n kun la sam'a laŭd'ind'a ide'o pri mem'sav'ad'o, sed mi est'is la pli rapid'a. Kaj vid'ant'e, ke ne est'is spac'o por ambaŭ el ni ĉe la mal'antaŭ'o de Ciĥhagŭo, li respond'is al mi'a salut'o kaj grimp'is en la grand'a'n bronz'a'n basen'o'n, kio sol'a pov'is proviz'i moment'a'n kaŝ'o'n en la mank'ec'o de la sankt'ej'o.
Streb'e rigard'ant'e de mal'antaŭ tiu abomen'ind'a di'o, kies sol'a merit'o est'is la larĝ'ec'o'j de li'a abdomen'o kaj li'a'j femur'o'j, mi observ'is la far'o'j'n de la monstr'o. Pas'is apenaŭ moment'o post kiam Tiroŭv Ompalioŝ kaŭr'is sub'e'n en la tri-pied'a bovl'eg'o, ke la sen'nom'a enorm'aĵ'o lev'is si'n tiel, kiel cindr'a kolon'o kaj al'ir'is la basen'o'n. La kap'o est'is nun ŝanĝ'iĝ'int'a laŭ form'o kaj lok'o, ĝis ĝi est'is neni'o pli ol mal'klar'a impres'o de aspekt'o'j sur la mez'o de korp'o sen brak'o'j, gamb'o'j aŭ kol'o. La est'aĵ'o tur'is super la rand'o dum moment'o, en'tir'ant'a al si ĉiom da si'a masiv'ec'o sur ia spec'o de pint'iĝ'ant'a vost'o, kaj tiam kiel antaŭ'e'n'kurb'iĝ'ant'a ond'o ĝi fal'is en la bov'o'n sur Tiroŭv Ompalioŝ. Ĝi'a tut'a korp'o ŝajn'is mal'ferm'iĝ'i kaj form'i grand'eg'a'n buŝ'o'n dum ĝi sink'is sub'e'n el'de vid'o.
Apenaŭ kapabl'a spir'ad'o pro mi'a horor'o, mi atend'is, sed nek son'o, nek mov'iĝ'o ven'is el la basen'o — nek eĉ ĝem'o de Tiroŭv Ompalioŝ. Fin'e, kun sen'lim'a mal'rapid'ec'o kaj tim'o kaj zorg'o, mi risk'is el'ven'i de mal'antaŭ Caĥhagŭo, kaj pas'ant'e preter la bovl'o'n ŝtel'ir'ant'e sur pied'fingr'o'j, mi sukces'is ating'i la pord'o'n.
Nun, por eskap'i cel'e al liber'ec'o, est'us neces'e tir'i flank'e'n la stang'o'n kaj mal'ferm'i la pord'o'n. Kaj tio'n ĉi mi eg'e tim'is far'i pro la ne'evit'ebl'a bru'o. Mi sent'is, ke est'us ja tre mal'saĝ'e, ke mi mal'trankvil'ig'os la est'ul'o'n en la bovl'o dum ĝi est'is digest'ant'a Tiroŭvon Ompalioŝon; sed ŝajn'is est'is neni'a ali'a rimed'o se mi vol'us iam ajn for'ir'i la abomen'ind'a'n templ'et'o'n.
Eĉ dum mi ek'puŝ'is flank'e'n la stang'o'n, sol'a tentakl'o risort'is el'e'n kun infer'a rapid'ec'o el la basen'o'n, kaj, pli'long'ig'ant'e si'n mem trans la tut'a'n ĉambr'o'n, ĝi ĉirkaŭ'is al mi la dekstr'a'n pojn'o'n kun mort'ig'a ten'eg'o. Ĝi mal'sam'is al io ajn kio'n mi antaŭ'e tuŝ'is, ĝi est'is ne'kred'ebl'e viskoz'a kaj ŝlim'ec'a kaj mal'varm'a, ĝi est'is abomen'ind'e mal'firm'a tiel, kiel la aĉ'a ŝlim'o de marĉ'o kaj mord'e akr'a tiel, kiel rand'o de tranĉ'il'o, kun dolor'eg'a suĉ'o kaj kun'strikt'iĝ'o tia'j, ke kaŭz'is mi'n kri'i laŭt'e dum la ten'eg'o ĉirkaŭ'e strikt'iĝ'is al mi'a karn'o, tranĉ'ant'e al mi tiel, kiel ŝraŭb'ten'il'o far'it'a el tranĉ'il'o-kling'o'j. Dum mi'a barakt'ad'o cel'e al si'n'liber'ig'o, mi tir'is mal'ferm'e la pord'o'n, kaj fal'is antaŭ'e'n sur la sojl'o'n. Est'is moment'o de terur'a dolor'o, kaj tiam mi atent'is pri tio, kie mi est'is eskap'int'a de mi'a kapt'int'o. Sed rigard'ant'e sub'e'n, mi vid'is ke la man'o mal'est'is, las'ant'e nur velk'int'a'n stump'o'n el'de kio mal'mult'a sang'o el'ven'is. Tiam, rigard'ant'e mal'antaŭ'e'n en la templ'et'o'n, mi vid'is la tentakl'o'n re'tir'iĝ'i kaj mal'long'iĝ'i ĝis ĝi pas'is el'de vid'o mal'antaŭ la rand'o de la basen'o, port'ant'a mi'a'n perd'it'a'n man'o'n por kun'iĝ'i kun kio ajn nun rest'is de Tiroŭv Ompalioŝ.
abomen/i (tr)
1 Mal'am'eg'i pro fizik'e naŭz'a'j ec'o'j.
2 Mal'am'eg'i pro moral'e tre mal'plaĉ'a'j ec'o'j.
arek'ac/o 🍁 Lign'ec'a'j plant'o'j, kun karakteriz'a'j foli'tuf'o. Ili prefer'as la akv'o'riĉ'a'j'n kaj varm'a'j'n region'o'j'n, tiel ili trov'iĝ'as plej oft'e en la tropik'o'j kaj sub'tropik'o'j lok'o'j.
antropofag/o Iu aŭ io ajn, ĉu hom'o, ĉu best'o, ĉu mit'a monstr'o, kio manĝ'as la karn'o'n de hom'o.
arĥeolog/o Fak'ul'o pri arkeologi'o.
~io Scienc'o pri la monument'o'j kaj art'o'j de la antikv'a epok'o.
aven'u/o Larĝ'a strat'o, ambaŭ'flank'e border'it'a per arb'o'j, ĝeneral'e kun perspektiv'o al monument'o aŭ pejzaĝ'o. ☞ ale'o, bulvard'o.
bazalt/o ⊕ Vulkan'a petro el la gabr'a grup'o, nigr'et'a, konsist'ant'a el past'o (precip'e et'kristal'a, kun mal'mult'e da vitr'o) kaj mal'mult'a'j grand'a'j kristal'o'j, precip'e piroksen'o kaj plagioklaz'o.
bradip/o ♉ Genr'o (Bradypus) de S-Amerik'a'j mam'ul'o'j el la ord'o de ksenartr'o'j, kun tre long'a'j membr'o'j, tri'fingr'a'j kaj fort'a'j ung'eg'o'j, kiu'j viv'as pend'ant'e kaj mal'rapid'e grimp'ant'e sub arb'o'branĉ'o'j.
gigant'a ~o pra'a bradip'o el enorm'a grand'ec'o.
buf/o ♉ Genr'o (Buf'o) de anur'o'j simil'a'j al ran'o, sed kun mal'long'a'j krur'o'j, veruk'a haŭt'o kaj sen dent'o'j. ☞ amfibi'o'j, hil'o, salamandr'o, tritur'o.
ĉarnir/o Ⓣ Metal'aĵ'o, konsist'ant'a el du plat'o'j, kun'lig'it'a'j per komun'a aks'o, ŝraŭb'it'a'j sur la fiks'a part'o de mebl'o, kofr'o ks, respektiv'e sur la pord'o aŭ kovr'il'o, kaj ebl'ig'ant'a ties mal'ferm'o'n. ☞ pord'hok'o, kardin'o, pivot'o.
filik/o 🍁 Plur'jar'a herb'o aŭ arb'o, ĝeneral'e kun rizom'o, kun foli'o'j jun'stadi'e spiral'e en'volv'iĝ'a'j, kies mal'supr'a flank'o matur'stadi'e port'as dehisk'em'a'j'n spor'uj'o'j'n ar'iĝ'int'a'j'n en sor'o'j'n kaj kies limb'o'rip'o'j dis'branĉ'iĝ'as.
fetor/o Tre mal'agrabl'a, naŭz'a odor'o, kiel de putr'o kaj simil'a'j. ☞ haladz'o, miasm'o.
fut/o Antikv'a mezur'unu'o de long'o: 0,304 m. ☞ col'o, line'o.
gist/o
1 Unu'ĉel'a fung'o (precip'e la bier'a sakar'o'micet'o), kiu est'ig'as la alkohol'a'n ferment'ad'o'n de suker'a'j solv'aĵ'o'j (i.a. most'o) kaj ŝvel'ig'as past'o'n.
2 🍁
a) Striktasense: sakar'o'micet'o, pli special'e la bier'a sakar'o'micet'o.
b) Vast'a'senc'e: unu'ĉel'a, burĝon'ant'a fung'o el iu'j ask'o'mikot'o'j (i.a. sakar'o'micet'o), iu'j bazidi'mikot'o'j aŭ iu'j mitoz'o'spor'a'j fung'o'j.
glac'e/a Ⓣ Ricev'int'a apart'a'n bril'a'n aspekt'o'n per polur'ad'o aŭ glat'ig'ad'o. ☞ glazur'o.
~o Bril'a aspekt'o de glace'a'j substanc'o'j.
granat/o 🍁 Frukt'o de granat'uj'o; ber'o pom'grand'a, kun led'ec'a ŝel'o, en'hav'ant'a mult'a'j'n manĝ'ebl'a'j'n, purpur'et'a'j'n sem'o'j'n, uz'at'a'j'n por farad'o de granat'sirop'o.
granit/o ⊕ Pluton'a petro, grajn'a, acid'a, precip'e konsist'ant'a el feldspat'o, kvarc'o kaj glim'o. ☞ sienit'o, gnejs'o, porfir'o.
haladz/o
1 Mal'bon'odor'a toks'a gas'o, el'iĝ'ant'a el brul'ant'a korp'o. ☞ min'gas'o.
2 Mal'bon'odor'a, mal'san'ig'a gas'o, el'iĝ'ant'a el putr'aĵ'o ktp. ☞ miasm'o.
hidrarg/o Ⓚ
1 Element'o, Hg, atom'numer'o 80.
2 Metal'o arĝent'o'kolor'a, fluid'a je la ordinar'a temperatur'o, kaj uz'at'a por fabrik'ad'o de spegul'o'j kaj scienc'a'j aparat'o'j.
hurl/i (ntr) Blek'i kiel lup'o.
idol/o Statu'o, prezent'ant'a di'o'n de re'lig'o aŭ kult'o, al kiu ador'ant'o'j riverenc'as kaj far'as ofer'o'j'n.
ignam/o 🍁 La tuber'o'j aŭ aer'a'j bulbil'o'j de dioskore'o (precip'e de Dioscorea alata kaj de D. batat'as), manĝ'at'a'j kuir'it'a'j pro en'hav'o de dioskore'in'o.
imbecil/o ⚕ Hom'o kun inteligent'o-kvocient'o inter 60% k 40 %. Ali'vort'e, tre stult'a.
imit/i (tr)
1 Ag'i tiel sam'e, kiel ali'a person'o.
2 Far'i objekt'o'n tut'e simil'a'n al ali'a objekt'o, rigard'at'a kiel model'o. ☞ kopi'i, pastiĉ'i, parodi'i, plagiat'i.
~aĵ'o Io imit'it'a. ☞ faksimil'o, fals'aĵ'o.
kiropter/o ♉ Ord'o (Chiroptera) de mal'grand'a'j flug'kapabl'a'j, kun haŭt'a flug'il'o inter la fingr'o'j, krur'o'j kaj vost'o.
kolizi/i (ntr) Renkont'iĝ'i kaj fort'eg'e tuŝ'eg'i si'n reciprok'e ☞ karambol'i.
kupol/o 🏠 Tegment'o de konstru'aĵ'o en form'o de renvers'it'a kalik'o.
labirint/o Implik'it'a, ne'regul'a inter'plekt'aĵ'o de voj'o'j, el kiu est'as mal'facil'e trov'i el'ir'o'n sen gvid'o.
~a Implik'it'a kiel labirint'o.
lanc/o Batal'il'o, konsist'ant'a el long'a lign'a stang'o kaj akr'a fer'pint'o, uz'at'a de makedon'a'j falang'ist'o'j, de Mez'epok'a'j kaj modern'a'j kavaleri'an'o'j kaj simil'a'j.
lazur/o
1 Blu'a kolor'o de la ĉiel'o aŭ de Mediterane'o.
2 ⛨ Blu'o.
3 Sen'nub'a ĉiel'o.
~a Ĉiel'e blu'a.
lintel/o 🏠 Ŝton'a, beton'a, lign'a aŭ fer'a trab'o, blok'o horizontal'e met'it'a sur la fost'o'j de fenestr'o aŭ pord'o. ☞ sojl'o.
lum-flam-ing/o Ing'o'n por ten'i flam'o'n serv'ant'a'n kiel lum-font'o. Uz'at'a precip'e en antikv'a'j temp'o'j.
mal'ig'n/a Hav'ant'a mal'bon'a'n prognoz'o'n.
mamut/o 💀 Genr'o (Mammuthus) de fosili'a'j elefant'ed'o'j, divers'grand'a'j, kun du long'a'j, supr'e'n'kurb'a'j dent'eg'o'j en la supr'a makzel'o; viv'is dum pleistocen'o en arkt'a'j region'o'j de Eŭrazi'o kaj N Amerik'o. ☞ dinoteri'o, mastodont'o.
~a (f) Grand'eg'a. ➞ kolos'a.
marmor/o ⊕ Polur'ebl'a kalk'petr'o, tut'e grand'kristal'a, oft'e en'hav'ant'a kolor'a'j'n vejn'o'j'n pro mal'pur'aĵ'o'j, uz'at'a en konstru'ad'o kaj skulptur'o.
mastodont/o 💀 Genr'o (Mast'o'don) de mam'ul'o'j el la famili'o de elefant'ed'o'j, kiu'j viv'is en terciar'o (miocen'o kaj pliocen'o). ☞ dinoteri'o, mamut'o.
maŭzole/o Grandioz'a tomb'a konstru'aĵ'o.
medalion/o
1 Juvel'o en form'o de plat'a mal'ferm'ebl'a skatol'et'o, kiu'n oni ordinar'e port'as per ĉen'o ĉe la kol'o kaj en kiu oni konserv'as portret'o'n, har'o'j'n kaj ceter'e.
2 ☆ Rond'form'a aŭ oval'a barelief'o kun figur'aĵ'o.
mucid'a Hav'ant'a ŝim'a'n odor'o'n aŭ gust'o'n.
mumi/o Kadavr'o, konserv'it'a per balzam'a'j proced'o'j kaj/aŭ pro mank'o de aer'o.
obelisk/o Monument'o, plej oft'e el unu'sol'a ŝton'o, pri'tranĉ'it'a en form'o de kvar'angul'a pint'a kolon'o.
opak/a Ⓣ Mal'diafan'a, ne tra'las'ant'a la lum'o'n.
orific/o ❤ En'ir'a aŭ el'ir'a apertur'o.
portik/o 🏠 Porĉ'o kun aler'o, ekip'it'a en ambaŭ flank'o'j per sub'ten'a'j kolon'o'j.
primat/o ♉ Ord'o (Primates) de mam'ul'o'j, hav'ant'a'j nur ok inciziv'o'j'n kaj antaŭ'e'n'rigard'ant'a'j'n okul'o'j'n, ampleks'ant'a la sub'ord'o'j'n de pra'simi'o'j kaj de simi'o'j.
plasm/o
1 ⚥ La likv'a part'o de sang'o, en kiu naĝ'as blank'a'j kaj ruĝ'a'j glob'et'o'j. ☞ ser'o.
2 ⚥ Fluid'a intern'a part'o de ĉel'o (ĉel'plasm'o) aŭ de ties nukle'o (nukle'o'plasm'o).
3 ☐ Substanc'o je tiom alt'a temperatur'o, ke elektron'o'j dis'iĝ'as de la nukle'o'j.
prot'o~ ⚥ La viv-esenc'a substanc'o de ĉel'o, konsist'ant'a el ĉel'plasm'o kaj nukle'o. ☞ ĉel'plasm'o, nukle'o, nukleol'o.
redukt/i (tr)
1 Al'konduk'i al mal'pli grand'a'j proporci'o'j, dimensi'o'j kaj simil'e, konserv'ant'e tamen la ĝeneral'a'n origin'a'n struktur'o'n. ☞ lim'ig'i.
2 (f) Al'konduk'i al mal'pli bon'a aŭ mal'pli liber'a stat'o.
rub'e'n/o ⊕ Diafan'a, ruĝ'a vari'o de korund'o, uz'at'a kiel juvel'ŝton'o kaj en horloĝ'munt'ad'o.
sepult/i (tr) Pri'zorg'i kadavr'o'n laŭ unu el la tradici'a'j proced'o'j.
~ad'o Ĉia manier'o, kiel oni pri'zorg'as la korp'o'n de mort'int'o, aŭ per for'las'ad'o, en'tomb'ig'o, kremaci'o, mumi'ig'o aŭ sen'karn'ig'o.
~ej'o Lok'o, kie est'as konserv'at'a'j la rest'aĵ'o'j de mort'int'o.
sfing/o ♉ Genr'o (Sphinx kaj parenc'a'j genr'o'j) de grand'a'j nokt'papili'o'j, kiu'j dum ripoz'o ten'as la flug'il'o'j'n horizontal'e, kaj kies larv'o'j hav'as dors'a'n korn'o'n sur la mal'antaŭ'a part'o de la abdomen'o kaj viv'as sur divers'a'j plant'o'j.
sukcen/o Mal'mol'a flav'a diafan'a fosili'a rezin'o, el kiu oni far'as divers'a'j'n objekt'o'j'n.
~a
1 Far'it'a el sukcen'o.
2 Hav'ant'a la kolor'o'n de sukcen'o.
superstiĉ/o Psik'a si'n'ten'o, kiu rigard'as aŭgur'signif'a'j iu'j'n ceremoni'o'j'n, gest'o'j'n kaj simil'a'j'n aŭ iu'j'n hazard'a'j'n okaz'aĵ'o'j'n.
tentakl/o ♉ Dik'a palp'faden'o ĉe la kap'o aŭ ĉirkaŭ la buŝ'o de divers'a'j primitiv'a'j animal'o'j, ekzempl'e hidr'oid'o'j, anelid'o'j, cefalopod'o'j.
tribut/o
1 Sum'o da mon'o aŭ kvant'o da valor'aĵ'o'j, period'e pag'at'a de princ'o, trib'o, regn'o kaj simil'e, kiel sign'o de de'pend'ec'o, aŭ kompens'o pro protekt'o, aŭ sekv'e de traktat'o.
2 Ĉio, kio'n oni don'as, far'as, liver'as kiel atest'o'n de respekt'o kaj simil'a'j.
unik/a Sol'a laŭ si'a kvalit'o; ne hav'ant'a ali'a'n egal'a'n aŭ simil'a'n.
vel'e'n/o Por skrib'o prepar'it'a bov'id'a fel'o, pli delikat'a ol pergamen'o.
verdigr/o Ⓚ
1 Kupr'a oksid'o, hav'ant'a pal'e blu'a'n kolor'o'n.
2 👥 Alkal'a kupr'a acet'at'o.
~a Kovr'it'a de verdigr'o.
viper/o ♉ Reptili'o (Viper'a) el la sub'ord'o de serpent'o'j, ov'o'viv'o'nask'a, kun tub'form'a'j venen'dent'o'j antaŭ'e en la supr'a makzel'o.
viskoz/a ☐ Mal'facil'e flu'ant'a, sirop'ec'a al'ten'iĝ'em'a, kiel la frukt'o'suk'o de visk'o.
Mazirien la Magi'ist'o
Klasik'a seri'o, La Mort'ant'a Ter'o, volum'o unu. Ses inter'lig'it'a'j novel'o'j pri la fin'temp'o de la Ter'o, kiam magi'o super'as ol scienc'o post ol la lun'o de'long'e mal'aper'is kaj eĉ la sun'o mem ŝvel'as ruĝ'e mont'ant'e makul'a'j'n sign'o'j'n de baldaŭ'a mal'lum'iĝ'o.
Kugel La Ruz'a
Klasik'a seri'o, La Mort'ant'a Ter'o, volum'o du. Sep sin-sekv'a'j novel'o'j form'ant'a'j la du'a'n volum'o'n el la seri'o ‘La Mort'ant'a Ter'o’. Rakont'ar'o en kiu humor'e kruel'a magi'ist'o dev'ig'as fripon'a'n anti-hero'o'n al grand'eg'a aventur'o ĉe la for'a flank'o de l’ mond'o por plen'um'i ne'far'ebl'a'n misi'o'n La aventur'o'j de Kugel la Ruz'a iom ŝok'as kaj tre amuz'as, ambaŭ sam'temp'e.
Kugel: la Ĉiel'o'romp'a Ŝpruc'lum'o
Klasik'a seri'o, La Mort'ant'a Ter'o, volum'o tri. Dek tri sin-sekv'a'j novel'o'j form'ant'a'j la tri'a'n volum'o'n el la seri'o ‘La Mort'ant'a Ter'o’. La du'a aventur'eg'o de Kugel la Ruz'a, ĉi'foj'e komenc'ant'a per ŝip'o.
Tri'gamb'a Joĉjo
Sur planed'et'o sen'aer'a du jun'ul'o'j al'front'as best'o'n ne'venk'ebl'a'n.
La Lun'a Sfing'o
En kultur'o kie ĉiu'j port'as mask'o'j'n, ĵus al'ven'int'a diplomat'o ĉas'as murd'ist'o'n.
Dom'o de l’ Se
Post respond'i al reklam'o pri aventur'o, vir'o ek'front'as mult'o'n pli ol antendite.
Retret'ej'o Ulvarda
Kiam sur'ter'e est'as 50 miliard'o'j da hom'o'j, ĉu izol'ec'o dezir'ind'as pli ol ĉio?
Kiam la Kvin Lun'o'j Lev'iĝ'as
Sur planed'o hav'ant'a kvin lun'o'j'n, oni pov'as fid'i pri neni'o ajn tiam, kiam la kvin lev'iĝ'as sam'nokt'e.
Geni'us Loci
Terur'a novel'o pri eg'e malic'a energi'o kiu hant'e loĝ'as en marĉ'a lag'et'o hav'ant'a skelet'e mort'int'a'n salik-arb'o'n.
La Imperi'o de la Nekromanci'ist'o'j
Terur'a novel'o pri du nekromanci'ist'o'j kiu'j resurekt'ig'as arme'o'n el mort'int'a'j ost'o'j cel'e por venĝ'i si'n kontraŭ la urb'o kio est'is pel'int'a'j ili'n en tiu'n sam'a'n dezert'o'n.
La Urb'o de la Kananta Flam'o
Du vir'o'j mal'aper'as. Post'e trov'iĝ'as tag'libr'o de unu pri'skrib'ant'a pord'o'n al ali'a dimensi'o kie est'as templ'o en kiu kant'ant'a flam'o vok'as sen'rezist'ebl'e al fajr'a si'n'mort'ig'o. Trov'ant'o de la tag'libr'o decid'as tie'n esplor'i.
CAS-bit'libr'o'j laŭ'plan'e el'don'ot'a'j
La Rakont'o de Satampro Zejroŝ
La Mal'hel'a Fantom'o
La Du'obl'a Ombr'o
La Sorĉ'ad'o de Ulua
Staci'dom'o
Ricev'int'o de la Premi'o Hug'o en 1964. Scienc-fikci'a roman'o pri inter-planed'a'j rilat'o'j kaj konflikt'o'j en tut-galaksi'a societ'o.
La sub'a'j hom'o'j kontribu'is al tiu ĉi traduk'o, ĉiu'j en divers'a'j temp'o'j kaj lok'o'j. Kie mank'as indik'o pri land'o, tio okaz'is en Uson'o.
Se vi vol'as kontribu'i per plus'e kontrol'i, kontakt'u mi'n e'poŝt'e laŭ la jen'a adres'o: gan@starling.us
The Tal'e of Satampra Zeiros © 1931 by Clark Ashton Smith. © by CASiana, the literary estate of Clark Ashton Smith.
Translated with permission.
Tiu ĉi Esperant'a traduk'o pri The Tal'e of Satampra Zeiros verk'it'a de Clark Ashton Smith est'as dispon'ebl'a laŭ la permes'il'o Kre'a Komunaĵ'o Atribu'it'e-Ne'komerc'e-Ne'modif'it'e 4.0 Tut'mond'a.